Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας τετραπληγικός, που είχε αποκλίνουσα πολιτική συμπεριφορά. Ήταν τόσο τετραπληγικός που ήθελε τον έρωτα σε συσκευασία οικονομικής πολιτικής και χειρισμό από tongue control.
Δεν του άρεσαν τα κόλπα που μέχρι τότε χρησιμοποιούσαν τα ζευγάρια των ψηφοφόρων. Δεν την έβρισκε με την Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. 1/4ταν διάβαζε τις Εγκυκλίους των Ασφαλιστικών Ταμείων έσκαγε στα γέλια. Τους θεωρούσε τόσο ηλιθίους που ούτε μία περικοπή της προκοπής δεν ήξεραν να κάνουν. Έβρισκε την Ιδρυματική Πράξη πολύ μπανάλ μόνο για τους συνοδοιπόρους των ερωτικών κολχόζ.
Αυτός ο τετραπληγικός το ήθελε αλλιώς – πιο πρόστυχο, πιο αγοραίο, πιο Σολωμόνειο και πιο ανταποδοτικό.
Του άρεσαν τα βασανιστικά παιχνίδια ρόλων. Ήθελε αυτός να παριστάνει το ρόλο του ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΕΤΡΑΠΛΗΓΙΚΩΝ και η γυναίκα του να παριστάνει πότε την ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, πότε την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ και πότε την ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ.
Ήθελε τη γυναίκα από πάνω – δεξιοαναρχοφεμινίστρια να του κάνει 1648 και ελευθεριακό καπιταλισμό σε πάγκο φυσικοθεραπείας.
Την ήθελε να εργάζεται στον 6ο όροφο Ασφαλιστικού Ταμείου χωρίς ασανσέρ. Τη φανταζόταν πάνω σε ένα γκρι λαμαρινένιο γραφείο, να γράφει τη νέα εγκύκλιο που βάζει νέο πλαφόν στην όραση. Την ήθελε τη γυναίκα άπιστη – να να λέει όχι στους συλλόγους αναπήρων, να τα δίνει όλα σε σύλλογο κηδεμόνων και να τον κερατώνει με μαϊμού.
Ερεθιζόταν και μόνο με την ιδέα ότι η γυναίκα του γράφει ΦΕΚ για κάποιον ξενέρωτο που το λέγανε ΟΓΑ. Του άρεσε να του ψιθυρίζει υπονοούμενα για αναπροσαρμογές στη χορήγηση του πασαλειμμένου σολωμού. Την ήθελε τη γυναίκα σαδίστρια να του δίνει κουπόνι για να του το κάνουν σε ίδρυμα.
Αλλά και πάλι αυτός ο τετραπληγικός δε μπορούσε τον παραδοσιακό τρόπο που θέλει το σύλλογο τετραπληγικών από κάτω και την κυβέρνηση από πάνω. Δεν ανεχόταν η κυβέρνηση να το ρωτά: τί του κάνω μάτια μου; Και αυτός να απαντά: Ρουσφέτι μωρό μου, ρουσφέτι.
Αυτός ο τετραπληγικός ήτανε παθητικός και ζηλιάρης, το ήθελε διεθνιστικό. Το ήθελε ακόμη πιο βάρβαρο και πιο αρπαχτό. Ήθελε την κυβέρνηση να του κάνει περικοπές και αυτός να σφαδάζει στον πόνο. Του άρεσε τα εισαγωγής και η ξένη ασφαλιστική πρακτική, στην πιο ανώμαλη εκδοχή της. Ηθελε κόλπα Μωαμεθανικά μέσα σε νοσοκομείο πολυτελείας που βρωμάει αργό πετρέλαιο. Ερεθιζόταν και μόνο που σκεφτόταν το Σουηδικό και τη βιομηχανική ανάπτυξη να αποκαθίσταται πάνω σε πάγκο εργασίας. Επιθυμούσε το Αγγλικό και το θηλυκό να είναι έξαλλο σε κρίση πρόνοιας. Για τα σαββατοκύριακα ήθελε το Γαλλικό με κουπόνι. Καμιά φορά αρκούνταν στο χειροποίητο Αμερικανικό medicare σε nursing home. Ήταν πολύ μαζοχιστής. Αντί για θερινές διακοπές ήθελε και oriental καταστάσεις από Φιλλιπινέζα γιατρό να τον ξεσκίζει με τα χέρια της για να το θεραπεύσει πάνω σε παλούκια baboo 2μ ύψος για τις πλημμύρες.
Τα ήθελε όλα. Ήθελε να βάζει μέσον την πεθερά του και εκείνη η κακούργα να του απαντά βάναυσα: Αν εξάγεις πετρέλαια και πληρώσεις σε δολάρια θα μάθεις και το αλά Corason Clinic.
Ηθελε από ψυχίατρο ένα μεταρρυθμιστικό με ηλεκτροσόκ για να κάνει η libido πυροτεχνήματα: Τί μου κάνεις μάτια μου; Και αυτή να του απαντά: Τεστ ευφυίας, βλάξ. Μωρό μου, πως θα το γιορτάσουμε; μόνη μου – κάνω προϋπολογισμό. Ήθελε ψυχίατρο που να τον ξεφτιλίζει, που να του λέει OXI για να τον αναγκάσει να βγει με τον Τριανταφυλλόπουλο.
Την παρακαλούσε. Μωρό μου, εγώ θέλω να ανοίξω νέα αναπτυξιακά προγράμματα αποκατάστασης αιχμής εσύ γιατί περνάς Κρίση Πρόνοιας; Και να του απαντούσε η αχόρταγη ψυχαναλύτρια. Σκάσε, περίμενε πρώτα να ολοκληρώσω με τον ΟΑΕΔ για να αυξηθεί η κινητικότητα του εργατικού δυναμικού και ύστερα να συσσωρεύσω κεφάλαιο για να κάνω αναπτυξιακά προγράμματα και εξαγωγές του ακαθάριστου προϊόντος σε νέους καταναλωτές από τον Τρίτο Κόσμο για να ανταγωνιστώ εκείνη την τσουράπω την AT&T του απέναντι διαμερίσματος.
Ύστερα, έγινε πραξικόπημα από μια συμμορία που τη λέγανε Εθνική Συνομοσπονδία που έβγαλε στην κυβέρνηση τους τυφλούς. Οι δικτάτορες έκαναν τις εκλογές υποχρεωτικές. Ψήφιζε 1 φορά το πρωί με ενδοφλέβια και 1 φορά το βράδυ με κάρτα αναπηρίας. Η κυβέρνηση απαγόρευσε την οπτικοποίηση της οικονομικής διαστροφής. Απαγορεύτηκε να βλέπεις και επιτρεπόταν μόνο να ακουμπάς. Αδύνατο! Τσατίστηκε και χώρισε. Παντρεύτηκε συνδικαλίστρια της δεξιάς, αυτή όμως του βγήκε τελείως ανώμαλη – τα βράδια ντυνόταν σοσιαλίστρια και όταν το έκανε απήγγειλε στίχους από το Κεφάλαιο.
Ο τετραπληγικός δεν άντεξε, τρελάθηκε. Τον έστειλαν εσώκλειστο σε κόμμα μέχρι να θεραπευτεί. Ζούσε τρώγοντας μπαγιάτικα ψηφοδέλτια. Μια μέρα ξύπνησε και σταμάτησε να γράφει σε περιοδικά.
του Homo Tetrapligikus, ειδικού συνεργάτου εν αποστρατεία