Κανείς δεν περίμενε πως η Θεσσαλονίκη, που είναι δεύτερη σε μέγεθος ελληνική πόλη και που φιλοδοξεί να γίνει η πρωτεύουσα των Βαλκανίων, είναι απροσπέλαστη.
Ειδικότερα, για τους ανθρώπους με σοβαρές αναπηρίες, δεν υπάρχει δυνατότητα πρόσβασης από και προς τη Θεσσαλονίκη αφού:

– Ο σιδηροδρομικός σταθμός, μολονότι διαθέτει ειδικό σύστημα για την είσοδο και την έξοδο των χειριστών αναπηρικών καθισμάτων, παραμένει απροσπέλαστος, αφού το συγκεκριμένο σύστημα δεν λειτουργεί (ή λειτουργεί σπανίως).

– Το λιμάνι της Θεσσαλονίκης είναι ανενεργό (για τους περισσότερους προορισμούς – και ιδιαίτερα για τον Πειραιά, όπου καταλήγουν οι περισσότερες ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες).

– Από το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης δεν υπάρχει κάποιος προσπελάσιμος τρόπος πρόσβασης προς το κέντρο της Θεσσαλονίκης. Το αεροδρόμιο εξυπηρετείται μεν από λεωφορειακές γραμμές, αλλά τα λεωφορεία δεν είναι προσπελάσιμα.

– Οι μεταφορές εντός της Θεσσαλονίκης γίνονται με απροσπέλαστα λεωφορεία (τα λιγοστά προσπελάσιμα λεωφορεία δεν χρησιμοποιούν τις ράμπες τους, άλλοτε γιατί είναι χαλασμένες και άλλοτε γιατί ο οδηγός δεν έχει ειδική εκπαίδευση για τη χρησιμοποιήσει).

Τί σημαίνουν τα παραπάνω;

Οι άνθρωποι με σοβαρές αναπηρίες δεν μπορούν να επισκεφτούν τη Θεσσαλονίκη, γιατί δεν υπάρχει τρόπος προσπελάσιμης πρόσβασης προς την Θεσσαλονίκη.

Σε ό,τι αφορά τους Θεσσαλονικείς και τους επισκέπτες με αναπηρίες, ο μόνος τρόπος για να μετακινηθούν εντός και εκτός Θεσσαλονίκης είναι το Ι.Χ. αυτοκίνητο.

Σε ό,τι αφορά τα ξενοδοχεία, είναι ελάχιστα αυτά που διαθέτουν προσπελάσιμα δωμάτια, ενώ τα περισσότερα μεγάλα ξενοδοχεία βρίσκονται εκτός πόλεως και δεν εξυπηρετούνται από προσπελάσιμες μαζικές μεταφορές.

Ποιες είναι οι συνέπειες;

Οι διοργανωτές αποφεύγουν τη Θεσσαλονίκη, ειδικά όταν πληροφορούνται πως κάποιος από τους συμμετέχοντες έχει κάποια σοβαρή αναπηρία ή όταν πρόκειται για οργανωμένες συναντήσεις ανθρώπων με αναπηρίες, όπως είναι οι συναντήσεις που διοργανώνουν τα Ευρωπαϊκά Κέντρα για την Ανεξάρτητη Διαβίωση – που τόσο οι διοργανωτές όσο και οι συμμετέχοντες ζουν κάτω από συνθήκες αναπηρίας και γι’ αυτό έχουν ανάγκη τις δημόσιες και τις κοινόχρηστες υποδομές.

Δυστυχώς, στην Ελλάδα, η μόνη πόλη που δεν εμποδίζει ολοκληρωτικά, είναι η Αθήνα, και αυτό επειδή έχει το μετρό, το τραμ, τον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο, ορισμένα λεωφορεία που είναι χαμηλού δαπέδου και αρκετά ξενοδοχεία που είναι προσπελάσιμα και βρίσκονται σε περιοχές που εξυπηρετούνται από προσπελάσιμες μαζικές μεταφορές.

Ταυτόχρονα, οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 άφησαν μια κληρονομιά σε συνεδριακά κέντρα – ακόμα και αν οι διαχειριστές της κάνουν ό,τι μπορούν για να την απαξιώσουν.

ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ, Σεπτέμβριος 2008