Το θεραπευτικό και παιδαγωγικό κέντρο «η Μέριμνα» για άτομα με νοητική υστέρηση λειτουργεί από το 1968 στην Πάτρα. Το κράτος συμμετέχει στη χρηματοδότησή του με το 23% του ετήσιου προϋπολογισμού του κέντρου, αναγκάζοντας τους υπευθυνούς του να αναζητούν πόρους μέσω φιλανθρωπικών δωρεών και ευρωπαϊκών προγραμμάτων, πηγές διόλου σταθερές.

«Το κέντρο, με τη δουλειά του, καλύπτει εξ ολοκλήρου την υποχρέωση του κράτους σε παροχή επαγγελματικής κατάρτισης και ψυχοκοινωνικής στήριξης σε πολίτες και άτομα με νοητική υστέρηση», λέει η Δήμητρα Γιάννου, που σύντομα ολοκληρώνει την πρακτική της εξάσκηση στην κοινωνιολογία στο «Μέριμνα». «Η πρόσφατη εξαγγελία του υφυπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, κ. Κωνσταντόπουλου, για τη δημοσιοποίησή του, η οποία αποτελεί μονόδρομο για το κέντρο, προκειμένου να επιβιώσει οικονομικά, εμπεριέχει παράλληλα όμως και ένα σοβαρό κίνδυνο: θέτει υπό αμφισβήτηση τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων», προσθέτει η νεαρή κοινωνιολόγος και εξηγεί: «Τη στιγμή που το κράτος δεν διαθέτει άλλο κέντρο για τη στήριξη ατόμων άνω των 30 χρόνων, η δημοσιοποίηση του κέντρου θα σημάνει τον αποκλεισμό αυτών των ηλικιών από την παροχή των υπηρεσιών του, καθώς ο υφυπουργός, προκειμένου να κάμψει τις πιέσεις των εργαζομένων (που -κάποιοι- συνεχίζουν έως και επί 6μηνο απλήρωτοι το έργο τους), υποστηρίζει πως κινδυνεύουν ουσιαστικά με απόλυση αφού θα χρειαστεί να επαναπροσληφθούν -στην περίπτωση δημοσιοποίησης- μέσω ΑΣΕΠ. Η δημοσιοποίηση είναι μεν απαραίτητη, πρέπει όμως να γίνει με την απαραίτητη προσοχή και να ληφθούν υπόψη από την πολιτεία όλες οι παράμετροι και τα προβλήματα που μπορεί να προκύψουν».

Των ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ ΔΗΜΗΤΡΗ ΡΟΥΤΣΩΝΗ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 11/06/2005