Σκέφτηκα πολλές φορές, πως δεν χρειάζεται να είμαι τέλεια, απλά να είμαι ανθρώπινη.
Άφησα την θλίψη να με κυριεύσει, και είδα σιγά σιγά να μεταλλάσσεται σε υπομονή.

Το να υπομείνεις μια κατάσταση μέσα στον δικό σου κόσμο, είναι για μένα κάτι εύκολο.
Δύσκολο όμως, πολύ δύσκολο να φερθείς υπομονετικά σε καταστάσεις που δεν έχεις εσύ τον έλεγχο.
Ένιωσα άπειρες φορές πως κάτι δικό μου, κάτι που ήταν «ύποπτο», δημιούργησε την αναπηρία του παιδιού μου.
Ένιωσα πως με είχαν «εκτοπίσει» σε άλλη γραμμή, παράλληλη με την δική τους.
Εμείς εδώ, εσύ εκεί. Ίσοι μα…εξ’ αποστάσεως.

Νιώθω πως έχω πάρει από τους «ειδικούς» την άδεια να μεγαλώσω το παιδί μου, υπό επιτήρηση…
Ανά πάσα στιγμή έχουν το δικαίωμα να επέμβουν στα πάντα.
Αν δεν με ενοχλήσουν, πρέπει εγώ να πάω σ’ αυτούς και να ρωτήσω…
«Μα γιατί δεν μου λέτε μια συμβουλή? Τα κάνω όλα όπως πρέπει, ή με ξεχάσατε και αδιαφορείτε?»
Αν τους χειριστώ όπως εγώ νομίζω, με τα δικά μου όρια, ενοχές και αμφιβολίες…

Η αναπηρία με πέταξε με φόρα σε έναν άγνωστο κόσμο.
Γεμάτο δρόμους, σοκάκια, λεωφόρους, αδιέξοδα και σταυροδρόμια.
Δεν έχει οδηγίες χρήσης, χάρτες, εγχειρίδια για απελπισμένους.
Δεν θα βρεις στοργή και κατανόηση μέσα σ’ αυτήν.
Έχει μεγάλη υπεροψία και σου ζητά να την αγαπήσεις χωρίς να προσπαθείς να την αλλάξεις.
Κι εσύ που ποτέ σου δεν αγάπησες χωρίς να προσδοκάς την «αλλαγή» κι εσύ που ποτέ δεν αγάπησες χωρίς αντάλλαγμα, πρέπει τώρα να παλέψεις σκληρά για να πάρεις έστω και ένα μικρό δωράκι….
Πρέπει να μάθεις να εκτιμάς, τα άλλοτε μικρά κι ασήμαντα.
Πρέπει να πάψεις να εναντιώνεσαι.
Για να μείνεις ακέραιος, πρέπει να της δοθείς δίχως όρους.
Για να νιώσεις πως δεν έχασες τον εαυτό σου, πρέπει να την «περπατήσεις» .
Δειλά, θαρραλέα, γρήγορα ,αργά, κλαίγοντας, γελώντας, μα να την «περπατήσεις»

«Κι αν αποτύχω;» ποιος νοιάζεται…
«Δεν έχω βοήθεια» ψάξε βρες την…
Κι αν όλα είναι οδυνηρά, εσύ σαν τέτοια καλείσαι να τα αντιμετωπίσεις.
Τι τραγωδία να αντιλαμβάνεσαι πως δεν υπάρχουν εμπόδια…

Κι εσύ που πάντα αποζητούσες μια αγκαλιά να χαθείς μέσα της ,
Προσφέρεις μια αγκαλιά σ’έναν πλανήτη που φλέγεται.
Κι ελπίζεις απλώς να μην καείς.

patty
http://forum.disabled.gr