Τον περασμένο Οκτώβριο (12 έως 15/10/2005) πραγματοποιήθηκε στην πόλη Düsseldorf (Γερμανία) η διεθνής έκθεση «Rehacare» 2005. Στη χώρα που τα 8,4 εκατομμύρια των πολιτών έχουν κάποια μορφή αναπηρίας, η έκθεση αυτή αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα ετήσια γεγονότα. Η Rehacare απευθύνεται κυρίως σε καταναλωτές με αναπηρία, αλλά και σε ανθρώπους με εξειδικευμένες απαιτήσεις για προϊόντα που προσφέρουν λειτουργικότητα στην καθημερινότητά τους (πχ. γονείς που αναζητούν βοηθήματα για τα μωρά τους, -όπως βολικά καροτσάκια και παιδικά καθίσματα αυτοκινήτου-, ηλικιωμένους, έγκυες μητέρες), καθώς και σε επαγγελματίες εμπόρους.
Κάθε χρόνο, την ίδια περίπου εποχή, ολόκληρο το Düsseldorf κινείται στους ρυθμούς της Rehacare! Από την πρώτη κιόλας στιγμή της άφιξης στο αεροδρόμιο, βρίσκει κανείς άμεσα πληροφορίες σχετικά με την έκθεση, από το ειδικό περίπτερο που στήνεται εντός του αεροδρομίου και 
φροντίζει να ενημερώνει με μεγάλη ακρίβεια για τα εισιτήρια, τα μέσα συγκοινωνίας, και τα σχετικά δρομολόγια προς&από την έκθεση. Ειδικοί αναλυτικοί χάρτες με τα διάφορα κτίρια της έκθεσης, τις κατηγορίες των προϊόντων/εκθεμάτων και τις εταιρείες τους, συντελούν στη γρήγορη κατατόπιση του επισκέπτη, ακόμα κι αν είναι η πρώτη φορά που ταξιδεύει στο Düsseldorf. Η μόνη ίσως δυσκολία που συναντά κάποιος είναι στην εμμονή των Γερμανών να εξακολουθούν να μιλούν τη γλώσσα τους ακόμα κι όταν εσύ δεν τους καταλαβαίνεις, και να αποφεύγουν συστηματικά τη χρήση των αγγλικών στις πινακίδες τους!
(Σημείωση: Μην επιχειρήσετε το ταξίδι αν δεν έχετε κλείσει μήνες νωρίτερα το ξενοδοχείο σας! Τα δωμάτια είναι δυσεύρετα και η τιμή τους διπλασιάζεται κατά τη διάρκεια της έκθεσης.)
Η μετακίνηση με τα λεωφορεία είναι η πλέον ενδεδειγμένη λύση μεταφοράς προς την έκθεση, και σχετικά εύκολη υπόθεση για τους χρήστες αναπηρικών αμαξιδίων.
Στη φετινή έκθεση Rehacare παρουσίασαν τα προϊόντα τους συνολικά 853 εκθέτες, από 31 χώρες. Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε αυτή τη χρονιά στις «Ανάγκες των Παιδιών με Aναπηρία και των Οικογενειών τους». Κάτω απ’τη συγκεκριμένη θεματική ενότητα, πολλές εταιρείες παρουσίασαν μοντέλα βοηθημάτων για τους μικρούς μπόμπιρες, 
που δεν έχασαν ευκαιρία, και βάλθηκαν να δοκιμάζουν λιλιπούτεια ηλεκτροκίνητα αμαξίδια, σκορπώντας γέλια και γλυκιές φωνές σε ολόκληρη την έκθεση!
Σύμφωνα με τους κατασκευαστές των παιδικών βοηθημάτων, «τα παιδιά δεν μοιάζουν με τους ενήλικες∙ αυτό δεν σημαίνει πως τα βοηθήματά τους πρέπει να είναι μόνο μικρότερα σε μέγεθος, αλλά και να τα διευκολύνουν κατά την ψυχαγωγία και την αυξημένη δραστηριότητά τους καθημερινά. 
Τα παιδικά μηχανήματα θα πρέπει να μεγαλώνουν παράλληλα με το παιδί και να προσαρμόζονται στις ανάγκες του. Επίσης, τα παιδιά χρησιμοποιούν με πολύ διαφορετικό τρόπο τα βοηθήματά τους, επειδή επιθυμούν τη μεγαλύτερη δυνατή ενσωμάτωσή τους στις αυξημένες δραστηριότητες της ηλικίας τους∙ κάτι που συνεπάγεται αυξημένες μηχανικές φορτίσεις κατά τη χρήση των βοηθημάτων.»
Πληθώρα μηχανημάτων υπήρχε, βεβαίως, και για τους ενήλικες. Όσοι μάλιστα από τους επισκέπτες επιθυμούσαν την ευκολότερη μετακίνησή τους στην αχανή (κυριολεκτικά!) έκθεση, είχαν τη δυνατότητα να προσαρμόσουν στο αμαξίδιό τους ηλεκτροκίνητους μηχανισμούς (όπως της φωτογραφίας) προκειμένου να απολαύσουν ακούραστα το σύνολο της έκθεσης.
Ηλεκτροκίνητα και χειροκίνητα αμαξίδια με «πολυμορφικές» δυνατότητες (προσαρμογή αναπνευστικών συσκευών, φορητών υπολογιστών, mouth/head-joysticks, κτλ.), μηχανήματα ορθοστάτισης, σκούτερ, εξελιγμένοι μηχανισμοί οδήγησης αυτοκινήτων, ακόμα και προσβάσιμα τροχόσπιτα, ήταν μερικά μόνο από τα εκθέματα. 
Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσαν αναπηρικά ηλεκτροκίνητα αμαξίδια που κατευθύνονται και στρίβουν με εντολή των εκφραστικών κινήσεων του προσώπου. Μια ειδική κάμερα που βρίσκεται προσαρτημένη μπροστά από τον χρήστη, καταγράφει τις ελαφρές κινήσεις του προσώπου και της κεφαλής, και κινεί ανάλογα το αμαξίδιο.
Μεγάλο μέρος της έκθεσης κατείχαν τα περίπτερα των αυτοκινητοβιομηχανιών και των εταιρειών που αναλαμβάνουν τις μετατροπές στις διάφορες μάρκες αυτοκινήτων, προκειμένου αυτά να γίνουν προσβάσιμα σε ανθρώπους με αναπηρίες. Τέτοιες μετατροπές περιλαμβάνουν την κατασκευή ράμπας, τη δημιουργία περιστρεφόμενων καθισμάτων, την προσαρμογή χειροκίνητων μοχλών που υποκαθιστούν τις κινήσεις που γίνονται από τα πόδια (γκάζι, φρένο, κτλ), και μια μεγάλη ακόμα ποικιλία εξατομικευμένων ρυθμίσεων που υπαγορεύει ο κινητικός περιορισμός του κάθε χρήστη. Οι τιμές (όσον αφορά στο κόστος μετατροπής) ήταν πάνω-κάτω οι ίδιες από εταιρεία σε εταιρεία. Για παράδειγμα, μια τροποποίηση με ράμπα και ανάλογη εσωτερική διαμόρφωση της καμπίνας (για επιβάτη με αμαξίδιο στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου), έτσι όπως φαίνεται στις φωτογραφίες, στοιχίζει περίπου 8.000 ευρώ (μόνο η μετατροπή).
Μία από τις σπουδαιότερες ευκαιρίες που προσέφερε αυτή η έκθεση, ήταν η δυνατότητα που είχε ο υποψήφιος χρήστης/οδηγός αυτοκινήτου να δει τα μοντέλα από κοντά, να μελετήσει τις μετατροπές, να μπει μέσα στην καμπίνα, και να έχει εικόνα για το ποιες αλλαγές τον διευκολύνουν και ποιος τύπος αυτοκινήτου είναι κατάλληλος για τις δικές του ανάγκες. Οι δυνατότητες μετατροπών ήταν πάρα πολλές, ακόμα και για οδηγούς με σοβαρές τετραπληγίες.
Aπό τις πιο ενδιαφέρουσες (και ακριβοπληρωμένες!) τροποποιήσεις για οδηγούς με τετραπληγία είναι αυτή που παρουσιάζεται στις ακόλουθες φωτογραφίες. Η θέση του συνοδηγού έχει τη δυνατότητα να πηγαινοέρχεται δεξιά-αριστερά, ανάλογα με το ποιος οδηγεί το αυτοκίνητο, προσφέροντας την επιλογή στον χρήστη του αναπηρικού αμαξιδίου να είναι είτε οδηγός είτε συνοδηγός (με το πάτημα ενός κουμπιού, ο μηχανισμός οδήγησης αλλάζει, και επανέρχεται σε συμβατικό μηχανισμό οδήγησης, για τη χρήση του από οποιονδήποτε συνοδό χωρίς αναπηρία). 
Στην αριστερή πλευρά του οδηγού υπάρχει ένας μοχλός για φρένο-γκάζι (κίνηση μοχλού εμπρός=γκάζι, κίνηση μοχλού πίσω=φρένο). Δεξιά, στη θέση που συνήθως ειναι οι ταχύτητες, δίνεται η δυνατότητα τοποθέτησης ενός joystick ή η επιλογή για ένα οριζόντιο μίνι-τιμόνι, κατάλληλο για χρήστες με περιορισμένη κινητικότητα χεριών και δαχτύλων. Τόσο για το φρένο-γκάζι, όσο και για το οριζόντιο τιμόνι υπάρχουν διάφορες λαβές, και συνήθως, στην περίπτωση που ο οδηγός δεν έχει καλό έλεγχο κινήσεων στα χέρια, αντί για joystick, προσαρμόζεται ένας άλλος μοχλός (βλέπε φωτογραφία), περισσότερο σταθερός, που ασφαλίζει την παλάμη και τον καρπό για ευκολότερη και ασφαλέστερη χρήση.
Όλες οι λοιπές λειτουργίες (κόρνα, φώτα, κτλ) ρυθμίζονται από ευκολόχρηστα κουμπιά, που στη φωτογραφία φαίνονται στο γαλάζιο κουτί δίπλα από το τιμόνι, και τα οποία μπορούν να τοποθετηθούν σε οποιοδήποτε ύψος και θέση (ανάλογα με την επιθυμία του χρήστη), προσφέροντας ακόμα και τη δυνατότητα ελέγχου τους με τον αγκώνα του οδηγού!
Η παραπάνω μετατροπή, αν και εντυπωσιακή, παραμένει εξαιρετικά δυσπρόσιτη, λόγω της τιμής της: 70.000 ευρώ (μόνο η μετατροπή…χωρίς να συνυπολογίζεται η τιμή αγοράς του αυτοκινήτου!).
Και όχι, δεν καλύπτονται τα έξοδα από το ΙΚΑ…μα κάνετε κάτι ερωτήσεις!
Εγκαταλείποντας τον κόσμο των αυτοκινήτων, λέω να σας ξεναγήσω και σε μία ακόμα πολύ σημαντική ενότητα της έκθεσης, με τίτλο «Living without barriers».
Μέσα σε μια μεγάλη έκταση από πλασματικούς χώρους σπιτιού, συναντήσαμε απόλυτα προσβάσιμες οικιακές εγκαταστάσεις, 
αυτοματοποιημένους μηχανισμούς για πόρτες και παράθυρα, λειτουργικούς χώρους μπάνιου, και μεγάλη ποικιλία από γερανάκια και σχετικούς μηχανισμούς μεταφοράς μέσα στο σπίτι, από δωμάτιο-σε δωμάτιο.
Kουζίνες με χαμηλά ντουλάπια, νεροχύτες που ανεβοκατέβαιναν ολόκληροι με το πάτημα ενός κουμπιού, λειτουργικοί μοχλοί για κάθε είδος βρύσης, φούρνοι και εστίες με μεγάλα ανάγλυφα κουμπιά, προσπελάσιμες επιφάνειες οικιακών εγκαταστάσεων (πάγκοι, τραπέζια, νιπτήρες).
Ευκολία στην καθημερινότητα. Λειτουργικότητα. Δυνατότητα παραγωγικής ζωής. Γραφικές επιθυμίες…όσο μια ανεμπόδιστη βόλτα στην κουζίνα.
Τα προϊόντα ήταν αμέτρητα, και αφορούσαν σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας των ανθρώπων. Ιδιαίτερη θέση κατείχαν τα περίπτερα που ήταν αφιερωμένα στην τεχνολογία και στις συσκευές που «απελευθερώνουν» τη χρήση του υπολογιστή και τον κάνουν προσπελάσιμο σε οποιονδήποτε χρήστη με αναπηρία.
Σε μεγάλη ποικιλία βρίσκονταν και προϊόντα που χρησιμοποιούν καθημερινά οι άνθρωποι με αναπηρία, όπως συστήματα ουροσυλλογής και πλούσιο φαρμακευτικό υλικό από μεγάλες εταιρείες του ιατρικού χώρου, καρέκλες μπάνιου, άνετες και λειτουργικές ζώνες υποστήριξης στο αμαξίδιο, βοηθήματα που διευκολύνουν το διάβασμα και την εργασία (πχ. προσπελάσιμες συνθέσεις γραφείων με πολλαπλά επίπεδα και ρυθμιζόμενες αναλογίες, ηλεκτρονικά αναλόγια που γυρίζουν με αυτόματο τρόπο τις σελίδες των βιβλίων), πολλών ειδών ράμπες για κάθε είδους επιφάνεια (σταθερές, φορητές, με μεταβαλλόμενο μήκος, μονές ή διπλές, κτλ), και εκατοντάδες ακόμα βοηθήματα.
Δεν έλειπαν βέβαια και οι καινοτομίες, όπως αυτή της διπλανής φωτογραφίας, που τραβούσαν την περιέργεια των επισκεπτών και έδιναν έναν ζωηρό τόνο στον εκθεσιακό χώρο! (Η αγάπη των Γερμανών για τα ποδήλατα είναι γνωστή, και το συγκεκριμένο έκθεμα ήταν μάλλον αναμενόμενο: ποδήλατο που στο μπροστινό του μέρος φέρει θέση υποδοχής για αναπηρικό αμαξίδιο!).Μία από τις πιο ψυχαγωγικές εικόνες της έκθεσης, ήταν και η παρουσία ενός προσομοιωτή…μετακίνησης με αμαξίδιο! Η χρήση του προσομοιωτή γινόταν από επισκέπτες που επιθυμούσαν να νιώσουν για λίγο της αίσθησης μιας βόλτας πάνω στο ειδικό αμαξίδιο της φωτογραφίας. Ο κύριος που κάθεται στο ειδικό αυτό καροτσάκι δεν έχει αναπηρία, αλλά με τη βοήθεια της οθόνης (που τον πηγαίνει σε διάφορους εικονικούς δρόμους) και της “φυσαρμόνικας” που διακρίνεται κάτω από το καροτσάκι, είναι σε θέση να νιώθει τους κραδασμούς από το έδαφος (λακκούβες, χαλίκια, απότομες κλίσεις) και τις ταλαντεύσεις του αμαξιδίου, σαν να κυκλοφορεί στην πραγματικότητα πάνω σ’αυτό!
Τί κάθεστε; Roll your way home for once! 🙂
Το ειδικό show «Fashion for people with handicaps», αποτέλεσε ένα ξεχωριστό θέμα σε τμήμα της έκθεσης που ήταν αφιερωμένο στη Μόδα για ανθρώπους με Αναπηρία.
Υπήρχε collection από τις δημιουργίες σχεδιαστών που αφορούσαν αποκλειστικά στην ενδυμασία χρηστών αναπηρικών αμαξιδίων. Μια εξαιρετικά λειτουργική μόδα, που αποτελείται από κάθε είδους ρουχισμό, προσαρμοσμένο κατάλληλα στις ανάγκες του ενδιαφερόμενου και στις στυλιστικές του απαιτήσεις: άνετα παντελόνια (χωρίς χοντρές ραφές και σκληρά κουμπιά ή φερμουάρ), φορέματα, παλτό και σακάκια που δείχνουν κομψά πάνω στο αμαξίδιο, μίνι-φούστες που δεν αποκαλύπτουν τίποτα περισσότερο από το επιθυμητό (!), καθώς και νυφικά φορέματα, σχεδιασμένα με τέτοιο τρόπο που να μην δυσκολεύουν την κίνηση με το αμαξίδιο και να προσφέρουν ελευθερία κινήσεων στην υποψήφια νύφη!… Παντρεύεστε; Η ώρα η καλή!
Τέλος, ένα από τα 7 κτίρια/τομείς της έκθεσης, ήταν εξ’ολοκλήρου αφιερωμένο στον Aθλητισμό και στα διάφορα σπορ που αφορούν σε αθλητές με αναπηρίες…ή απλώς φιλάθλους. Αθλητικοί σύλλογοι, προπονητές, Παραολυμπιονίκες, κατασκευαστές δυναμικών αθλητικών αμαξιδίων και λοιπών αθλητικών βοηθημάτων, ήταν όλοι εκεί! 
Μια πραγματική γιορτή του Αθλητισμού και των μέσων που τον κάνουν προσιτό στους ανθρώπους με αναπηρία. Μικρές αθλητικές ομάδες είχαν στηθεί κατά μήκος των περιπτέρων, από ανθρώπους με αναπηρία και μη, που έπαιζαν επί τόπου ping-pong, tennis, badminton, τοξοβολία, boccia, κ.ά, ενώ έμπειροι προπονητές με αναπηρία, προσέγγιζαν τους νεαρούς επισκέπτες της έκθεσης (που είχαν αναπηρία), σε μια προσπάθεια ενημέρωσής τους για τα αθλήματα, προκειμένου να εμπλουτίσουν το αθλητικό δυναμικό της ομάδας τους με «νέο αίμα» από υποψήφια ταλέντα. (Όχι, μην επιμένετε, δεν θέλω να υπογράψω συμβόλαιο!) 8)
Ξεχωριστή ήταν η παρουσία μιας εντυπωσιακής δεξαμενής με νερό -που έφερε γυάλινα παράθυρα, ώστε να είναι ορατό το εσωτερικό της-, η οποία χρησίμευε για την επίδειξη δραστηριοτήτων κατάδυσης από ανθρώπους με αναπηρίες, με τη βοήθεια ειδικών βατήρων.
Η τέταρτη και τελευταία μέρα της έκθεσης, μας βρήκε εξαντλημένους, αλλά συνεπαρμένους! Η εμπειρία ήταν οπωσδήποτε μοναδική, ειδικά για κάποιον που για πρώτη φορά επισκέπτεται μια έκθεση τέτοιου μεγέθους. Οι πληροφορίες πολλές, τα prospectus και τα ενημερωτικά φυλλάδια εκατοντάδες, οι εικόνες αμέτρητες, και οι ώμοι να πονούν από υπερκόπωση (ένα-ένα τα μέτρησα τα τετραγωνικά τσουλώντας!).
Αυτή την εμπειρία…την αξίζετε!
Η επόμενη έκθεση έχει οριστεί για τις 18/10/2006 – 21/10/2006∙ περισσότερες πληροφορίες: http://www3.rehacare.de/.
Περιγραφή:
Άννα Ευαγγελινού, email: anna@disabled.gr
Φεβρουάριος, 2006