Ο διαδικτυακός ακτιβισμός ήταν αναμενόμενος αφού το διαδίκτυο πλέον βρίσκεται σε κάθε σχεδόν σπίτι και σε κάθε εργασία. Χιλιάδες Έλληνες, με ή χωρίς αναπηρίες, χρησιμοποιούν το διαδίκτυο ως ένα εργαλείο ενημέρωσης και επικοινωνίας.
Ήταν αναπόφευκτο να υπάρξει ένα κίνημα και ένα πολιτικό ρεύμα κριτικής. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν περισσότερες από 200 ιστοσελίδες στο διαδίκτυο που απευθύνονται σε ανθρώπους με αναπηρίες και σε επαγγελματίες στον τομέα της ειδικής αγωγής και της αποκατάστασης. Οι περισσότερες από αυτές είναι απλώς πληροφοριακές.
Κάποιες όμως είναι έντονα κριτικές. Προσφάτως δημιουργήθηκε μια σχεδόν ανώνυμη ιστοσελίδα στην διεύθυνση http://www.rehabfactor.blogspot.com που πραγματικά ασκεί μια εντυπωσιακή κριτική στα ζητήματα της αποκατάστασης.
Ο δημιουργός της σελίδας φαίνεται να είναι ανώνυμος. Όμως από μια προσεκτική ανάγνωση σίγουρα ο δημιουργός αυτής της σελίδας είναι γνώστης του χώρου της αναπηρίας εκ των έσω και έχει ένα σοβαρό ενδιαφέρον για την αποκατάσταση, τα κέντρα αποκατάστασης και τις πολιτικές αποκατάστασης. Η σελίδα φέρει τον αγγλικό τίτλο The Rehab Factor in Greece κάτι που κάνει εμφανές πως ο δημιουργός της σελίδας γνωρίζει και την αργκώ ορολογία στην αγγλική γλώσσα. Είναι πλέον βέβαιο πως γνωρίσει ακόμη περισσότερα επειδή, από όσο φαίνεται, γνωρίζει πολύ καλά αυτά που δημοσιεύονται στον ημερήσιο και στον περιοδικό τύπο. Σίγουρα συχνάζει και στο www.DISABLED.GR όπου έγινε η πρώτη ανακοίνωση της ιστοσελίδας.
Μια δεύτερη πρωτοβουλία αισθητικής κριτικής είναι το club των ακρωτηριασμένων γυναικών που λειτουργεί στην διεύθυνση http://clubs.pathfinder.gr/AmputeeWomen και αποτελεί μια σοβαρή αισθητική καινοτομία όχι μόνο στο χώρο του διαδικτύου, αλλά και στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Είναι η πρώτη φορά που έχουν τεθεί τόσο δυναμικά τα ζητήματα της σεξουαλικότητας των γυναικών και των ανδρών και μάλιστα από μια τόσο περιθωριακή βάση.
Ο διαδικτυακός ακτιβισμός ήταν αναμενόμενος: Εδώ και πολλά χρόνια αρκετοί άνθρωποι με ή χωρίς αναπηρίες έχουν κάνει προσπάθειες για να συγκροτήσουν ένα δίκτυο αντιπληροφόρησης.
Μέχρι σήμερα όλες αυτές οι προσπάθειες έχουν αποτύχει επειδή στο διαδίκτυο υπάρχουν διαφορετικοί κανόνες από αυτούς που υπάρχουν στους συνδικαλιστικούς κύκλους της Ελλάδας. Αρχικά ο ακτιβισμός ξεκίνησε σαν μια δυναμική κριτική προς τους συλλόγους και τις οργανώσεις των αναπήρων. Κείμενα που κάτω από άλλες συνθήκες δεν θα είχαν δει ποτέ το φως της δημοσιότητας καθημερινά γνωστοποιούνται και διαβάζονται από εκατοντάδες ανθρώπους με και χωρίς αναπηρίες. Μολονότι οι μεγάλες οργανώσεις των αναπήρων δεν ενημερώνουν τις ιστοσελίδες τους, κάποια άλλα μικρά προσωπικά σάϊτ και κάποια άλλα ομάδων και παρατάξεων έχουν μεγάλη δημοτικότητα και σχεδόν καθημερινά έχουν ανακοινώσεις, ειδήσεις, κριτικές και αναλύσεις, που ποτέ δεν πρόκειται να δημοσιευθούν στα παραδοσιακά μέσα μαζικής ενημέρωσης επειδή πάντα χαρακτηρίζονται ως μη δημοσιεύσιμα.
Όλα δείχνουν πως η εποχή των συλλόγων και των σωματείων έχει περάσει. Το νέο εργαλείο συσπείρωσης φαίνεται να είναι το ίντερνετ, όμως ακόμη οι Έλληνες με αναπηρίες και οι επαγγελματίες στο χώρο δεν έχουν μάθει να το χρησιμοποιούν σωστά. Δεν έχουν εξοικειωθεί ακόμη ούτε καν με την τεχνολογία των ηλεκτρονικών μηνυμάτων, πόσο μάλλον με την εγκατάσταση, τη διαχείριση και τη λειτουργία ενός σχετικά πολύπλοκου κώδικα που απαιτείται για τη λειτουργία ψηφιακών κοινοτήτων, φόρουμ, ηλεκτρονικών περιοδικών, διαδικτυακών ημερολογίων και όλων των άλλων διαδικτυακών εφαρμογών που τελευταία είναι της μόδας.
Το μέλλον φαίνεται να είναι αρκετά κριτικό στις παραδοσιακές οργανώσεις και στους παραδοσιακά οργανωμένους συλλόγους: Οι διαδικτυακές τεχνολογίες αποτελούν άριστα εργαλεία άσκησης κριτικής, διαλόγου, ακτιβισμού, οργάνωσης, πληροφόρησης και επικοινωνίας. Είναι ζήτημα χρόνου να ξεκινήσουν δυναμικές οργάνωσης κριτικής και άμεσης δράσης αντίστοιχες με αυτές που υπάρχουν στο εξωτερικό.
Προς το παρόν ας βολευτούμε: Ποτέ στο παρελθόν δεν είχαμε τόσο άμεση πληροφόρηση χωρίς λογοκρισία.