Τον Απρίλιο του 2011, η Washington Post ανέφερε ότι ο πρώτος ασθενής που δέχτηκε θεραπεία ανθρώπινων εμβρυϊκών κυττάρων για την παράλυση που είχε αποκτήσει λόγω Κάκωσης Νωτιαίου Μυελού (ΚΝΜ) άρχισε να αποκτά ξανά αισθητικότητα στα πόδια του. Ο Timothy Atchinson, ένας 21χρονος φοιτητής νοσηλευτικής στην Αλαμπάμα, έμεινε παράλυτος από την μέση και κάτω σε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα τον Σεπτέμβριο του 2010. Πολύ γρήγορα δέχτηκε κάλεσμα για συμμετοχή στην πρώτη κλινική δοκιμή με εμβρυϊκά βλαστοκύτταρα.
Τώρα, μετά από μήνες χωρίς αισθητικότητα ή κινητικότητα κάτω από το στήθος του, ο Atchinson ισχυρίζεται ότι αρχίζει να έχει μία ελαφριά αίσθηση: συγκεκριμένα, ένιωθε ανακούφιση όταν απαλλασόταν από το βάρος μιας μπάλας του μπόουλινγκ καθώς τη σήκωνε από τα πόδια του όπου την είχε ακουπήσει, και ένιωθε δυσάρεστα όταν τραβούσε τρίχες από μερικά σημεία των ποδιών του. Επίσης, φαίνεται να δυνάμωσε η κοιλιακή του χώρα.
Η θεραπεία ξεκίνησε από το εργαστήριο του Hans Keirstead, ενός νευροβιολόγου, που προσπαθούσε για χρόνια να βρει έναν τρόπο ώστε να χρησιμοποιήσει τα εμβρυικά κύτταρα για να αποκαταστήσει την κίνηση σε ανθρώπους με ΚΝΜ. Το 2005 παρουσίασε μία καινοτόμο εργασία με τίτλο «Ανθρώπινα εμβρυϊκά βλαστοκύτταρα που προέρχονται από μεταμόσχευση ολιγοδενδρογλοιακών προγονικών κυττάρων επανορθώνοντας και αποκαθιστώντας την κίνηση μετά από ΚΝΜ». Με άλλα λόγια, κατάφερε να κάνει παράλυτα ποντίκια να ξαναπερπατήσουν.
Η θεραπεία που ανέπτυξε χρησιμοποιεί βλαστοκύτταρα που κατευθύνονται ώστε να εξελιχθούν σε ολιγοδενδρογλοιακά κύτταρα του νωτιαίου μυελού. Αυτά είναι τα δομικά τμήματα της μυελίνης, δηλαδή της βιολογικής μόνωσης των νευρικών ινών, που είναι απαραίτητη για να διατηρηθεί η ηλεκτρική αγωγιμότητα στο κεντρικό νευρικό σύστημα.
Στην έρευνα χρησιμοποιήθηκαν ποντίκια που πριν τον τραυματισμό τους είχαν 100% κινητικότητα και μετά από μία εβδομάδα με ΚΝΜ μερικά από αυτά εντάχθηκαν σε θεραπεία με βλαστοκύτταρα. Η κινητικότητα αυτών που δεν έλαβαν καμία θεραπεία μειώθηκε κατά 38%, ενώ αυτών που δέχτηκαν την θεραπεία αποκαταστάθηκε κατά 97%.
Δύο χρόνια μετά από αυτή τη δημοσίευση, η έρευνά του έχει αναπτυχθεί σημαντικά. Απέδειξε ότι η θεραπεία με εμβρυικά ανθρώπινα βλαστοκύτταρα δεν ήταν επιβλαβής για τα ποντίκια, και επανεξέταζε τους πρακτικούς λόγους και κινδύνους που πρέπει να αντιμετωπιστούν πριν αρχίσει οποιαδήποτε ανθρώπινη κλινική δοκιμή.
Η δοκιμή αυτή ξεκίνησε τελικά το 2010…
Όπως επίσης και οι αντιδράσεις.
Ο Arthur Caplan, ένας βιοηθικολόγος στο πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια και υπερασπιστής των θεραπειών με βλαστοκύτταρα, μείωσε τη σημασία της έρευνας, λέγοντας ότι είναι φτωχά σχεδιασμένη. «Είναι τρελό και μεγάλο ρίσκο. Οι μελέτες σε ζώα δεν είναι αρκετές για να δικαιολογήσουν την δοκιμή. Αυτές οι έρευνες παρέχουν πολύ λίγες αποδείξεις για την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητά τους.»
Παρ’ όλα αυτά, κανείς από τους 10 ασθενείς, που υποβάλλονται εδώ και ένα χρόνο στην κλινική δοκιμή, δεν είχε κάποια σοβαρή παρενέργεια από τη θεραπεία, εκτός από ορισμένες παρενέργειες που προκλήθηκαν λόγω των ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων που χρησιμοποιούνται.
Ο Keirstead λέει πως οι πρώτες αναφορές από τον παράλυτο Timothy Atchinson είναι ενθουσιώδεις, αλλά πρωτόγνωρες και επιστημονικώς ανεπιβεβαίωτες. Το επίσημο αποτέλεσμα της δοκιμής θα γίνει γνωστό δύο χρόνια αφότου και ο τελευταίος ασθενής λάβει την θεραπεία.
Παράλληλα, σε άλλες δοκιμές που βρίσκονται σε ήδη σε εξέλιξη, χρησιμοποιούνται πολυδύναμα βλαστικά κύτταρα από ενήλικες αντί για εμβρυϊκά για την αποκατάσταση των ΚΝΜ. Όποιο και να είναι το τελικό αποτέλεσμα αυτών των δοκιμών, οι θεραπείες με βλαστοκύτταρα είναι στα πρόθυρα να αποτελέσουν πραγματικές θεραπείες στα χρόνια που έρχονται.
Source: dailyreckoning.com
Απόδοση στα ελληνικά: Θάλεια Κιούση
Περιοδικό Αυτονομία – http://www.disabled.gr/
Ιούνιος 2012