Αν και οι ρομποτικοί εξωσκελετοί τύπου «Iron Man» συγκεντρώνουν τα φώτα δημοσιότητας, με προγράμματα όπως το Project TALOS, γίνονται παράλληλα έρευνες προς πιο «διακριτικές» κατευθύνσεις – όπως την ανάπτυξη ελαφρού βιονικού εξοπλισμού, ο οποίος φοριέται κάτω από τα ρούχα.
Η δουλειά ερευνητών του SRI International βρίσκεται στο επίκεντρο δημοσιεύματος του Re/code σχετικά με το πρωτότυπο SuperFlex. Το όλο project ξεκίνησε με χρηματοδότηση της Darpa, στο πλαίσιο του προγράμματος Warrior Web, για την παροχή βοήθειας σε στρατιώτες που πρέπει να μεταφέρουν βαριά φορτία σε μεγάλες αποστάσεις. Στόχος ήταν η μείωση των τραυματισμών, η αύξηση της αντοχής και η εν γένει βελτίωση των επιδόσεων του στρατιώτη, μέσω ενός «ρούχου» που δεν εμποδίζει την κίνησή του και δεν δημιουργεί προβλήματα με τη θωράκιση που φέρει.
Στην ουσία, οι ερευνητές του SRI International αναπτύσσουν «ρομπότ που φοριούνται» και ενισχύουν τον χρήστη στα πόδια, βοηθώντας τον να μεταφέρει μεγάλα φορτία. Ειδικότερα, στόχος του προγράμματος Warrior Web ήταν η δημιουργία μίας στολής προσαρμοσμένης στην ανθρώπινη φυσιολογία, η οποία φοριέται άνετα κάτω από την «κανονική» στολή και τον υπόλοιπο εξοπλισμό, για να παρέχει υποστήριξη.
Στην πρώτη φάση του προγράμματος συμμετείχαν ερευνητές του Χάρβαρντ, του Στάνφορντ και της Boston Dynamics. Σκοπός του Warrior Web Alpha ήταν η ανάπτυξη των βασικών τεχνολογιών. Όσον αφορά στη δεύτερη φάση, στόχος είναι η ενσωμάτωσή τους σε μία ενιαία στολή/ φόρμα, η οποία παραπέμπει, αντί σε «εξωσκελετό», σε «εξωμύες» και «εξωτένοντες».
«Το πρόγραμμα Warrior Web είναι στην ουσία ένα πρόγραμμα αντι-εξωσκελετού» αναφέρει στο Re/code ο Ριτς Μαχόνεϊ, διευθυντής του προγράμματος ρομποτικής του SRI. «Χωρά κάτω από τα ρούχα σου, είναι αθόρυβο, είναι άνετο, λειτουργεί σε αρμονία με τις κινήσεις σου και απλά προσθέτει λίγη επιπλέον δύναμη τη σωστή στιγμή ενώ περπατάς για να μειώσει τη συνολική ενέργεια που δαπανά το σώμα σου».
Σε αυτό το επίπεδο, η έρευνα προσανατολίζεται προς ένα σύστημα που θα μπορεί να κάνει τη μεταφορά ενός σακιδίου 50 κιλών σε απόσταση 16 χιλιομέτρων να αντιστοιχεί στη μεταφορά ενός σακιδίου 25 κιλών στην ίδια απόσταση. Ωστόσο, κατά τον Μαχόνεϊ, η πρόοδος στη συγκεκριμένη τεχνολογία θα δώσει κάποια στιγμή στους χρήστες τη δυνατότητα να τρέχουν γρηγορότερα, να πηδούν ψηλότερα και να μεταφέρουν βαρύτερα φορτία – παραπέμποντας σε «βιονικές» δυνατότητες που εμφανίζονται σε ιστορίες επιστημονικής φαντασίας.
nafteporiki.gr 11-4-2014