Το παρακάτω ποίημα του Ιωάννη–Αλέξανδρου Μορφούλη έλαβε το 1ο βραβείο (κατηγορίας Λυκείου) και το 1ο βραβείο μεταξύ των βραβευθέντων (βραβείο Π.Πόλκας) στον Πανελλήνιο μαθητικό ποιητικό διαγωνισμό «Άθλον Ποιήσεως – Γιάννης και Λένα Στρέφη-Κουτσοχέρα» του 2009, που διοργανώνει για 15η συνεχή χρονιά ο Δήμος Καλαβρύτων και το Διεθνές Ίδρυμα Γιάννης και Λένα Στρέφη-Κουτσοχέρα.

Ο μαθητής Ιωάννης-Αλέξανδρος Μορφούλης, έχει τετραπληγία και φοιτά στο 2ο Εσπερινό Γενικό Λύκειο Θεσσαλονίκης, όπου παρακινήθηκε και εμψυχώθηκε από την φιλόλογο καθηγήτρια Λαμπριανίδου Μαριάνα.

Ακολουθεί το βραβευμένο ποίημα του Ιωάννη-Αλέξανδρου:

ΜΝΗΜΗ

Της μέρας το καντήλι τρεμοσβήνει
Σα γέρνουν τα κορμιά κάτω στη γης,
Το χώμα με ρυθμό κοντανασαίνει
Κι ο αέρας ρόγχος θλιβερός
Ακούγεται καθώς στην πέτρα κρούει.
Σκιές αδυσώπητες ιστορικής κλεψύδρας
Προβάλουν στις έρημες γωνιές
Και οι ψυχές αναριγούν και τρέμουν
Καθώς μονάχες μένουν, σκοτεινές.
Δεκέμβρη παγωνιά ρίχνει το δίχτυ
Που κάνει την καρδιά να πάλλεται γοργά
Η νύχτα έφτασε στην άκρη του χρόνου.
Φωτιά του Προμηθέα δεν ήταν
Δάδα Ολύμπια δεν ήταν
Χέρι αποτρόπαιο κατακτητή ήταν
Που έκαψε ψυχές κορφολογώντας το αύριο.
Όταν ρίφθηκαν οι κύβοι της ντροπής
Στο Μέγα Σπήλαιο, την Άγια – Λαύρα, την Αγια- Κυριακή,
Τη Ζαχλωρού, το Σκεπαστό και το Βραχνί,
Τους Ρωγούς, το Σούβαρδο, τη Φτέρη, τη Κερπινή,
Στα Καλάβρυτα
Πίσω ο ήχος των βημάτων απέμεινε
Σαν ανοιχτός λογαριασμός στο χρόνο,
Σαν μαρμαρένιες μνήμες γυναικών σε Επιτάφιο δρόμο,
Που ξεκινούσε από μέσα τους
Καταγωγή από ουράνιο κι άγιο γένος
Μια ζωγραφιά για την αθανασία.

Ιωάννης-Αλέξανδρος Μορφούλης