Στην Ελλάδα κάθε τι το ωραίο ακυρώνεται και μεταλλάσσεται. Η Ανεξάρτητη Διαβίωση από τρόπος ζωής και αντίληψης των της αναπηρίας εξέπεσε σε σύνθημα συνδικαλιστών και σε απασχόληση πολιτικών παραγόντων.

Όμως η Ανεξάρτητη Διαβίωση είναι προϊόν της πολιτικοποίησης της ανθρώπινης ανάγκης και απλή κατανόηση της λειτουργίας του κράτους και των υποστηρικτικών του μηχανισμών.
Η αρχή χρειάζεται να γίνει από τον επαναπροσανατολισμό των κοινωνικών δαπανών που αντικειμενικά υπάρχουν, αλλά σήμερα εξυπηρετούν τις ανάγκες για τη χρηματοδότηση των ιδρυμάτων, των ασύλων και της ετεροδιαχείρισης.
Στη συνέχεια πρέπει να αναγνωριστεί το δικαίωμα για την ελεύθερη επιλογή των συνθηκών και των όρων ζωής του πληθυσμού που ζεί κάτω από συνθήκες αναπηρίας ή ανικανότητας. Η ελευθερία της επιλογής θεωρείται αυτονόητη στις Δημοκρατίες όμως για κάποιους γνήσια Ελληνικούς λόγους αμφισβητείται όταν πρόκειται για πολίτες με αναπηρίες ίσως γιατί οι πολίτες με αναπηρίες ζούν υπό καθεστώς δικτακτορίας δημοσίων υπαλλήλων.
Ύστερα η Ανεξάρτητη Διαβίωση μπορεί να επαφίεται στην συνείδηση και στην ευφυϊα των πολιτών που ζουν κάτω από συνθήκες αναπηρίας ή ανικανότητας εφόσον δεν έχουν αντίρρηση οι κοινωνικοί τους κηδεμόνες.
Θα επιτρέψουν οι κοινωνικοί παράγοντες την ανάπτυξη υποστηρικτικών μηχανισμών για την Ανεξάρτητη Διαβίωση εάν αυτοί οι μηχανισμοί αμφισβητούν την αυθεντία του ιδρυματισμού και της ετεροδιαχείρισης; Θα δεχθεί η Ελληνική οικογένεια τις επιλογές των συγγενών των οποίων τη βούληση αμφισβητεί; Θα αντέξουν οι έλληνες και οι ελληνίδες με αναπηρίες και με ανικανότητες τα βάρη της ευθύνης των ορθών ή των εσφαλμένων προσωπικών τους επιλογών;
Η Ανεξάρτητη Διαβίωση είναι ενα πολιτικό και οικονομικό εργαλείο. Το ζήτημα είναι να υπερβούμε την κληρονομιά της υποτέλειας και να αρνηθούμε την παθητικοποίηση της ετεροδιαχείρισης για να γευτούμε κάθε στιγμή της εκτόνωσης της ανθρώπινης δημιουργικότητας και έμπνευσης.