Από την αρχή που δημιουργήθηκε το Internet αλλά και τα προγενέστερα δίκτυα προέβλεπαν τις δημοκρατικές διαδικασίες, το εκλέγειν, το εκλέγεσθαι, το συνέρχεσθαι και το συνεταιρίζεσθαι.

Από πάντα σε όλα τα δίκτυα η λειτουργία τους ήταν αψόγως δημοκρατική. Ποτέ κανείς δεν αμφισβήτησε ούτε τις εκλογές, ούτε τις διαδικασίες, ακόμη και την εποχή που δεν υπήρχαν τα σημερινά εργαλεία για δημοσκοπήσεις ή για ψήφο.
Σήμερα έχουμε όλα τα εργαλεία για να εγκαθιδρύσουμε μηχανισμούς άμεσης δημοκρατίας και αυτοδιαχείρισης. Έχουμε όλα τα εργαλεία για να δημιουργήσουμε οργανώσεις ζωντανές με ζωντανά και ενεργά μέλη, με διαρκείς συνελεύσεις, άμεσα ανακλητές διοικήσεις, με μηχανισμούς πολιτικού και κοινωνικού ελέγχου.
Το Internet είναι ο παράδεισος του δημοσκόπου. Με αυτή την έννοια οι συνδικαλιστικοί σύλλογοι είναι αναγκασμένοι να είναι βαθύτατα δημοκρατικοί, να σέβονται τις δημοκρατικές διαδικασίες γιατί εάν δεν το κάνουν μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας μπορούν να συγκεντρωθούν υπογραφές από τα δύο τρίτα των μελών και να αντικατασταθεί το Δ.Σ.
Έχουμε ένα εργαλείο δηλαδή που εκ κατασκευής αποκαθιστά την δημοκρατία ως όρο πολιτικής λειτουργίας. Το μεγάλο πρόβλημα βρίσκεται στο ό,τι η ελληνική νομοθεσία δεν προβλέπει:
1. Τους όρους και τις συνθήκες λειτουργίας των ψηφιακών συλλόγων.
2. Τη συμμετοχή των ψηφιακών συλλόγων στις ομοσπονδίες και τις συνομοσπονδίες.
3. Την εξίσωση των ψηφιακών συλλόγων με τους παραδοσιακούς συμβατικούς συλλόγους.

Οι κοινωνικές ανάγκες

Υπάρχουν πολύ σοβαρές κοινωνικές ανάγκες για να δημιουργηθεί το νομικό πλαίσιο για την ίδρυση και λειτουργία ψηφιακών συλλόγων που θα εργαστούν προς τις εξής κατευθύνσεις:
1. Σύλλογοι τετραπληγικών ή εξαρτημένων από αναπνευστικές συσκευές που δεν μπορούν να υπάρξουν επειδή τα ενδεχόμενα μέλη τους δυσκολεύονται στις μετακινήσεις.
2. Κέντρα για την ανεξάρτητη διαβίωση επειδή παντού διεθνώς οι ακτιβιστές του κινήματος για την ανεξάρτητη διαβίωση είναι στην συντριπτική τους πλειοψηφία τετραπληγικοί.
3. Σύλλογοι πίεσης για την προσπελασιμότητα των μαζικών μεταφορών ή για βοήθεια στο σπίτι επειδή εάν δεν στελεχωθούν από τετραπληγικούς δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξουν.

Το αίτημα

Το ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ στο τέλος του Ιανουαρίου του 2002 έστειλε επιστολή προς τον Πρόεδρο της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες κ. Γιάννη Κουρουμπλή με αυτό το σκεπτικό.
Ο Πρόεδρος της ΕΣΑΕΑ δεσμεύτηκε πως θα ζητήσει από τους νομικούς της ΕΣΑΕΑ να επεξεργαστούν το ενδεχόμενο της δημιουργίας ενός τέτοιου συλλόγου.
Είμαστε πλέον βέβαιοι πως σύντομα θα υπάρξει κάποια απάντηση τόσο επειδή είναι αντικειμενική αναγκαιότητα η δημιουργία ψηφιακών συλλόγων ή ψηφικοποίηση των διαδικασιών των συλλόγων, όσο και επειδή στις προσωπικές φιλοδοξίες του Γιάννη Βαρδακαστάνη είναι να βοηθήσει να δημιουργηθούν πολλοί σύλλογοι πολιτών με αναπηρίες ή γονέων και κηδεμόνων.

Η πρόκληση

Εάν και όταν δημιουργηθούν οι πρώτοι ψηφιακοί σύλλογοι θα προκύψει το μεγάλο ερώτημα: Πώς ένας ψηφιακός σύλλογος θα μπορεί να συμμετέχει νομίμως στις διαδικασίες, στις συνεδριάσεις και στα συνέδρια της ΕΣΑΕΑ;
Εάν ο ψηφιακός σύλλογος είναι ένας τότε είναι εύκολο με την απλή καθημερινή τεχνολογία που υπάρχει σε όλους τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και είναι το netmeeting και τα άλλα αντίστοιχα προγράμματα. Στην περίπτωση που είναι παραπάνω από τρεις προκύπτει το ερώτημα για τη δικτύωση αυτών των συλλόγων.
Ένα ακόμη ερώτημα που θα έπρεπε να απασχολεί είναι το πρόβλημα της ηθικής: Στην πλειοψηφία τους οι ακτιβιστές με τετραπληγία είναι και μέλη σε συλλόγους παραπληγικών. Το 1/10 των μελών των συλλόγων παραπληγικών ζουν κάτω από συνθήκες μίας σοβαρής τετραπληγίας. Μολονότι δεν ψηφίζουν επειδή δεν μπορούν να μετακινηθούν θα χρειαστεί να διαγραφούν από τους συλλόγους παραπληγικών για να γραφτούν ως μέλη σε κάποιο σύλλογο ψηφιακό. Αυτό είναι πλέον βέβαιο πως ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου. Εύκολα μπορούν να κατηγορηθούν οι ψηφιακοί σύλλογοι ως διασπαστικοί.