Όλα μπορούν να συμβούν σε αυτόν τον τόπο: Το τελευταίο ευτράπελο που συνέβη από το Ι.Κ.Α. είναι ότι ζητήθηκε από ασφαλισμένους να αγοράζουν τους καθετήρες που προορίζονται για διαλείποντες καθετηριασμούς από φαρμακείο.

Οι υπάλληλοι του Ι.Κ.Α. επικαλέστηκαν κάποιο νομοθέτημα, που μέχρι πρότινος ήταν άγνωστο, το οποίο ορίζει πώς θα αποστειρωμένα προϊόντα μπορούν να αγοράζονται μόνο από φαρμακεία. Πέρα από την ταλαιπωρία που έχουν υποστεί κάποιοι, ευτυχώς, λίγοι στον αριθμό ασφαλισμένοι που έχει προκύψει σοβαρό πρόβλημα που έχει να κάνει με την υποτίμηση της νοημοσύνης και της αξιοπρέπειας των ασφαλισμένων με αναπηρίες.

Τα φαρμακεία είναι απροσπέλαστα:

Είναι γνωστό πώς η πλειοψηφία των φαρμακείων είναι απροσπέλαστα. Είναι αυτονόητο πως οι τουαλέτες των φαρμακείων είναι επίσης απροσπέλαστες. Πώς είναι δυνατόν να πωλούνται προϊόντα που απευθύνονται σε ανθρώπους με αναπηρίες όταν δεν τους επιτρέπεται επειδή εμποδίζεται η είσοδός τους στην επιχείρηση και επίσης εμποδίζεται η είσοδός τους στην τουαλέτα;
Είναι γνωστό πως όλοι καθετήρες, το ίδιο και οι καθετήρες που προορίζονται για διαλείποντες καθετηριασμούς, κατά κανόνα χρησιμοποιούνται στην τουαλέτα. Πώς είναι δυνατόν να οδηγηθούν οι ασφαλισμένοι του Ι.Κ.Α. σε επιχειρήσεις που οι τουαλέτες είναι απροσπέλαστες;
Είναι γνωστό πως το πρόγραμμα «Ερμής» που υλοποιήθηκε στο πλαίσιο των παραολυμπιακών αγώνων δεν βρήκε πολλά φαρμακεία προσπελάσιμα στους χειριστές αναπηρικών καθισμάτων. Από την εμπειρία και μόνο δεν υπάρχει κανένα φαρμακείο που να έχει προσπέλασιμη τουαλέτα.
Πώς είναι δυνατόν κάποιες επιχειρήσεις να πουλήσουν προϊόντα σε πελάτες των οποίων την πρόσβαση εμποδίζουν;

Προστασία των κλειστών επαγγελμάτων:

Είναι προφανές ότι αυτός ο νόμος δημιουργήθηκε για να προστατεύσει τον κλάδο των φαρμακοποιών. Όμως μια τέτοια προστασία δεν μπορεί να γίνει σε βάρος των πολιτών και των ασφαλισμένων με αναπηρίες, επειδή πρώτα ο κλάδος πρέπει να αποκαταστήσει την προσπελασιμότητα στις ικανότητες των χειριστών αναπηρικών καθισμάτων, ύστερα να αποδείξει έμπρακτα το ενδιαφέρον του για τους καταναλωτές με αναπηρίες και μόνον ύστερα να συζητηθεί κάποια ενδεχόμενη προνομιακή μεταχείριση.

Είναι οι καθετήρες φαρμακευτικό προϊόν;

Δεν γνωρίζουμε και δεν μπορούμε να γνωρίζουμε εάν οι συμβατικοί καθετήρες είναι φαρμακευτικό προϊόν. Όμως γνωρίζουμε, και γνωρίζουμε καλά, πως οι καθετήρες που προορίζονται για να χρησιμοποιηθούν από ανθρώπους με αναπηρίες για διαλείποντες καθετηριασμούς σίγουρα δεν είναι φαρμακευτικό προϊόν.
Είναι ένα προϊόν που εντάσσεται οργανικά στην καθημερινή ρουτίνα των ανθρώπων με αναπηρία και δεν έχει καμία σχέση με φαρμακευτική ή με αποστείρωση ή με θεραπεία ή με ιατρική.
Η σύγχυση έχει προκληθεί από το γεγονός ότι οι καθετήρες είναι υλικά αποστειρωμένα. Όμως τα συγκεκριμένα προϊόντα, εκ κατασκευής, προορίζονται να χρησιμοποιηθούν από τους ίδιους τους χρήστες. Μάλιστα στην συντριπτική τους πλειοψηφία τα προγράμματα ουροσυλλογής δεν προβλέπουν αποστείρωση. Σε ό,τι αφορά τα προγράμματα διαλειπόντων καθετηριασμών προβλέπουν την αποστείρωση ως μέθοδο και ως πρακτική μόνο όταν ο χρήστης κανει χημειοθεραπείες ή κάνει των διαλείποντα καθετηριασμό μέσα σε νοσοκομείο (και αυτό για να αποφύγει της ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις).
Όλοι οι καθετήρες που προορίζονται για διαλείποντες καθετηριασμούς συνοδεύονται από πολύ αναλυτικά εγχειρίδια που προορίζονται να διαβαστούν από τους ίδιους τους χρήστες. Δεν είναι τυχαίο ότι συχνά χρησιμοποιείται ο όρος «αυτοκαθετηριασμός» όταν πρόκειται για διαλείποντες καθετηριασμούς.

Από το φαρμακείο ή από τον προμηθευτή του φαρμακείου;

Το πιο αστείο από όλα είναι ότι σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις τα φαρμακεία εισάγουν αυτά τα ίδια τα προϊόντα τα οποία εμπορεύονται. Συνήθως τα φαρμακεία προμηθεύονται τα προϊόντα από φαρμακαποθήκες οι οποίες με τη σειρά τους προμηθεύονται τα προϊόντα από τις εταιρείες που τα εισάγουν, δηλαδή από τα καταστήματα αναπηρικών και ορθοπεδικών ειδών.
Είναι τρελό δηλαδή να σκεφτούμε πως το Ι.Κ.Α. δεν επιτρέπει τον ασφαλισμένο να αγοράσει τους καθετήρες από κατάστημα που εισάγει και πουλά προϊόντα αποκατάστασης και ανεξάρτητης διαβίωσης (αναπηρικά είδη) και υποχρεώνει τον ασφαλισμένο να αγοράσει τους καθετήρες από το φαρμακείο το οποίο όμως αγοράσει τα προϊόντα αυτά από τις επιχειρήσεις που το Ι.Κ.Α. δεν επιτρέπει να αγοράσουν από εκεί οι ίδιοι ασφαλισμένοι.
Στην πράξη δηλαδή υποχρεώνει τον ασφαλισμένο και τελικό καταναλωτή να υποστεί έναν αριθμό μεσαζόντων που διαμεσολαβούν από το κατάστημα που πωλεί αναπηρικά είδη έως το φαρμακείο.

Ένα πρόβλημα που δεν είναι πρόβλημα:

Από τα παραπάνω φαίνεται πως η ταλαιπωρία που έχουν υποστεί αυτοί οι λίγοι ασφαλισμένοι θα μπορούσε να έχει να αποφευχθεί εάν ήταν λίγο πιο συγκρατημένοι οι υπάλληλοι του Ι.Κ.Α. ή εάν οι ίδιοι οι ασφαλισμένοι μπορούσαν να εκφράσουν διά του λόγου αυτά που συμβαίνουν στην αγορά.
Βέβαια κανείς ασφαλισμένος δεν υποχρεούται να γνωρίζει τι συμβαίνει και γιατί συμβαίνει στην αγορά των αναπηρικών ειδών.
Όφειλε το Ι.Κ.Α. να έχει δημιουργήσει εκείνους τους μηχανισμούς που να ελέγχει την ποιότητα των παρεχόμενων προϊόντων από την αγορά και να προστατεύει τους καταναλωτές και ασφαλισμένους. Μέχρι να το κάνει όμως ας είμαστε διαλλακτικοί και ας φροντίζουμε να εξηγούμε περιφραστικά στους υπαλλήλους την πραγματικότητα.