Κάθε χρόνο 50.000 άνθρωποι περίπου χάνουν τη ζωή τους σε αυτοκινητικά δυστυχήματα σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ περίπου 2.500 από αυτά τα περιστατικά συμβαίνουν στους ελληνικούς δρόμους. Πολύ περισσότεροι είναι οι σοβαρά τραυματισμένοι από τροχαία ατυχήματα, πράγμα που καθιστά την Ελλάδα μία από τις πλέον επικίνδυνες χώρες για τους οδηγούς στην Ευρώπη.
Ο υπαίτιος του τροχαίου ατυχήματος ή δυστυχήματος υποχρεούται να αποζημιώσει τον τραυματισθέντα ή την οικογένεια του θύματος, κατά το μέτρο της ευθύνης του, η οποία μπορεί να είναι πλήρης (στο 100%) ή μερική, δηλαδή ένα ποσοστό ευθύνης να φέρει και το ίδιο το θύμα. Ο ζημιωθείς σε αυτοκινητικό ατύχημα δικαιούται αντίστοιχα να αξιώσει αποζημίωση από τον υπαίτιο. Συνήθως, την αποζημίωση καλύπτει η ασφαλιστική εταιρεία του υπαιτίου.
Περιεχόμενο της αποζημιώσεως είναι όλα όσα ξόδεψε ο ζημιωθείς εξαιτίας του ατυχήματος σε ιατρούς και νοσοκομεία, σε φάρμακα και ιατρικά όργανα, σε φυσιοθεραπευτές, σε έξοδα μετακινήσεως λόγω στερήσεως της χρήσεως του αυτοκινήτου του, σε απώλεια εισοδήματος, σε αποκατάσταση καταστραφέντων αντικειμένων, αλλά και η ηθική βλάβη που υπέστη, δηλαδή η σε χρήμα αποτίμηση της ταλαιπωρίας, της στεναχώριας, της απώλειας χρόνου του ζημιωθέντος, αλλά και των δυσμενών συνεπειών στο μέλλον της βλάβης της σωματικής του ακεραιότητας, που μπορεί μεν να απεκατεστάθη, αλλά κάποιες βλαπτικές συνέπειες θα συνεχίσουν να υπάρχουν και στην μελλοντική ζωή του τραυματισθέντος.
Εάν μάλιστα ο τραυματισμός προκάλεσε ιδιαίτερη αναπηρία ή βλάβη του σώματος, που θα εξακολουθεί έντονα να επηρεάζει το θύμα σε όλη την υπόλοιπη ζωή του, μπορεί να ζητηθεί και ξεχωριστή αποζημίωση γι’ αυτόν συγκεκριμένα τον λόγο. Εάν το δυστύχημα προκάλεσε απώλεια ζωής, τότε η οικογένεια του θύματος μπορεί να ζητήσει αποζημίωση λόγω ψυχικής οδύνης.
Ένα από τα κονδύλια που δικαιούται να ζητήσει ο ζημιωθείς είναι και όσα δαπάνησε για υπηρεσίες αποκλειστικής νοσοκόμου ή οικιακής βοηθού και όλα τα παρεμφερή, εάν εξαιτίας του ατυχήματος δεν είχε την δυνατότητα αυτοεξυπηρετήσεως για ορισμένο χρονικό διάστημα.
Πρέπει να τονισθεί ότι το κονδύλιο αυτό ο ζημιωθείς μπορεί να το ζητήσει ακόμα κι αν δεν πλήρωσε κάποια αποκλειστική νοσοκόμα ή οικιακή βοηθό, επειδή τις υπηρεσίες του τις προσέφερε το οικογενειακό περιβάλλον του (γονέας, αδελφός κλπ). Ακόμα, δηλαδή, κι αν ο τραυματισθείς δεν πλήρωσε τίποτα επειδή η μητέρα του (δωρεάν φυσικά) τον φρόντιζε επί μήνες, όταν ήταν στο κρεβάτι, θα μπορεί να ζητήσει από το δικαστήριο αποζημίωση αντιστοιχούσα στο ποσό που θα πλήρωνε σε αποκλειστική νοσοκόμα, εάν τις υπηρεσίες αυτές δεν του τις είχε προσφέρει η μητέρα του.
Τη νομολογία αυτή επιβεβαίωσε και η υπ’ αριθ. 522/2009 απόφαση του Αρείου Πάγου. Ο δικαιολογητικός λόγος αυτής της ρυθμίσεως είναι ότι ο υπαίτιος του ατυχήματος και η ασφαλιστική εταιρεία δεν είναι δίκαιο να γλιτώσουν χρήματα επειδή το θύμα δεν το περιέθαλψε μία αποκλειστική νοσοκόμα, αλλά η μητέρα του.
Του Χρήστου Ηλιόπουλου, Δικηγόρου Παρ’ Αρείω Πάγω
Πηγή: hellenicnews.com