Τα δύο πιθηκάκια κατάφεραν να κινήσουν έναν ρομποτικό βραχίονα μόνο με τη σκέψη τους. Ελπίδες για τα άτομα με σοβαρά κινητικά προβλήματα
Ελπίδες για μεγαλύτερη ανεξαρτησία σε άτομα με σοβαρά κινητικά προβλήματα δίνουν δύο πιθηκάκια που κατάφεραν να κινήσουν έναν ρομποτικό βραχίονα… με τη δύναμη του μυαλού τους και με κίνητρο την κατανάλωση μικρών λιχουδιών!
Οι δύο Μακάκοι συμμετείχαν σε κοινό πείραμα του Πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ, με το Carnegie Mellon University, κατά το οποίο οι επιστήμονες εξέταζαν κατά πόσο οι κινήσεις των προσθετικών άκρων μπορούν να ελέγχονται απευθείας από τον εγκέφαλο.
Τρώνε με τη δύναμη του μυαλού!
Σύμφωνα με την έρευνα, που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Νature», οι δύο πίθηκοι κατάφεραν να κινούν το μηχανικό χέρι για να φέρουν στο στόμα τους φρούτα, καρπούς και καραμέλες, που οι ερευνητές τους επιδείκνυαν, μόνο και μόνο σκεπτόμενοι την όλη διαδικασία.
Η εξέλιξη αυτή αποτελεί την πιο εντυπωσιακή απόδειξη ότι η διασυνδετική διάταξη εγκεφάλου – μηχανής μπορεί να έχει εξαιρετικά αποτελέσματα και να καλυτερεύσει κατά πολύ τη ζωή όσων υποφέρουν από σοβαρούς τραυματισμούς της σπονδυλικής στήλης ή από ασθένειες του νευρικού συστήματος, όπως η μυοατροφική πλευρική σκλήρυνση, που έχει καθηλώσει στο αναπηρικό καροτσάκι τον διάσημο αστροφυσικό Στίβεν Χόκιν.
Όπως έγινε γνωστό, οι επιστήμονες αφού αρχικά έμαθαν στους πιθήκους πώς κινείται το μηχανικό χέρι (χρησιμοποιώντας ένα τζόιστικ), στη συνέχεια τους έδεσαν απαλά τα χέρια και τους έβαλαν να κάτσουν ακίνητοι σε μια καρέκλα, όπου και τοποθέτησαν μικρά ηλεκτρόδια στην περιοχή του εγκεφάλου που ελέγχει τις κινήσεις του σώματος.
Μηχανικοί νευρώνες
Καθένα από τα 100 ηλεκτρόδια, συνδεόταν με ακριβώς έναν νευρώνα και όλα μαζί κατέληγαν σε έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή. Ο υπολογιστής είχε προγραμματιστεί έτσι ώστε να αναλύει το σύνολο των πληροφοριών που έστελναν οι 100 «μηχανικοί νευρώνες», να το μετατρέπει σε εντολές και εν συνεχεία να τις στέλνει απευθείας στο ρομποτικό χέρι.
Οι Μακάκοι έμαθαν εξαιρετικά γρήγορα πώς να κινούν τον βραχίονα -ο οποίος αποτελούνταν από μια τεχνητή άρθρωση ώμου, μια άρθρωση αγκώνα και ένα χέρι που έμοιαζε με δαγκάνα- και μέσα σε μερικές μόνο μέρες ήταν σε θέση να τον χειρίζονται τόσο καλά ώστε να πραγματοποιούν απαιτητικές κινήσεις.
Μάλιστα τα πιθηκάκια κατάφεραν να κρατούν ανοιχτή την «παλάμη» όσο το χέρι πλησίαζε την τροφή, να την κλείνουν όσο χρειάζεται για να μην πέφτει η εκάστοτε λιχουδιά και να χαλαρώνουν τη «γροθιά» όταν έτρωγαν. Μερικές φορές έφερναν το χέρι στο στόμα μόνο και μόνο για να καθαρίσουν τα τεχνητά δάχτυλα του βραχίονα… γλείφοντάς τα!
Οι επιστήμονες είναι αισιόδοξοι για τις μελλοντικές εφαρμογές του επιτεύγματος, και όπως τονίζει ο επικεφαλής της έρευνας, Αντριου Σβαρτζ, καθηγητής Νευροβιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ, «κατά τη φυσιολογική διάδραση με το περιβάλλον, το υποκείμενο πρέπει να μπορεί να ελέγχει τη δύναμη που ασκεί πάνω στο αντικείμενο. Τέτοια προβλήματα είναι δυσεπίλυτα, όχι όμως και άλυτα».
ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΤΑΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ
www.ethnos.gr 30/5/2008