Είναι ένα πρόβλημα που δεν έχει ακόμη απασχολήσει την κοινότητα των κατασκευαστών των προϊόντων για την ανεξάρτητη διαβίωση.
Ενώ οι κατασκευαστές δίνουν τεράστια προσοχή στους κινητήρες των ηλεκτροκίνητων αναπηρικών καθισμάτων, στις τριβές, στις διαστάσεις, στην αισθητική και στο βάρος των καθισμάτων ελαφρού τύπου δεν δίνουν την απαραίτητη προσοχή στα εργαλεία που συνήθως χρησιμοποιεί κάθε δραστήριος άνθρωπος με αναπηρία.
Μολονότι έχουν φτιαχτεί κινητά γραφεία πάνω σε αυτοκινούμενα τροχόσπιτα δεν έχουν ακόμη δημιουργηθεί τα συστήματα εκείνα που μπορεί να εφαρμοστεί ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής, ένα κινητό τηλέφωνο, μια φωτογραφική μηχανή και μια κάμερα επάνω σε ένα αναπηρικό κάθισμα. Ενώ η τεχνολογία υπάρχει είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν οι βάσεις στήριξης αυτών συστημάτων χωρίς ωστόσο να εμποδίσουν το χειριστή.
Πρακτικά και τεχνολογικά είναι εφικτό να εγκατασταθούν επάνω σε ένα ηλεκτροκίνητο αναπηρικό κάθισμα ένας φορητός ηλεκτρονικός υπολογιστής, μια φωτογραφική μηχανή και ένα κινητό τηλέφωνο χωρίς να μεσολαβούν καλώδια δεδομένου ότι ακόμη και το ίντερνετ είναι πλέον ασύρματο. Ασύρματα είναι και τα συστήματα φωνητικής υπαγόρευσης καθώς επίσης και τα blue tooth των κινητών τηλεφώνων. Το πρόβλημα είναι πως ακόμη και σήμερα δεν υπάρχουν τα συστήματα στήριξης αυτών των συσκευών επάνω σε ένα αναπηρικό κάθισμα. Υπάρχουν κάποια συστήματα βραχιόνων όπως αυτά που φαίνονται στις φωτογραφίες όμως δεν είναι εύχρηστα και πιάνουν υπερβολικά πολύ χώρο.
Αυτό που φαίνεται και από μια πρώτη ματιά είναι πώς ύστερα από λίγη χρήση αυτοί οι βραχίονες μπορεί να χαλάσουν ή να «χαλαρώσουν».