Σε πρόσφατο άρθρο που δημοσιεύθηκε στο iatronet.gr αναλύονται τα είδη και τα αίτια των διαταραχών της ανδρικής σεξουαλικότητας, που περιλαμβάνουν διαταραχές της επιθυμίας (μειωμένη ή έλλειψη επιθυμίας, σεξουαλική αποστροφή), διαταραχές της διέγερσης (στυτική δυσλειτουργία, παρατεταμένη στύση, ανωμαλίες της μορφής του πέους), διαταραχές του οργασμού (ανοργασμία, καθυστερημένος οργασμός), διαταραχές της εκσπερμάτισης (πρόωρη εκσπερμάτιση, καθυστερημένη εκσπερμάτιση, έλλειψη εκσπερμάτισης και παλίνδρομη εκσπερμάτιση) και διαταραχές της αισθητικότητας (υπό και υπέρ αισθητικότητα και πόνος).

Σημειώνεται πως η στυτική δυσλειτουργία είναι η πιο συχνή διαταραχή στον ανδρικό πληθυσμό και ορίζεται ως η μόνιμη ή παροδική ανικανότητα για επίτευξη ή/και διατήρηση στύσης ικανής για την εκτέλεση της σεξουαλικής πράξης. Σύμφωνα με τις προβλέψεις, τα περιστατικά αυτά από 155.000.000 παγκοσμίως το 1995, θα φτάσουν τα 322.000.000 το 2025. Κύριος λόγος αυτής της αύξησης είναι η σημαντική αύξηση του μέσου όρου ζωής που αποτελεί και κύριο προδιαθεσικό παράγοντα για την εμφάνιση στυτικών διαταραχών.

Τα αίτια τις στυτικής δυσλειτουργίας μπορούν να ταξινομηθούν σε οργανικά, ψυχογενή και μεικτά. Τα οργανικά αίτια της στυτικής δυσλειτουργίας διακρίνονται σε:

• Αγγειακά (ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη, υπέρταση, υπερλιπιδαιμία και καρδιαγγειακή νόσο).
• Νευρογενή (ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας, νόσο του Parkinson, εγκεφαλικό επεισόδιο, χειρουργική της πυέλου όπως ριζική προστατεκτομή, ριζική κυστεκτομή κ.α.).
• Ορμονικά (ασθενείς με υπογοναδισμό, υπό και υπερθυρεοειδισμό).
• Ανατομικά (συγγενείς και επίκτητες γωνιώσεις του πέους).
• Οφειλόμενα σε φάρμακα και ουσίες (αντιυπερτασικά, αντικαταθλιπτικά, αντιανδρογόνα, καπνός, αλκοόλ, ναρκωτικές ουσίες).

Σήμερα υπάρχουν αξιόπιστες λύσεις για τους περισσότερους ασθενείς:

1. Στην πρώτη γραμμή θεραπείας ανήκουν τα φάρμακα από το στόμα (σιλδεναφίλη, τανταλαφίλη, βαρδεναφίλη) τα οποία είναι ασφαλή, εύκολα στη χρήση και αποτελεσματικά στο 70-80% των ασθενών, καθώς και η συσκευή vacuum (προκαλεί τεχνητή στύση χρησιμοποιώντας κενό αέρα).
Το πρώτο φάρμακο που βγήκε στην αγορά το 1998 ήταν η σιλδεναφίλη, που μέχρι σήμερα έχει μελετηθεί αναλυτικά (πάνω από 2.000 επιστημονικές μελέτες) και έχει χορηγηθεί σε πάνω από 35.000.000 ασθενείς. Στην Ελλάδα ο αριθμός των ασθενών που το χρησιμοποιούν φτάνει τις 200.000. Tο 2003, κυκλοφόρησαν ακόμα δύο φάρμακα τα οποία λαμβάνονται από το στόμα: η ταδαλαφίλη (με κύριο χαρακτηριστικό τη μεγάλη διάρκεια δράσης) και η βαρδεναφίλη, που εμφανίζουν επίσης υψηλή αποτελεσματικότητα. Σημειώνεται πως έχει μεγάλη σημασία η σωστή λήψη των φαρμάκων αυτών – πολλές περιπτώσεις αποτυχίας της θεραπείας οφείλονται στο ότι ο ασθενής δεν γνώριζε ή δεν ακολούθησε τον σωστό τρόπο χρήσης τους. Η απόλυτη αντένδειξη των φαρμάκων είναι η συγχορήγηση με τα νιτρώδη (ένας τύπος καρδιολογικού φαρμάκου).

2. Στη δεύτερη γραμμή θεραπείας ανήκουν οι ενδοπεϊκές ενέσεις (τις οποίες ο άνδρας μαθαίνει να κάνει μόνος του), καθώς και η ενδοουρηθρική τοποθέτηση ουσιών που προκαλούν στύση.

3. Στην τρίτη γραμμή θεραπείας βρίσκεται η χειρουργική τοποθέτηση ενδοπεϊκών προθέσεων, οι οποίες αποτελούν ένα αξιόπιστο και αποτελεσματικό στυτικό μηχανισμό. Ο μηχανισμός αποτελείται από μία υδραυλική διάταξη (δύο κύλινδροι, μια δεξαμενή και μια αντλία).

4. Τέλος, υπάρχουν και θεραπείες ορμονικής υποκατάστασης για ειδικές κατηγορίες ασθενών.