Τρία έως δέκα χρόνια εντατικών ερευνών θα χρειαστούν οι επιστήμονες για τη δημιουργία τεχνητής ζωής, με τη βοήθεια της οποίας ευελπιστούν να επιλύσουν σοβαρά προβλήματα, όπως η καταπολέμηση ανίατων και χρόνιων ασθενειών και η καταπολέμηση του φαινομένου του θερμοκηπίου.
Ο Μαρκ Μπεντό, επικεφαλής του ιταλικού Ιδρύματος «Ρrotolife», που συμμετέχει μαζί με άλλες οργανώσεις στην κούρσα για τη δημιουργία τεχνητής ζωής, εξηγεί πως η τεχνολογία που εφαρμόζεται για το εγχείρημα θα μπορούσε να αλλάξει τον κόσμο με απρόβλεπτο τρόπο.
Το πρώτο κύτταρο συνθετικής ζωής, επισημαίνει ο Ιταλός Μπεντό, δημιουργείται από τις βασικές χημικές μονάδες του DNA και για να το δει κανείς θα πρέπει να χρησιμοποιήσει μικροσκόπιο.
«Δημιουργώντας πρωτοκύτταρα οι επιστήμονες έχουν τη δυνατότητα να δουν από μία άλλη οπτική γωνία το σύμπαν», τονίζει ο Ιταλός επιστήμονας προσθέτοντας πως η έρευνα αναμένεται να ρίξει φως στη δημιουργία του σύμπαντος, αναθεωρώντας ή επιβεβαιώνοντας τις υπάρχουσες θεωρίες.
Για τη δημιουργία τεχνητής ζωής οι επιστήμονες πρέπει να ακολουθήσουν τρεις δρόμους… μετ εμποδίων.
Αρχικά να αποπειραθούν να δημιουργήσουν μία μεμβράνη, που θα μπορεί να κρατάει σε απόσταση ασφαλείας τα ελαττωματικά μόρια, επιτρέποντας την είσοδο μόνο στα υγιή, δίνοντάς τους παράλληλα τη δυνατότητα να πολλαπλασιαστούν.
Επιπλέον απαιτείται η ανάπτυξη ενός γενετικού συστήματος που ελέγχει τις λειτουργίες του κυττάρου, καθιστώντας το ικανό για αναπαραγωγή και μετάλλαξη, προκειμένου να προσαρμοστεί στις όποιες περιβαλλοντικές αλλαγές. Τέλος κρίνεται απαραίτητη η ύπαρξη ενός μεταβολισμού που μπορεί να εξάγει πρώτες ύλες από το περιβάλλον, όπως τρόφιμα, και να τις μετατρέπει σε ενέργεια.
Αισιόδοξος για την πορεία των μέχρι τώρα ερευνών εμφανίζεται ο Τζακ Σόστακ στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ, ο οποίος προβλέπει πως μέσα σε έξι μήνες οι επιστήμονες θα δώσουν στη δημοσιότητα στοιχεία που θα πιστοποιούν την επιτυχία του πρώτου εγχειρήματος – της δημιουργίας, δηλαδή, μιας κυτταρικής μεμβράνης με τη βοήθεια λιπαρών οξέων.
Μάλιστα, για τη δημιουργία ενός γενετικού συστήματος ο Αμερικανός επιστήμονας θεωρεί ότι αυτό είναι εφικτό αν τα δομικά στοιχεία του DNA, νουκλεοτίδια, χρησιμοποιηθούν σε σωστές αναλογίες, εφαρμόζοντας τη δαρβινική θεωρία.
DΝΑ
Για την ανάπτυξη ενός λειτουργικού γενετικού συστήματος ο Στιβ Μπένερ, χημικός βιολόγος από το Ιδρυμα Εφαρμοσμένης Μοριακής Εξέλιξης, θεωρεί άκρως απαραίτητη την προσθήκη οκτώ νέων βάσεων στο «γενετικό αλφάβητο» – υπενθυμίζεται ότι το DNA αποτελείται από τέσσερις βάσεις: αδενίνη, κυτοσίνη, γουανίνη και θυμίνη.
ΓΡΑΦΕΙ Η ΜΙΝΑ ΑΓΓΕΛΙΝΗ
Εφημερίδα Έθνος 21-8-2007