Όταν πριν κάποια χρόνια ξεκινούσε το ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ πιστεύαμε πως με την έκδοσή του θα συμβάλλαμε σε κάτι πιο δημιουργικό και πάνω από όλα καλαίσθητο.
Το περιοδικό ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ ξεκίνησε με τη βοήθεια πολλών ανθρώπων που ομολογουμένως βοήθησαν πολύ. Στην πορεία της έκδοσης, συνέβησαν πολλές αλλαγές. Η Ελλάδα άλλαξε, ο συνδικαλισμός επαγγελματοποιήθηκε, η ειδική εκπαίδευση αυτοαναιρέθηκε, η κοινωνική πρόνοια έγινε δημοσιοϋπαλληλίκι, και η ενασχόληση με τα ζητήματα της αναπηρίας είναι star system.
Η αναπηρία εξακολουθεί να είναι η ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΝΩΣΤΗ την οποία προσπαθούν να ανακαλύψουν οι επιχορηγούμενοι της επιστήμης της δημόσιας υπαλληλίας.
Ένα είναι όμως βέβαιο: Δεν θα υπάρξει ποτέ ο εφευρέτης, διότι αυτό που αναζητούν οι νεοέλληνες της επιστήμης της απορρόφησης των κοινοτικών κονδυλίων, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΠΗΡΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΗΣΙΑ.
Από όλους αυτούς δεν έχουμε να προσδοκούμε τίποτα: Πρέπει να παραδεχθούμε πως είμαστε ΜΟΝΟΙ! Ποια είναι η νέα αναπηρία; Ποιος ο νέος Λόγος, η νέα ρητορική; Τι εκφράζει ο όρος “άτομα με ειδικές ανάγκες” και τελικά για ποιους γίνεται λόγος και ποιος έχει το ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟ ΛΟΓΟ;
Τα παραπάνω ερωτήματα δεν θα υπήρχαν εάν είχε διατηρηθεί ένα τυπικό ελάχιστο σοβαρότητας και πολιτικής ευπρέπειας. Όμως κάτι τέτοιο απουσιάζει από τη δημόσια ζωή και το δημόσιο λόγο.
Είμαστε μόνοι, αντιμέτωποι με ιδεολογίες φιλανθρωπίας, συνδικαλισμού, θεραπειομανίας, υποτέλειας και εξάρτησης. Είμαστε λίγοι, πολύ λίγοι που έχουν συνείδηση των πραγματικών υλικών τους αναγκών.
Είναι πολύ λίγοι εκείνοι οι έλληνες που μολονότι ζουν κάτω από συνθήκες σοβαρής αναπηρίας δεν έχουν την πολυτέλεια να ενταχθούν στην κατηγορία των παθητικοποιημένων ατόμων με ειδικές ανάγκες.
Το περιοδικό ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ θα ήταν πολύ τυχερό εάν θα μπορούσε να ενσωματωθεί σ’ αυτή τη λογική. Όπως όμως όλα δείχνουν οι ανάπηροι είναι μη ενσωματώσιμοι. Το ζήτημα είναι αν θα βρεθεί ένα έστω και τεχνητό πλαίσιο το οποίο θα δεχθεί να ενσωματώσει αναπήρους.
Όλα δείχνουν πως δεν υπάρχει χώρος για τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Είναι πλέον βέβαιο πως οι φορείς που δημιουργήθηκαν για τα ΑμΕΑ δεν επιθυμούν την συναναστροφή με τα ΑμΕΑ. Στα πλαίσια αυτών των φορέων τα ΑμΕΑ αποτελούν το άλλοθι, ίσως επειδή χωρίς ΑμΕΑ πολλοί θα βρισκόντουσαν άνεργοι.
Το περιοδικό ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ συνεχίζει να εκδίδεται, με τους ίδιους όρους όπως όταν ξεκίνησε. Χωρίς επιχορηγήσεις, χωρίς την υποστήριξη “μεγάλων” συνδικαλιστικών και πολιτικών οργανώσεων.
Παραμένει ένα ανεξάρτητο περιοδικό που επιμένει να γράφει για την αναπηρία, την επιβίωση και την αποκατάσταση των Ελλήνων.
Τόσο σ’ αυτό το τεύχος όσο και στα επόμενα θα συνεχίζουν να δημοσιεύονται άρθρα για την επιβίωση και την εκπαίδευση βοηθών.