Η σχετική έκθεση του ΟΟΣΑ αντικατοπτρίζει τη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής ανάπτυξης και τα αποκαΐδια που αφήνει πίσω της. Πιο συγκεκριμένα, στην έκθεση αναφέρεται:

• Σήμερα για αναπηρικές συντάξεις και επιδόματα αναπηρίας καταβάλλεται το 1% του ΑΕΠ. Ο στόχος είναι το ποσοστό αυτό να μειωθεί κατά 30%-60%, να πέσει δηλαδή στο 0,4% του ΑΕΠ. Μάλιστα η έκθεση αναφέρεται στο ΑΕΠ του 2009, που σήμερα έχει μειωθεί κατά 27%!
• Δεν μπορεί κάποιος που είναι ικανός για οποιαδήποτε εργασία να λαμβάνει αναπηρική σύνταξη ή αναπηρικό επίδομα. Λες και το κράτος θα εξασφαλίσει στον ανάπηρο ή στον χρονίως πάσχοντα μια δουλειά ή λες και η ικανότητα προς εργασία μπορεί να καλύψει σε κάποιον τις ανάγκες του για στέγη, φάρμακα, τροφή, θέρμανση, μετακινήσεις κ.λπ.
• Κανένα επίδομα ή αναπηρική σύνταξη πάνω από 500 ευρώ. «Οι παραπληγικοί σήμερα και οι άνεργοι τυφλοί παίρνουν 700 ευρώ το μήνα. Την ίδια στιγμή ένας παραπληγικός χρειάζεται τουλάχιστον 1.000 ευρώ το μήνα για υγειονομικό υλικό και για τις απαραίτητες θεραπείες», σημειώνει η ΣΕΑΑΝ.
• Δεν μπορεί να δίνεται σύνταξη ή επίδομα σε κάποιον που έχει οικογενειακό εισόδημα πάνω από ένα συγκεκριμένο όριο («σκαλοπάτι»).

Οπως υπογραμμίζει η ΣΕΑΑΝ, «σε όλη την έκθεση μιλάνε γι’ αυτό το “σκαλοπάτι” χωρίς να το ορίζουν. Οπου το αναλύουν – στα ψιλά γράμματα – ορίζεται στα 800 ευρώ το μήνα και στα 9.600 ευρώ το χρόνο. Αν μια οικογένεια έχει ένα παιδί με αναπηρία και δουλεύει ο ένας γονέας και ξεπερνάει τα 9.600 ευρώ το χρόνο δεν μπορεί να πάρει ούτε επίδομα, ούτε σύνταξη. Δηλαδή θα πρέπει με 900 ευρώ το μήνα να ζήσει μια τουλάχιστον τριμελής οικογένεια που – για παράδειγμα – μπορεί να έχει παιδί με αυτισμό.

Ενα παιδί που χρειάζεται συνεχή επιτήρηση και σε πολλές περιπτώσεις και συνοδό, που έχει ανάγκη από συνεχείς θεραπείες (λογοθεραπείες, εργοθεραπείες, ψυχοθεραπείες). Αυτές οι θεραπείες κοστίζουν στο γονιό 300 – 800 ευρώ το μήνα επιπλέον από αυτά που καλύπτει το ταμείο.

Αν πηγαίνει σε κέντρο ειδικής αγωγής με τροφεία είναι άλλα 300 – 800 ευρώ το ελάχιστο. Ανθρωποι που έχουν παιδιά με αυτισμό, με σχετική οικονομική άνεση, μπορεί να πληρώνουν για το πρόγραμμα αποκατάστασης του παιδιού τους από 1.500 – 2.000 ευρώ το μήνα επιπλέον από αυτά που καλύπτει το ταμείο τους!»

• Τα περιουσιακά στοιχεία θα αποτελούν κριτήριο για αναπηρική σύνταξη ή επίδομα. «Δηλαδή αν ένας ανάπηρος έχει ένα σπίτι που νοικιάζει ή ένα σπίτι στο χωριό δε θα μπορεί να παίρνει αναπηρική σύνταξη ή επίδομα; Εχει εξασφαλίσει τα έξοδα θεραπείας και φροντίδας; Το αντίθετο. Ολο και περισσότερες οικογένειες πλέον δεν μπορούν να προσφέρουν ούτε τα στοιχειώδη. Σήμερα ολόκληρες οικογένειες ζουν από τα προνοιακά επιδόματα, έχουν “γονατίσει” οικονομικά και ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης», σχολιάζει η ΣΕΑΑΝ.

Ριζοσπάστης 4-1-2014