Τον Αύγουστο του 2009 οι παροχές του ΟΠΑΔ ανεστάλησαν χωρίς καμία προειδοποίηση. Το Νοέμβριο του 2009 οι ασφαλισμένοι του ΟΓΑ πληροφορήθηκαν πως δεν εκκαθαρίζονται τα ποσά που αφορούν τους διαλείποντες καθετηριασμούς αναδρομικά για ένα ολόκληρο χρόνο. Το Μάιο του 2011 ξεκίνησε το θρίλερ με τις περικοπές του Ι.Κ.Α. και συνολικά χρειάστηκαν τέσσερις εγκύκλιοι για να καταλήξει το Ι.Κ.Α. πως αναστέλλεται η εφαρμογή της εγκυκλίου για τρεις μήνες (μέχρι το φθινόπωρο του 2011), αλλά μόνο για τους παραπληγικούς, τους τετραπληγικούς και τους ακρωτηριασμένους.
Στο εντωμεταξύ, το φάντασμα των καθυστερήσεων στις πληρωμές ή της παύσης πληρωμών των ασφαλιστικών ταμείων πλανιέται πάνω από την Ελλάδα.
Η κυβέρνηση εκλέχτηκε τον Νοέμβριο του 2009 για να εφαρμόσει ένα πολύ συγκεκριμένο πρόγραμμα. Αυτό το πρόγραμμα, ανωτέρα βία, δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Αλλά ποτέ κανένας δεν μπήκε στον κόπο να ενημερώσει τους πολίτες με αναπηρίες, με ειλικρίνεια, για όλα αυτά που τους περιμένουν, έστω και εάν αυτή η αλήθεια θα πονούσε πολύ.
Χρειαζόμαστε την αλήθεια: Τί μπορούμε να περιμένουμε από την κυβέρνηση; Προφανώς τίποτα. Ακόμη και την εποχή των παχέων αγελάδων η Ελλάδα δεν κατόρθωσε να εφαρμόσει πολιτικές για την ανεξάρτητη διαβίωση των πολιτών με αναπηρίες. Είναι δυνατόν να εφαρμόσει τέτοιες πολιτικές τώρα που όλα έχουν οι υποσταλεί για να επικρατήσει το θέαμα της οικονομικής κρίσης; Είναι δυνατόν τώρα που υπάρχει το άλλοθι της οικονομικής κρίσης να ασχοληθεί κανένας πολιτικός για την εφαρμογή αξιόπιστων πολιτικών χαμηλού κόστους και μεγάλης χρηστικής αξίας;
Όμως χρειάζεται πολιτική υπευθυνότητα για να καταλάβουν οι επαγγελματίες της πολιτικής μας πως πρέπει να πουν την αλήθεια για τα βασικά χρηματοδοτικά εργαλεία επιβίωσης των πολιτών με αναπηρίες. Αυτά τα εργαλεία είναι οι παροχές σε είδος και σε χρήμα των ασφαλιστικών ταμείων, έχουν πληρωθεί από τους ασφαλισμένους ή τους έμμεσα ασφαλισμένους, και οι διαχειριστές των ασφαλιστικών ταμείων τους χρωστούν αυτές τις παροχές.
Δεν είναι της στιγμής να αναφερθούν στις πολιτικές της ίσης μεταχείρισης τη στιγμή που οι πολίτες με αναπηρίες βρίσκονται ακυρωμένοι οικονομικά και πολιτικά με δική τους ευθύνη, ενώ προηγουμένως είχαν ήδη εμποδιστεί από τις «προστατευτικές» νομοθεσίες. Οι κυβερνήσεις του παρελθόντος είναι αυτές που κράτησαν την κοινότητα των ανθρώπων με αναπηρίες στο ψυγείο της κοινωνίας, της πολιτικής και της οικονομίας. Αυτές είναι που κολάκεψαν την αναξιοπάθεια των πολιτών με αναπηρίες λέγοντας ψέματα για δήθεν πολιτικές ευαισθησίες.
Ήρθε η στιγμή όμως που πρέπει όλοι να ακούσουμε την αληθινή αλήθεια και όχι την αλήθεια που πρόκειται να αποδειχθεί ψέμα ύστερα από μερικές εβδομάδες.
Τα ερωτήματα είναι απλά: Τί μπορεί να περιμένει ο Έλληνας ασφαλισμένος, έμμεσα ή άμεσα από τα ασφαλιστικά ταμεία (το καθένα ξεχωριστά και όλα μαζί); Τί μπορεί να περιμένει ο Έλληνας και η Ελληνίδα από τα κρατικά νοσοκομεία; Από το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα; Από την «δικαιοσύνη»; Από τους πολιτικούς και την πολιτική; Από τον συνδικαλισμό και τους συνδικαλιστές;
Θα δοθεί προτεραιότητα στον ίδιο τον πολίτη με αναπηρία; Θα χρηματοδοτηθεί κατά προτεραιότητα ο πολίτης με αναπηρία και όχι τα ολοκληρωτικά ιδρύματα, τα άσυλα και τα προγράμματα που υποτίθεται ότι υποστηρίζουν ΑμεΑ αλλά έχουν ως στόχο την απορρόφηση ευρωπαϊκών κονδυλίων;
Δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο. Οι πολίτες με αναπηρίες πρέπει να ξέρουν ολόκληρη την αλήθεια για να προετοιμάσουν το μέλλον τους…
Περιοδικό ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ, http://www.disabled.gr – Ιούλιος 2011