Μια ανατριχιαστική υπόθεση από την κυπριακή νομολογία: Η υπόθεση που εξέτασε το Κυπριακό Εφετείο αφορούσε τροχαίο που είχε ως αποτέλεσμα ένας συνάνθρωπός μας να μείνει τετραπληγικός, χωρίς την ικανότητα ομιλίας και χωρίς να έχει δικαίωμα αποζημιώσεων.
Σε μια σημαντική εισήγηση προς την Πολιτεία προέβη το Ανώτατο Δικαστήριο στο πλαίσιο απόφασης σε έφεση, η οποία αφορούσε σοβαρό τροχαίο δυστύχημα που είχε ως τραγικό αποτέλεσμα ένας συνάνθρωπός μας να καταστεί τετραπληγικός χάνοντας παράλληλα και την ικανότητα ομιλίας. Στην απόφαση, την οποία ετοίμασε ο πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου, κ. Χρίστος Αρτεμίδης, αναφέρεται ότι «θα ήταν επιθυμητό τέτοιες κακοτυχίες, όταν συμβαίνουν στον άνθρωπο, να μην είναι αντικείμενο δικαστικής διαμάχης, που διεξάγεται στη βάση της ευθύνης και αμέλειας, αλλά σε πρώτο στάδιο εξωδικαστικής διευθέτησης από ένα καλώς οργανωμένο και υπό άμεμπτη διαχείριση ασφαλιστικό ή κοινωνικό ταμείο που να λειτουργεί με άλλα κριτήρια».
Η υπόθεση καθίσταται ακόμα πιο τραγική λαμβανομένου υπόψη του γεγονότος ότι το θύμα δεν έλαβε καμία απολύτως αποζημίωση αφού κρίθηκε, τόσο πρωτόδικα όσο και κατ΄ έφεση, ότι ο οδηγός του αυτοκινήτου που τον κτύπησε δεν επέδειξε οποιαδήποτε αμέλεια κατά την οδήγηση. Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο της υπόθεσης είναι το γεγονός ότι το ατύχημα συνέβη το 1995 και η υπόθεση έλαβε τέλος δικαστικώς δώδεκα χρόνια μετά, με την προχθεσινή απόφαση του Εφετείου.
Τα γεγονότα
Σύμφωνα με τα γεγονότα της υπόθεσης το δυστύχημα συνέβη βράδυ, σε δρόμο χωρίς φωτισμό, στην περιοχή του Αρχαγγέλου. Ο οδηγός του αυτοκινήτου εκινείτο με ταχύτητα 50 χιλιομέτρων. Από την αντίθετη κατεύθυνση ερχόταν άλλο αυτοκίνητο το οποίο έστριψε δεξιά σε σχέση με την πορεία του, για να εισέλθει σε ένα δρόμο, που είναι ανηφορικός και οδηγεί σε παράλληλο δρόμο της λεωφόρου. Μόλις το ερχόμενο από την αντίθετη κατεύθυνση αυτοκίνητο έστριψε, ο οδηγός του αυτοκινήτου, εναντίον του οποίου ασκήθηκε αγωγή για αμέλεια, πρόσεξε μπροστά του ένα πεζό που κινείτο με αργό βήμα διασταυρώνοντας το δρόμο από τα δεξιά, σε σχέση με την πορεία του. Χρησιμοποίησε αμέσως τα φρένα, όμως, δεν κατόρθωσε να σταματήσει με αποτέλεσμα να κτυπήσει το θύμα με την αριστερή μπροστινή πλευρά του αυτοκινήτου.
Ο συνετός οδηγός
Στην απόφαση του κ. Αρτεμίδη τονίζεται ότι «ο οδηγός έχει υποχρέωση να συμπεριφέρεται, κατά τον έλεγχο του οχήματός του, όπως αναμένεται από ένα συνετό οδηγό. Το επίπεδο αυτό επιμέλειας είναι αντικειμενικό. Λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες ρύθμισης της τροχαίας κίνησης στη χώρα μας, που δεν είναι και οι καλύτερες, ιδιαίτερα για τους πεζούς, αλλά και την πτωχή εκτίμησή μας προς την οδική συνείδηση, το επίπεδο αυτό πρέπει να κρίνεται σε ψηλό βαθμό. Όταν οδηγός επιδεικνύει τη δέουσα επιμέλεια στην οδήγηση και αντιμετωπίζει κίνδυνο τον οποίο δεν προκάλεσε ο ίδιος, οφείλει να λάβει μέτρα αποφυγής του. Ποια είναι τα ορθά και αναμενόμενα μέτρα είναι κάτι που κρίνεται ανάλογα με τις ιδιαίτερες περιστάσεις του κινδύνου που δημιουργήθηκε. Όταν ο κίνδυνος είναι απρόσμενος και ξαφνικός και δεν προσφέρονται περιθώρια χώρου και χρόνου, έστω δευτερολέπτου, δεν αναμένεται ο οδηγός να ασκήσει ήρεμη κρίση. Η αντίδραση του θα οφείλεται, κατά κύριο λόγο, μάλλον στη λειτουργία των αντανακλαστικών του. Σ’ αυτή την αγωνιώδη προσπάθεια ο κάθε οδηγός μπορεί να αντιδράσει διαφορετικά. Δεν αναμένεται να κριθεί η ορθότητα της αντίδρασης του εκ των υστέρων με την άνεση χρόνου και σκέψης που διαθέτουν τρίτοι, οι οποίοι και σε μια τέτοια περίπτωση προβαίνουν σε άσκηση επί χάρτου», κατέληξε ο πρόεδρος του Ανωτάτου.
Αποτέλεσμα ήταν η επικύρωση της πρωτόδικης απόφασης, με την οποία δεν διαπιστώθηκε οποιαδήποτε ευθύνη στον οδηγό του αυτοκινήτου.
Γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ
ΠΟΛΙΤΗΣ On line
Κύπρος, 16/11/2007
Σχόλιο του ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ: Είναι ανατριχιαστικό. Εφόσον οι συνθήκες ρύθμισης της τροχαίας κίνησης στην Κύπρο δεν είναι οι καλύτερες δυνατές για τους πεζούς, αλλά και η εκτίμηση των πολιτών ως προς την οδική συνείδηση είναι χαμηλή, τότε ευθύνες έχει ο κατασκευαστής του δρόμου, η υπηρεσία που παρέλαβε τον δρόμο από τον κατασκευαστή, η υπηρεσία που συντηρεί τον δρόμο. Αποζημίωση όφειλε να καταβάλλει η πολιτεία για τις φτωχές υποδομές που κατασκευάζονται με τους φόρους των πολιτών και εν τέλει στρέφονται εναντίον της υγείας, της αρτιμέλειας και της ακεραιότητας των ίδιων των φορολογουμένων πολιτών. Επιπλέον, κάθε ασφαλιστική εταιρεία έχει ευθύνη ακόμη και κάτω από αυτές τις συνθήκες, εφόσον έχει αποδεχθεί να κάνει δουλειές σε ένα κράτος στο οποίο οι συνθήκες ρύθμισης της τροχαίας κίνησης είναι κακές και η εκτίμηση των πολιτών ως προς την οδική συνείδηση είναι επίσης κακή.
Ευθύνες για τα τροχαία ατυχήματα έχουν όλοι: Κράτος, εργολάβοι, υπηρεσίες παρακολούθησης και ελέγχου των δημοσίων έργων, και βέβαια οι ασφαλιστικές εταιρείες, που δέχονται να κάνουν δουλειές σε κράτη που διαθέτουν φτωχές υποδομές.
Βέβαια, μια απόφαση που καθυστερεί δώδεκα χρόνια για να εκδοθεί σημαίνει πως παραβιάζεται και ο κοινός νους. 12 χρόνια είναι πολλά. Είναι υπερβολικά πολλά, ακόμη και εάν η απόφαση ήταν υπέρ του τετραπληγικού.