Η φαρμακευτική και η ιατρική του τρόπου ζωής βρίσκεται μάλλον σε κρίση:
Μόλις 4 μήνες μετά την κυκλοφορία της εισπνεόμενης ινσουλίνης στην Ελλάδα, η παρασκευάστρια φαρμακευτική εταιρεία Pfizer ανακοίνωσε χθες τη διακοπή παραγωγής και διάθεσης του σκευάσματος Exubera, όχι για λόγους ασφαλείας, αλλά για οικονομικούς λόγους.
Κάλεσε, μάλιστα, τους «ασθενείς» να επιστρέψουν σταδιακά στην προηγούμενη θεραπεία τους, ώστε να μην υπάρξει «κενό» στη ρύθμιση του σακχαρώδη διαβήτη. Παράλληλα, για τον ίδιο λόγο ζητά από τους γιατρούς να μην συνταγογραφούν το σκεύασμα για να μην ταλαιπωρηθούν οι ασθενείς από αλλαγή στη θεραπεία τους. Ωστόσο, η ποσότητα του σκευάσματος που υπάρχει σήμερα στα ράφια των φαρμακείων επαρκεί για τους επόμενους μήνες, οπότε και θα αποσυρθεί από την αγορά οριστικά η εισπνεόμενη ινσουλίνη.
Σημειώνεται ότι, στη χώρα μας, σύμφωνα με εκτιμήσεις του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής, εισπνεόμενη ινσουλίνη λαμβάνουν περίπου 150 ασθενείς.
Η μη διάθεση του προϊόντος αποφασίστηκε από τη μητρική εταιρεία, καθώς τα οικονομικά αποτελέσματα ήταν «απογοητευτικά».
Οπως ανάφεραν στελέχη της εταιρείας, το κόστος παραγωγής, διάθεσης και προώθησης του προϊόντος δεν καλύφθηκε από τις πωλήσεις. Και αυτό γιατί τα ασφαλιστικά ταμεία διεθνώς δίσταζαν να καλύψουν τη συγκεκριμένη μορφή θεραπείας, ιδίως σε χώρες με μεγάλο πληθυσμό διαβητικών, όπως η Βρετανία, η Γερμανία και οι ΗΠΑ. Αν και πρόκειται για ένα επαναστατικό προϊόν, αφού καταργεί τις ενέσεις ινσουλίνης, το κόστος της (117 ευρώ κάθε δύο χρόνια) λειτουργεί αποτρεπτικά.
Αξίζει να σημειωθεί ότι μόνο στην Ελλάδα και στην Ιρλανδία το κόστος καλύπτεται από τα ασφαλιστικά ταμεία. Πρόκειται, όμως, για δύο μικρές αγορές που δεν είναι αρκετές για να φέρουν κέρδη στην εταιρεία. Στις υπόλοιπες χώρες που κυκλοφορεί, το κόστος επιβαρύνει τον ίδιο τον ασθενή. Η Pfizer Inc αποφάσισε, παράλληλα, να επιστρέψει την πατέντα του προϊόντος στην εταιρεία που ανακάλυψε την εισπνεόμενη ινσουλίνη.
Πέρα από τα οικονομικά και τα επιχειρηματικά ερωτήματα της απόφασης αυτής της μεγάλης φαρμακοβιομηχανίας να διακόψει την εμπορία του συγκεκριμένου σκευάσματος, προκύπτουν και άλλα ερωτήματα που απασχολούν ή θα έπρεπε να απασχολήσουν την κοινότητα των ανθρώπων με αναπηρίες.
Η ιατρική και η φαρμακευτική του τρόπου ζωής έχουν εισβάλει για τα καλά στις ζωές μας και από αυτούς τους κλάδους της ιατρικής, της φαρμακευτικής, της τεχνολογίας και της θεραπείας εξαρτάται κατά πολύ η ποιότητα ζωής των ανθρώπων με αναπηρίες.
Το πρόβλημα είναι η ποιότητα ζωής:
Οι τεχνολογίες για την αποκατάσταση και την ανεξάρτητη διαβίωση έχουν δώσει -έως ένα βαθμό- λύση στα βασικά ζητήματα που αφορούν στην επιβίωση.
Όμως ακόμη και σήμερα αυτές οι τεχνολογίες και οι θεραπείες δεν μπορούν να δώσουν λύση στην ποιότητα ζωής των ανθρώπων με σοβαρές αναπηρίες.
Αυτό που βλάπτεται κυρίως ύστερα από την απόκτηση κάποιας σοβαρής αναπηρίας, και δεν μπορεί να αποκατασταθεί, είναι η ποιότητα ζωής και οι πρακτικές δυσκολίες που εμποδίζουν τους ανθρώπους με αναπηρίες να εξομοιωθούν με τους ικανούς σωματικά και να απολαύσουν μια αντίστοιχη ποιότητα ζωής.
Ελπίδα για την αποκατάσταση της ποιότητας ζωής ανέκαθεν ήταν η φαρμακευτική, η ιατρική και η τεχνολογία του τρόπου ζωής, που όμως, απ’ ό,τι φαίνεται, δύσκολα μπορεί να παραχθεί, αφού οι εταιρείες έχουν πολύ συγκεκριμένο τρόπο αντίληψης του κέρδους, και το κέρδος μπορεί να συνεπάγεται μόνο από την οικονομική συμμετοχή των ασφαλιστικών ταμείων για την κατανάλωση αυτών των προϊόντων και των υπηρεσιών.
ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ,
Νοέμβριος 2007