Χρησιμοποιώντας το αναπηρικό του κάθισμα ως όπλο, ο Donald Stancile εμπόδισε ένα λεωφορείο στο Garfield να συνεχίσει το δρομολόγιο του όταν διαπίστωσε ότι η ράμπα του δεν λειτουργούσε.

Όταν ο Stancile διαπίστωσε ότι δεν μπορεί να ανέβει στο λεωφορείο, σταμάτησε μπροστά του με το ηλεκτροκίνητο αναπηρικό του κάθισμα. Τότε εμφανίστηκε μία συνεργάτιδα του από την Association of Community Organizations for Reform Now, όπου εργάζεται εθελοντικά, κρατώντας δυο πανώ που έγραφαν συνθήματα διαμαρτυρίας για τον τρόπο αντιμετώπισης των ανθρώπων με αναπηρίες από τον οργανισμό των λεωφορείων.
Οι επιβάτες του λεωφορείου άρχισαν να φωνάζουν και να διαμαρτύρονται και εναντίον του Stancile. Κάποιος από τους επιβάτες κάλεσε την αστυνομία η οποία έφτασε περίπου στις 8 μ.μ.

Ο Stancile συνελήφθει και κατηγορήθηκε για παρεμπόδιση κυκλοφορίας και επιθετική συμπεριφορά. Πέρασε τη νύχτα στη φυλακή του Allegheny και κρατήθηκε μέχρι τις 5 μ.μ.
Κατά τη διάρκεια της ανάκρισης του, την Παρασκευή δήλωσε ότι «Θα συνεχίσω να καταπατώ τον νόμο, δεν αισθάνομαι κατηγορούμενος, αλλά θύμα. Το 98% των ανθρώπων που χρησιμοποιούν τα λεωφορεία μπορούν να ανέβουν σε αυτά χωρίς καμία δυσκολία. Το υπόλοιπο 2% είναι άνθρωποι σαν εμένα. Γιατί δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα λεωφορεία; Γιατί να είμαστε πάντα πολίτες δεύτερης κατηγορίας;»

Αυτό που τον εξόργισε περισσότερο ήταν ότι η οδηγός του λεωφορείου δεν απευθύνθηκε σε αυτόν άμεσα. Ο Stancile ισχυρίζεται ότι η οδηγός γνώριζε ότι η ράμπα δεν λειτουργεί αλλά προσποιήθηκε ότι προσπαθεί να κάνει κάτι για αυτό. «Άφησε του επιβάτες να διαμαρτύρονται και να στρέφονται εναντίον μου. Δεν σηκώθηκε ούτε από τη θέση της για να μου πει «κύριε θα καλέσω ένα άλλο λεωφορείο». Έπρεπε να είχε βγει από το λεωφορείο και να μου δώσει κάποιες εξηγήσεις».

Όταν ο Stancile σταμάτησε μπροστά στο λεωφορείο ήταν έξω από τα γραφεία της ACORN. Τηλεφώνησε στη συνεργάτιδα του, Maryellen Hayden, και της είπε «καλυτέρα να έρθεις έξω, είμαι όμηρος ενός λεωφορείου. Δεν πρόκειται να κουνηθώ από εδώ μέχρι να μπω σε ένα ζεστό λεωφορείο». Εκείνη άρπαξε αμέσως δύο παλιά πανώ, τα γύρισε ανάποδα και έγραψε μηνύματα εναντίον του οργανισμού λεωφορείων. Το ένα που έδωσε στον Stancile έγραφε «Είμαι ο ‘κρύος’ πρόεδρος της ΑCORN». Και το άλλο που κρατούσε εκείνη έγραφε «Η ΑCORN απαιτεί να φτιάξετε τα λεωφορεία».

Η ίδια μας είπε ότι ο Stancile έχει παραπονεθεί για τα προβλήματα με τις ράμπες και τους ανελκυστήρες των λεωφορείων εδώ και έξι μήνες. Δεν είναι η πρώτη φορά που διαμαρτύρεται για αυτό με αυτό τον τρόπο. Οι δυο προηγούμενες ήταν πριν από ένα μήνα στο East Liberty και η άλλη το περασμένο καλοκαίρι. Καμία από τις δυο φορές δεν είχε συλληφθεί για αυτό.
Από τότε που έγινε γνωστή η διαμαρτυρία του Stancile, τα τηλέφωνα δεν σταματούν να χτυπάνε στην ACORN. Το σύνθημα του «κανένας επιβάτης δεν πρέπει να μένει πίσω» έχει γίνει διάσημο. Πολλοί άνθρωποι τηλεφωνούν για να εκφράσουν τη συμπαράσταση τους και ζητούν να συνεχιστεί η συζήτηση για το θέμα της προσπελασιμότητας των λεωφορείων. Σε talk shows, σε τηλεφωνήματα, σε e-mails, ο κόσμος αποκαλεί τον Stancile ως την Rosa Parks των Αναπήρων ή ως τον Bob Marley σε αναπηρικό κάθισμα.

Από τον οργανισμό των λεωφορείων, χαρακτήρισαν το περιστατικό ως μεμονωμένο και δεν μπόρεσαν να εξηγήσουν τον λόγο που η οδηγός του λεωφορείου δεν μπόρεσε να ανοίξει τη ράμπα με το χέρι όταν ο ηλεκτροκίνητος μηχανισμός δεν λειτούργησε. Η εκπρόσωπος του οργανισμού Judi McNeil είπε ότι το λεωφορείο αγοράστηκε πριν ένα χρόνο και η ράμπα που έχει μπορεί να λειτουργήσει είτε ηλεκτρικά είτε με το χέρι. Σύμφωνα με πληροφορίες του οργανισμού, οι οδηγοί είναι υποχρεωμένοι να ελέγχουν τον εξοπλισμό του λεωφορείου για ανθρώπους με αναπηρίες κάθε φορά πριν ξεκινήσουν για το δρομολόγιο τους. Επίσης, υπάρχουν επιθεωρητές οι οποίοι κάνουν συχνούς ελέγχους στα λεωφορεία για να διαπιστώσουν ότι τα πάντα λειτουργούν σύμφωνα με τις προδιαγραφές της Americans With Disabilities Act. Τα λεωφορεία έχουν είτε ανελκυστήρες είτε ράμπες. Η McNeil δήλωσε ότι ο οργανισμός έχει ξεκινήσει να αντικαθιστά τα λεωφορεία που έχουν ανελκυστήρες με λεωφορεία που διαθέτουν ράμπες.
Ο Stancile θέλησε να μάθει γιατί η συγκεκριμένη οδηγός δεν ήξερε ότι η ράμπα δεν λειτουργεί πριν ξεκινήσει για το δρομολόγιο της.

Οι υπεύθυνοι του οργανισμού παραδέχτηκαν ότι υπάρχουν προβλήματα με τη λειτουργία των ανελκυστήρων και των ραμπών, καθώς και ότι είναι πιθανό κάποιες φορές οι οδηγοί να κάνουν και λάθη.
«Λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη μας όλα τα παράπονα» δήλωσε ο Bob Grove, υπεύθυνος τύπου του οργανισμού.
Ο Stancile δεν είναι άγνωστος στο σύστημα δικαιοσύνης. “Για 22 χρόνια της ζωής μου, είχα σχέση με τα ναρκωτικά” λέει ο ίδιος. Έχει καταδικαστεί αρκετές φορές και έχει φυλακιστεί για αδικήματα τα οποία είχαν να κάνουν με τα ναρκωτικά και όπως ο ίδιος δήλωσε, οι πράξεις του εκείνες ήταν αποτέλεσμα του εθισμού του. Γεννήθηκε στο Birmingham και έχασε τον πάτερα του σε ηλικία τεσσάρων ετών. Όταν ήταν επτά ετών μετακόμισαν στο Homewood-Brushton για να ζήσουν κοντά σε συγγενείς της μητέρας του. Η μητέρα του, η οποία έχει αποβιώσει, παρακινούσε πάντα τα παιδιά της να μορφωθούν και να εκφράζουν τα συναισθήματα τους.

Όταν ο Stancile σταμάτησε το Λύκειο ήταν ήδη χρήστης ναρκωτικών ουσιών. Αργότερα κατάφερε να αποφοιτήσει και να αποκτήσει ένα δίπλωμα. Μετά το τέλος της στρατιωτικής του θητείας επέστρεψε στο Pittsburgh και για μικρά χρονικά διαστήματα έζησε σε διάφορα μέρη, όπως στην Atlanta, στη New York, στο Ohio και στο Kentucky. Έχει εργαστεί ως υπάλληλος σε μία εταιρία που κάνει εγκαταστάσεις κεραιών και γνωρίζει από ξυλουργική. Σύμφωνα με δικαστικά αρχεία η πιο πρόσφατη καταδίκη του για ναρκωτικά ήταν το 1997.

Ο Stancile είπε ότι έχει σταματήσει τα ναρκωτικά και τώρα πια δεν παίρνει ούτε παυσίπονα. Έχει χάσει τα τρία τέταρτα από το συκώτι του γιατί είχε φυματίωση στα μέσα του 1980. Το 2001, απέκτησε την αναπηρία του από ατύχημα και από τότε χρησιμοποιεί βακτηρίες όταν πρόκειται για μικρές αποστάσεις και αναπηρικό κάθισμα για μεγαλύτερες. Αφού αποκαταστάθηκε άρχισε να χρησιμοποιεί τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Θυμώνει πάρα πολύ κάθε φορά που κάποιος οδηγός λεωφορείου του λέει ότι η ράμπα ή ο ανελκυστήρας δεν λειτουργεί. Υπολογίζει ότι παρόμοια περιστατικά έχουν συμβεί πάνω από 50 φορές και κάθε φορά είναι αναγκασμένος να δέχεται ένα συμπαθητικό χτύπημα στην πλάτη από κάποιον αρμόδιο, χωρίς όμως να παίρνει ποτέ μια ικανοποιητική απάντηση.

«Τους έχω τηλεφωνήσει και έχω διαμαρτυρηθεί ξανά και ξανά, όμως ποτέ δε γίνεται τίποτα» δηλώνει.
Πέρσι κάλεσε ένα δημοσιογράφο να περιμένει μαζί του στη στάση του λεωφορείου. Μαζί έλεγχαν τις ράμπες και τους ανελκυστήρες των λεωφορείων που περνούσαν. Μόνο ένα στα τέσσερα λεωφορεία ήταν κατάλληλα εξοπλισμένο. Το «πείραμα» τους αυτό παρουσιάστηκε στην τηλεόραση.

Έχουν υπάρξει περιπτώσεις που χτύπησε κατά τη διάρκεια επιβίβασης του σε λεωφορείο, επειδή η ράμπα δε λειτουργούσε.
Οι υπεύθυνοι του οργανισμού των λεωφορείων έχουν προτείνει στον Stancile να γίνει μέλος της επιτροπής προσπελασιμότητας για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των αναπήρων. Κάποια στιγμή του είχαν δώσει ένα κινητό τηλέφωνο και το νούμερο ενός επιθεωρητή για να του τηλεφωνεί κάθε φορά που αντιμετωπίζει πρόβλημα με τα λεωφορεία. Ο Stancile αρνήθηκε να γίνει μέλος της επιτροπής και χρησιμοποίησε μόνο μια φορά το τηλέφωνο, όμως ο επιθεωρητής δε μπόρεσε να λύσει το πρόβλημα. «Πάντα λένε ότι καταλαβαίνουν. Κάθονται στα ζεστά γραφεία τους ενώ εγώ είμαι στο δρόμο με το κάθισμα μου. Και τότε εγώ τους απαντώ, ότι δε πιστεύω ότι καταλαβαίνετε.»

Παρόλα αυτά, η δυσκολία της οδηγού να κατεβάσει τη ράμπα έδωσε την ευκαιρία στον Stancile και στην ACORN να συσπειρώσει τους ανθρώπους με αναπηρίες.
«Πιστεύω πως η απειθαρχία στους νόμους και στις αρχές είναι δικαιολογημένη όταν πρόκειται να φέρει αλλαγή» λέει ο Stancile

Γεωργία Φύκα, Κοινωνική Λειτουργός, info@disabled.gr