Η Heather Mills, γεννημένη στην Αγγλία το 1968, δούλευε ως φωτομοντέλο. Το 1980 μετακόμισε στην πρώην Β. Γιουγκοσλαβία, για να γίνει καθηγήτρια του σκι. Έζησε, όμως, το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου και τις επιπτώσεις που είχε στους φίλους της.
Έτσι, ίδρυσε στην Αγγλία ένα Κέντρο Προσφύγων κι επί 2 χρόνια ταξίδευε στη Σλοβενία, την Αυστρία και την Αγγλία, για να διαπραγματευτεί με τις αρχές την πλήρη φροντίδα και αποκατάσταση των θυμάτων του πολέμου, συνεχίζοντας παράλληλα την καριέρα της ως φωτομοντέλο, ώστε να συγκεντρώνει χρήματα για τους πρόσφυγες.
Τον Αύγουστο του 1993, στην Αγγλία, τη χτύπησε μια αστυνομική μοτοσικλέτα, με αποτέλεσμα να χάσει το αριστερό της πόδι κάτω από το γόνατο. Μέσα στους επόμενους μήνες, κατάφερε να μετατρέψει τη σκληρή αυτή εμπειρία σε επιτυχημένη ανθρωπιστική επιχείρηση: επειδή ήταν υποχρεωμένη να αλλάζει συχνά το τεχνητό της μέλος, συνειδητοποίησε ότι πρέπει να υπάρχουν χιλιάδες τεχνητά μέλη «παραπεταμένα», τα οποία θα ήταν, όμως, χρήσιμα στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Έκανε, λοιπόν, το 1994, μια εθνική ενημερωτική εκστρατεία, συγκέντρωσε τα «άχρηστα» τεχνητά μέλη, πλήρωσε τρόφιμους φυλακών, για να τα λύσουν, κι έστειλε το πρώτο «καραβάνι» βοήθειας στο Ζάγκρεμπ. Από τότε μέχρι σήμερα, 22.000 ακρωτηριασμένοι έχουν βοηθηθεί με αυτό τον τρόπο.
Η Heather Mills, μόλις 32 χρόνων σήμερα, συνεχίζει τη δουλειά της ως φωτομοντέλο κι είναι το ίνδαλμα των ανθρώπων με αναπηρίες στην Αγγλία. Έχει κερδίσει πολλά βραβεία για την προσφορά της, ενώ το 1996, προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ.
Το τραγούδι που ακολουθεί γράφτηκε για να «αφυπνίσει» τον κόσμο γύρω από την αναπηρία. Το video-clip του είναι συγκλονιστικό. Τα έσοδα από τις πωλήσεις του CD θα δοθούν στο ίδρυμα Heather Mills.
Heather Mills, Paul McCartney, Νίκος Πατρελάκης
VOICE – ΦΩΝΗ
Είναι αστείο το πώς θεωρείς δεδομένα κάποια πράγματα στη ζωή
και ποτέ δεν τα σκέφτεσαι μέχρι να συμβούν σε σένα ή σε κάποιον που αγαπάς…
όπως η αναπηρία.
Η ζωή σου είναι τέλεια, έχεις βρει τον ιδανικό σύντροφο,
κάνεις μαζί του ένα κοριτσάκι
η μαμή σου το παραδίδει, αλλά κάτι λείπει…
Ο σύντροφός σου ίσως φύγει, πρέπει να τα βγάλεις πέρα μόνη σου.
Όλοι φοβούνται την ευθύνη,
το τι θα σκεφτεί ο κόσμος, το πώς θα είναι το παιδί.
Δεν είναι το ονειρεμένο μωρό που ήθελες.
Αλλά είναι δικό σου.
Εκείνη μεγαλώνει κι έχει τις δικές της αρετές.
Είναι δύσκολο, τα άλλα παιδιά μπορεί να είναι σκληρά, να κοροϊδεύουν και να βασανίζουν,
τέρας, φρικιό, καθυστερημένο… τι ξέρουν;
Αλλά εσύ της χαμογελάς και της λες ότι είναι όμορφη,
το πιο όμορφο κορίτσι του κόσμου.
Και το εννοείς, παρόλο που δεν έχει ούτε χέρια ούτε πόδια.
Έτσι, την πηγαινοφέρνεις στο αναπηρικό καρότσι. Ο κόσμος κοιτάει επίμονα.
«Τι κάνει;» σε ρωτούν, λες κι η ίδια δεν έχει φωνή.
Έτσι, παίρνεις πάλι μια βαθιά ανάσα για εκατομμυριοστή φορά και χαμογελάς,
με πληγωμένα μάτια, και λες «Γιατί δεν ρωτάτε την ίδια, έχει φωνή».
Έτσι, την πηγαίνεις στο ίδρυμα αποκατάστασης
και κάνουν ότι καλύτερο μπορούν με τις περιορισμένες οικονομικές τους δυνατότητες,
τη «φτιάχνουν», τα μέλη της, μα δεν μπορεί να τα φορέσει, γιατί πονάνε πολύ
και κάθε φορά που τη βλέπεις να κάνει ένα βήμα, εσύ πονάς περισσότερο.
Έτσι, τους ευχαριστείς, γιατί έκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν.
Ή μήπως όχι; Όχι κύριε Υπουργέ! Και το ξέρεις!
Πού είναι η ελευθερία της επιλογής;
Προσπάθησε να κινηθείς, ενώ δεν μπορείς.
Έζησες ποτέ με αναπηρία;
Γιατί δεν ρωτάτε την ίδια;
Έχει ΦΩΝΗ …
Heather Mills, Paul McCartney, Νίκος Πατρελάκης
A Coda Records Release 1999
http://www.codarecords.com
Απόδοση στα Ελληνικά: Μαίρη Ζέη http://www.disabled.gr/gr-arts/zei00.html email: maryzeh@hol.gr