Μπορεί να ακούγεται σαν παραμύθι επιστημονικής φαντασίας, αλλά σίγουρα ενδιαφέρει πολλούς ανθρώπους με κάκωση νωτιαίου μυελού ή σκλήρυνση κατά πλάκας που παρά τις οδηγίες των γιατρών μας κάνουμε περισσότερους διαλείποντες καθετηριασμούς την ημέρα από αυτούς που μας προτείνουν οι γιατροί. Πέρα από το σοβαρό λάθος που κάνουμε, που μπορεί να τραυματίσει ανεπανόρθωτα την ουρήθρα, οι ερευνητές έχουν κάτι το αισιόδοξο:
Η πρώτη επιτυχής ανάπτυξη ουρήθρας από ιστούς στο εργαστήριο χρησιμοποιώντας κύτταρα του ασθενή, ανακοινώθηκε από Αμερικανούς χειρουργούς, οι οποίοι χρησιμοποίησαν αυτές τις ουρήθρες για την αντιμετώπιση της βλάβης του ουροποιητικού συστήματος 5 αγοριών από το Μεξικό, ηλικίας 10 έως 14 ετών, που είχαν τραυματιστεί σε ατυχήματα. Η επιτυχής έκβαση των επεμβάσεων επιβεβαιώθηκε σε πρόσφατο άρθρο στην ιατρική ηλεκτρονική εφημερίδα The Lancet, καθώς μετά από μια μακροχρόνια περίοδο 6 ετών συνεχούς παρακολούθησης της κατάστασης των μικρών αγοριών, αποδείχθηκε πως ο ιστός που αναπτύχθηκε από τους ερευνητές, παρέμεινε λειτουργικός μέχρι σήμερα και η μεταμόσχευση επιδιόρθωσε τη βλάβη.
Ο καθηγητής Anthony Atala, διευθυντής του Wake Forest Institute for Regenerative Medicine, στη Βόρεια Καρολίνα, εργάζεται στην ανάπτυξη περισσότερων από 30 διαφορετικών ιστών και οργάνων προς μεταμόσχευση.
Το πρώτο βήμα στην ανάπτυξη της αντικατάστασης της ουρήθρας ήταν να συλλεχτεί ένα μικρό δείγμα κυττάρων από την ουρήθρα κάθε αγοριού. Από αυτά τα δείγματα, οι επιστήμονες απομόνωσαν τα κύτταρα που θα χρειάζονταν για να αναπτύξουν νέα δομή που απομακρύνει τα ούρα από την κύστη.
Τα συγκεκριμένα κύτταρα που χρειάζονταν για να φτιαχτεί ο μυς, το τοίχωμα και ο υποστηρικτικός ιστός, καλλιεργήθηκαν και πολλαπλασιάστηκαν στο εργαστήριο για εβδομάδες, μέχρι να πληθύνουν και να είναι κατάλληλα. Στη συνέχεια, τους δόθηκε σχήμα σωλήνα και το μέγεθος εφάρμοζε κατάλληλα σε κάθε ασθενή.
Μια εβδομάδα αργότερα, τα μοσχεύματα που αναπτύχτηκαν στο εργαστήριο, μεταμοσχεύτηκαν στους ασθενείς.
Σήμερα, έξι χρόνια αργότερα, η λειτουργικότητα είναι καλή και οι ουρήθρες δρουν σαν φυσιολογικές.
Χωρίς την επαναστατική αγωγή τα αγόρια θα έπρεπε να υποστούν μεταμόσχευση με τεχνητή ουρήθρα, που θα είχε πιθανότητα αποτυχίας έως 50% ή θα οδηγούσε σε ακράτεια και επανειλημμένες λοιμώξεις.
Σημειώνεται πως η ίδια ερευνητική ομάδα έχει επίσης καταφέρει να αναπτύξει νέες κύστες για ασθενείς με αντίστοιχα προβλήματα.
Η επιστήμη και οι ερευνητές είναι με το μέρος μας. Όμως πολλοί από εμάς «κάνουμε του κεφαλιού μας» και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ανεπανόρθωτες βλάβες των ζωτικών μας οργάνων. Όσοι ζούμε κάτω από συνθήκες παραπληγίας ή τετραπληγίας είναι σημαντικό να αποφεύγουμε όσο μπορούμε την κακοδιαχείριση του σώματός μας.
Περιοδικό ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ, http://www.disabled.gr/, Μάρτιος 2011