Αποζημίωση – μαμούθ ύψους 1.455.000 ευρώ επιδίκασε το Διοικητικό Πρωτοδικείο στους γονείς ενός 7χρονου αγοριού που καθηλώθηκε στην «ανατολή» της ζωής του σε αναπηρικό καροτσάκι από τα «λάθη» και τις «παραλείψεις» των υπευθύνων επαρχιακού Γενικού Νοσοκομείου.
Η «αμέλεια» των γιατρών -όπως δέχεται η δικαστική απόφαση- σμπαράλιασε το όνειρο ενός ζευγαριού να φέρει στον κόσμο – υγιές – το πρώτο τους παιδί!
Το «δώρο ζωής» μετατράπηκε σε μόνιμο «εφιάλτη» για την υπόλοιπη ζωή του Βασίλη και της Μαρίας. Αρχισαν να ανεβαίνουν το δικό τους «Γολγοθά» πριν από εφτά χρόνια». Στις 29 Ιανουαρίου 2001 η γυναίκα μπήκε στο νοσοκομείο και άρχισε η διαδικασία έναρξης του τοκετού με τη μέθοδο της πρόκλησης τεχνητών ωδινών.
Τα δραματικά 24ωρα της αποτυπώνονται στην πολυσέλιδη δικαστική απόφαση, την οποία φέρνει στο φως σήμερα ο ΕΤ:
-Το πρωί ο θεράπων ιατρός της της χορηγεί φαρμακευτική αγωγή με τη μορφή ορού.
-Το μεσημέρι ο γιατρός αναχωρεί λέγοντάς της ότι «θα επιστρέψει για τη γέννα».
-Η διευθύντρια του μαιευτικού τμήματος, αν και γνωρίζει ότι έχει αρχίσει η διαδικασία τοκετού της, διαφοροποιεί την αγωγή και την προτρέπει να αποχωρήσει από το νοσοκομείο.
-Ο σύζυγός της τηλεφωνεί στο γιατρό, εκείνος επιστρέφει και διαπληκτίζεται έντονα με τη συνάδελφό του.
-Και ενώ οι πρώτες ωδίνες έχουν εμφανιστεί και οι δύο γιατροί δίνουν εντολή να της αφαιρεθεί ο ορός και να πάει σπίτι της.
-Μετά από συμβουλή της διευθύντριας επιστρέφουν την επομένη στο νοσοκομείο για να ξεκινήσει εκ νέου η διαδικασία του τοκετού.
-Το απόγευμα δεν έχει επέλθει ρήξη θυλακίου, την οποία προκαλεί η ίδια η γιατρός με την εισαγωγή πλαστικής βέργας!
-Ενημερώνει την έγκυο ότι όλα είναι φυσιολογικά και την προτρέπει να σταθεί όρθια για να αποβληθεί όλο το αμνιακό υγρό.
-Στις 4.30 το πρωί της 31ης Ιανουαρίου την οδηγεί καταπονημένη σωματικά και ψυχικά στην αίθουσα τοκετών. Κατά τη διάρκεια εξώθησης του εμβρύου ζητά από τη μαία αναρροφητικό εμβρυουλκό για να βγάλουν το έμβρυο, αλλά η προσπάθεια είναι άκαρπη.
-Ανήσυχη ζητά τη βοήθεια νοσηλευτή και τελικά το μωρό γεννιέται στις 5.20 π.μ.
-Δεν κλαίει, αλλά βγάζει κραυγές και ήχους, εμφανίζει σπασμούς στα άνω και κάτω άκρα.
-Φτάνει στην αίθουσα ο παιδίατρος και ζητά να του χορηγηθεί άμεσα οξυγόνο και επειγόντως τη μεταφορά του στο Νοσοκομείο Παίδων στην Αθήνα στη μονάδα εντατικής θεραπείας νεογνών. Το αποτέλεσμα;
Το αγοράκι γεννήθηκε με μόνιμα και σοβαρά προβλήματα υγείας και σήμερα πάσχει από σπαστική τετραπληγία «συνεπεία περιγεννητικής ασφυξίας»… Οι δικαστές αναφέρουν στο σκεπτικό της απόφασής τους:
-«Οι εμπλεκόμενοι γιατροί δεν ενήργησαν ούτε σύμφωνα με τις αρχές και τους κανόνες της επιστήμης ούτε επέδειξαν όχι την άκρα, αλλά ούτε τη στοιχειώδη επιμέλεια που επέβαλε η ιατρική κατάσταση της ενάγουσας εν όψει και της δυσκολίας της κατάστασής της, υποβάλλοντάς τη σε μία ψυχική και σωματική ταλαιπωρία με τραγικό αποτέλεσμα τη γέννηση του πρώτου τέκνου της με σοβαρότατο και κυρίως μη αναστρέψιμο πρόβλημα υγείας»…
-«Το τέκνο των εναγόντων βρίσκεται διαρκώς καθηλωμένο σε αναπηρικό καροτσάκι και έχει μόνιμη ανάγκη των γονέων του για την κάλυψη των καθημερινών αναγκών του εφ’ όρου ζωής, καθώς δεν έχει τη δυνατότητα να ελέγχει τις κινήσεις των άνω και κάτω άκρων του, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η κατάστασή του αυτή είναι μόνιμη και δεν του επιτρέπει ούτε στο παρόν αλλά ούτε και στο μέλλον να συμμετέχει σε οποιαδήποτε φύσης δραστηριότητα, να εργαστεί και να αναπτύξει την προσωπικότητά του».
Απόφαση – σταθμός
«Είναι η πρώτη απόφαση η οποία επιτέλους επιβάλλει ένα τέτοιο ποσό για ηθική βλάβη ενός παιδιού, το οποίο γεννήθηκε με φοβερές βλάβες, οι οποίες καθιστούν μαρτυρική τη ζωή του, αλλά και τη ζωή των γονέων του», λέει στον ΕΤ ο δικηγόρος Νίκος Διαλυνάς. Και συνεχίζει: «Το παιδί αυτό δεν αντιλαμβάνεται, δεν μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί και χρειάζεται συνεχή υποστήριξη της μητέρας και του πατέρα του, οι οποίοι ζουν σε νησί της πατρίδας μας. Δεν υπάρχει η δέουσα ιατρική υποστήριξη. Το ποσό που επιδικάστηκε ανταποκρίνεται στην κατάσταση του παιδιού, ανταποκρίνεται δηλαδή στο αυτονόητο, το οποίο όμως πολλές φορές τα διοικητικά δικαστήρια της χώρας μας το αγνοούν. Πρόκειται για μία απόφαση-σταθμό, η οποία θα ανοίξει πλέον δρόμο για να εκδοθούν και άλλες παρόμοιες».
ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΥΔΑΚΗ ΕΛΛΗ
www.e-tipos.com 3/3/2008