Ιστορική θεωρείται η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της Γερμανίας στις 25 Ιουνίου 2010, που ενέκρινε την παθητική ευθανασία, μετά από έντονες διαμάχες επί του θέματος. Η αφορμή για την απόφαση δόθηκε με την περίπτωση της 72χρονης Erika Küllmer, που το 2002 έπεσε σε κώμα μετά από εγκεφαλική αιμορραγία και μεταφέρθηκε σε ίδρυμα όπου διατηρείτο στη ζωή χάρη σε έναν καθετήρα σίτισης.
Συγκεκριμένα, στην πρόσφατη απόφασή του, το Ανώτατο Δικαστήριο της Γερμανίας ανέτρεψε την καταδικαστική απόφαση που είχε ασκηθεί στον δικηγόρο που είχε συμβουλεύσει την κόρη τής Küllmer, Elke Gloor (και πελάτη του), να αφαιρέσει τον καθετήρα σίτισης της μητέρας της το 2002.
Παρά το ότι η Küllmer είχε προφορικά δηλώσει ότι δεν θέλει να διατηρηθεί στη ζωή με τεχνητά μέσα, η κλινική στην οποία νοσηλευόταν δεν το επέτρεπε για λόγους ηθικής.
Όμως τον Δεκέμβριο του 2007 η κόρη της, παρουσία του αδερφού της, αποφάσισε να κόψει με ψαλίδι τον καθετήρα σίτισης της μητέρας της. Το προσωπικό της κλινικής μετέφερε αμέσως την Küllmer σε νοσοκομείο, αλλά καταλήξει μετά από 15 μέρες. Τέσσερις μήνες αργότερα αυτοκτόνησε και ο γιος της.
Κατά της Gloor και του δικηγόρου της ασκήθηκε δίωξη, αλλά στη συνέχεια ακυρώθηκε η δίωξη κατά της κόρης γιατί θεωρήθηκε πως ακολούθησε λανθασμένη νομική συμβουλή. Παρά το γεγονός ότι οι ανακριτικές αρχές είχαν ζητήσει την απαλλαγή του δικηγόρου, Wolfgang Putz, ο ίδιος καταδικάστηκε σε 9 μήνες φυλάκισης με αναστολή και στη συνέχεια άσκησε έφεση.
Με την πρόσφατη απόφαση του Ιουνίου, το δικαστήριο ενέκρινε την παθητική ευθανασία, με τη μορφή της διακοπής της τεχνικής υποστήριξης, με προϋπόθεση την προηγούμενη έκφραση σχετικής επιθυμίας του ατόμου να μη διατηρηθεί στη ζωή.
Σημειώνουμε πως σήμερα η ευθανασία είναι νόμιμη μόνο στην Ολλανδία, το Λουξεμβούργο, το Βέλγιο και το Όρεγκον των ΗΠΑ, ενώ πρόσφατα το Εθνικό Γραφείο της Σουηδίας νομιμοποίησε την παθητική ευθανασία.