«Ονομάζομαι Ευτυχία Ποποδάκη. Είμαι άτομο με τετραπληγία, είκοσι χρόνια είμαι στο κρεβάτι και έχω μηχανική υποστήριξη από τον Ιανουάριο του 2003. Τον υπολογιστή τον χειρίζομαι με μια κάμερα υπερύθρων.
Εχω μια ασθένεια που λέγεται μυοτροφική Πλευρική Σκλήρυνση». Παρά την επιστολή που είχε στείλει στον τοπικό Τύπο η 56άχρονη και εκλιπαρώντας για βοήθεια λόγω αδυναμίας πληρωμής της οφειλής των 800 ευρώ προς τη ΔΕΗ, επειδή το «κοινωνικό κράτος» τής είχε κόψει και τη σύνταξη, δεν αντιμετωπίστηκε καίρια το θέμα της, το μοιραίο δεν απεφεύχθη, παρά τις εκκλήσεις του βουλευτή Χανίων του ΣΥΡΙΖΑ, Γιώργου Σταθάκη.
Πριν από λίγες μέρες απεβίωσε και ο 67χρονος καρδιοπαθής που κατήγγειλε το φακελάκι που ζήτησε ο καρδιοχειρουργός του «Ευαγγελισμού». Ο άτυχος συνταξιούχος είχε πέσει θύμα εκβιασμού από ιατρό, ο οποίος δεν δεχόταν να τον χειρουργήσει επί δεκαοχτώ ημέρες εάν δεν έπαιρνε τα χρήματα που ζητούσε. Μπορεί να χειρουργήθηκε, αλλά λίγες ώρες μετά την επέμβαση ξεψύχησε στην Εντατική.
Ακόμη ένα τραγικό περιστατικό αφορά σε ένα νεογέννητο που ξεψύχησε στις 20 Ιουλίου στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου, το οποίο εξέπνευσε ενώ νοσηλευόταν στη Μονάδα Εντατικής Παρακολούθησης των Νεογνών στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου, περίπου δέκα ημέρες αφ’ ότου ήρθε στον κόσμο. Οι άτυχοι γονείς από τη μία πενθούν για το αδικοχαμένο αγγελούδι, από την άλλη ζητούν με αγωνία να μάθουν τι συνέβη, υπό ποιες συνθήκες χάθηκε το αγοράκι τους. Εγινε νεκροψία-νεκροτομή και αναμένεται το πόρισμα. Η μητέρα μπήκε στη Μαιευτική Κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου για να γεννήσει στις 9 Ιουλίου. Τα ξημερώματα στις 10 Ιουλίου το μωρό άρχισε να παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα. Από τη μία η ώρα μέχρι τις τέσσερις τα ξημερώματα το μωρό χαροπάλευε με σοβαρές αλλοιώσεις των καρδιακών του παλμών. Ο εφημερεύων επιμελητής Ι.Κ. ήταν άφαντος, παρ’ ότι εκλήθη κατ’ επανάληψιν να πάει επειγόντως στο μαιευτήριο. Προανάκριση για την υπόθεση διενεργεί το Α’ Αστυνομικό Τμήμα Ηρακλείου.
Τρεις όψεις, αναρίθμητες καθημερινές ιστορίες, «υγειονομικής τρέλας» που συνηθίσαμε να τις αποκαθαίρουμε ρίχνοντάς τες στην εύκολη… κολυμβήθρα της γραφειοκρατίας, ξεπλένοντας τα πάμπολλα ανομήματα ιατρών, υψηλών παραγόντων, διοικητικών, υπουργών, κυβερνήσεων που συντηρούν αυτές τις παθογένειες της Υγείας. Παρ’ ότι ο υπουργός κ. Τασούλας ανέβασε στην ευκλεή Ακρόπολη μόνιμο γιατρό για τους τουρίστες, για κλάματα είμαστε. Ενας συνταξιούχος ή μισθοσυντήρητος -φευ για τον άνεργο- που δεν διαθέτει «κομπόδεμα» χάθηκε, ακόμη και για απλές επεμβάσεις προστάτη, καταρράκτη, καρπιαίου σωλήνα. Η ΔΟΥ είναι ναός μπροστά στα χαράτσια που σου χρεώνουν τα ιδιωτικά θεραπευτήρια. Ντροπή και κατάντια. Εξίσου ανήθικα είναι και τα κροκοδείλια δάκρυα των πενθούντων υφυπουργών μετά τις ανθρώπινες τραγωδίες.
Ευθυνόμαστε βεβαίως και εμείς. Μάθαμε να σιωπάμε απέναντι σε τέτοια φαινόμενα, τα οποία δεν καταγγέλλουν ούτε οι ασθενείς αλλά ούτε οι ευσυνείδητοι γιατροί, το κύρος του λειτουργήματος των οποίων παραβλάπτεται λόγω απαράδεκτων ενεργειών κάποιων ευάριθμων συναδέλφων τους. Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, είναι πολύτιμος ο έντιμος και επιστημονικά επαρκής γιατρός που εξασκεί το επάγγελμά του με ήθος και αφοσίωση στον ασθενή. Η Ιατρική δεν είναι δεοντολογία, είναι ηθική φιλοσοφία -Αριστοτελική και Ιπποκρατική- που διέπει όλη τη ζωή αυτού που αποφάσισε και ορκίστηκε να υπηρετήσει τον άνθρωπο.
Από τον ΓΙΩΡΓΟ ΚΙΟΥΣΗ
Ελευθεροτυπία, Σάββατο 26 Ιουλίου 2014