Στις 7 Απριλίου πριν 43 χρόνια γεννήθηκε στη Βρετανία ένα κορίτσι χωρίς χέρια και με κοντά παραμορφωμένα πόδια. Όταν το αντίκρισε η μάνα του έστρεψε αλλού το βλέμμα και δεν θέλησε να το ξανακοιτάξει. Εκείνο, όμως, αποφάσισε πως θα κοίταζε για πάντα τον κόσμο κατάματα και με το κεφάλι ψηλά και πως θα έπαιρνε, όπως η ίδια έγραψε στην αυτοβιογραφία της, “τη ζωή της στα χέρια της”.
Η Άλισον Λάπερ μεγάλωσε σε ίδρυμα. Εκεί την υποχρέωναν να φορά τεχνητά μέλη για να της διευκολύνουν τη ζωή, μα αυτή τα ένοιωθε ξένα. Στα δεκαεννιά της πέταξε τα ψεύτικα χέρια και έμαθε να ζωγραφίζει με το στόμα. Αποφάσισε πως η ομορφιά δεν έχει καλούπια. Στο κάτω-κάτω ούτε η Αφροδίτη της Μήλου είχε χέρια μα όλοι αναγνώριζαν πως ήταν το ομορφότερο άγαλμα που είχαν δει!
Το 2003 η Ισπανία την τίμησε ως τη γυναίκα της χρονιάς και το 2005 τοποθετήθηκε στην πλατεία Τραφάλγκαρ στο Λονδίνο ένα τεράστιο άγαλμα με τη φιγούρα της, φιλοτεχνημένο από το Μαρκ Κουίνς. Εκεί, στην ενδοξότερη των πλατιών για τους Βρετανούς, την αφιερωμένη στη ναυμαχία, όπου υπό το ναύαρχο Νέλσωνα κατατρόπωσαν το γαλλικό στόλο, ντροπιάζοντας το Ναπολέοντα Βοναπάρτη. Εκεί, ανάμεσα στα αγάλματα των νεκρών ηρώων των πολεμικών μαχών, η ζωντανή ηρωίδα της καθημερινής μάχης για επιβίωση. Η Άλισον Λάπερ, γυμνή, να κυοφορεί το γιο της. Πολλοί βρήκαν “προσβλητικό” το θέαμα! Συζητήσεις και διαξιφισμοί μεταξύ των “ειδικών” περί της καλλιτεχνικής και αισθητικής του αξίας. Κάποιοι βρήκαν “αποκρουστικό” το θέαμα του γυμνού κουτσουρεμένου σώματος μιας εγκύου γυναίκας. Αλλά γιατί; Γυμνή… όπως γυμνή πρέπει να είναι η αλήθεια. Κουτσουρεμένη όπως και η Αφροδίτη της Μήλου. Έγκυος με το γιο της… όπως η ανθρωπότητα κυοφορεί την ελπίδα. Ο Πάρις γεννήθηκε με τη νέα χιλιετία, το 2000. Η ελπίδα ακόμα…
Το άγαλμα της Λάπερ φέτος μετακινήθηκε από την πλατεία Τραφάλγκαρ. Αντικαταστάθηκε από ένα νέο γλυπτό: Το “Μοντέλο για Ξενοδοχείο”, του Γερμανού γλύπτη Τόμας Σούττε. Η Άλισον Λάπερ δεν έχει ανάγκη όμως τα αγάλματα, γιατί κι ας μόλις ξεπερνά το ένα μέτρο, το ανάστημά της ξεπερνά τα τρεισήμισι μέτρα του αγάλματος που είχε στηθεί προς τιμήν της.
Σε τρεις μέρες η Άλισον Λάπερ γιορτάζει τα 43α της γενέθλια. Χρόνια της πολλά και ευτυχισμένα! Γιατί κάθε εποχή χρειάζεται τη δική της Αφροδίτη, χωρίς χέρια να αγκαλιάζει έναν αρτιμελή κόσμο που δεν έχει μάθει ακόμα να χειροκροτεί τους πραγματικούς ήρωες.
Της Μαρίας Χρυσάνθου
ΠΟΛΙΤΗΣ – 04/04/2008