«Εγώ αγάπησα την αρρώστιά μου, ας αγαπήσει τους ημιπληγικούς και το κράτος», λέει η 39χρονη Κυριακή Παπαδοπούλου από τη Θεσσαλονίκη, μητέρα ενός 15χρονου αγοριού που παλεύει για να μη συναντήσουν κι οι επόμενοι κλειστές πόρτες.
Γεννήθηκε με αραχνοειδή σπαστική ημιπαράλυση, δηλαδή σχεδόν πλήρη αδυναμία κίνησης του δεξιού χεριού και ποδιού. Προσπάθησε να περπατήσει, να κάνει μία δουλειά, να φτιάξει οικογένεια. Σήμερα θέλει να ιδρύσει σωματείο ημιπληγικών:
«Στην Ελλάδα δεν υπάρχει νομοθεσία για ημιπληγικούς. Ενώ για τους παραπληγικούς και τους τετραπληγικούς υπάρχει νομικό καθεστώς, ώστε να μπορούν να εργαστούν, να νιώσουν τη χαρά της δημιουργίας, για μας δεν υπάρχει τίποτε. Αναγνωριζόμαστε ως άτομα με ειδικές ανάγκες αλλά δεν μπορούμε να δουλέψουμε, έστω ως τηλεφωνητές ή κλητήρες. Δεν δικαιούμαστε σύνταξη, δεν μας δέχονται πουθενά», λέει.
Στα 14 της χειρουργήθηκε στη Βουλγαρία• Ελληνες γιατροί απέφευγαν να της αφαιρέσουν την κύστη απ’ το κεφάλι που είχε δημιουργήσει το πρόβλημα.
«Ήθελαν φακελάκι κι όλο έβρισκαν προσχήματα. Μετά την επέμβαση το χέρι μου άρχισε κάπως να λειτουργεί. Αυτήν την ελπίδα δεν μου την έδωσαν στην πατρίδα μου».
Απευθύνθηκε στην πολιτική ηγεσία «μία φορά το 1984, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν στο Νέας Γενιάς και μία πριν ένα χρόνο περίπου στο γραφείο του σημερινού πρωθυπουργού. Ζητούσα επαφή με τη σύζυγό του Νατάσα, αν μπορούμε να κάνουμε σωματείο για ημιπληγικούς. Ούτε φωνή ούτε ακρόαση… Οσοι γονείς έχουν παιδιά με ημιπληγία ας επικοινωνήσουν μαζί μου στο 6944-752972, για να πάρουμε τις τύχες μας στα χέριά μας».
Η «Ε» απευθύνθηκε στο διοικητή της 4ης Υγειονομικής Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, Βασίλη Δελλή: «Είμαστε ανοιχτοί σε κάθε αίτημα. Παρέχουμε υποστήριξη στα άτομα με ειδικές ανάγκες, αλλά τόσο λεπτομερειακή επιμέρους διαχείριση δεν έχουμε, αφού ουδέποτε μας ζητήθηκε. Να δοθεί το ερέθισμα να το ψάξουμε, να δούμε απ’ την πλευρά μας τι μπορούμε να κάνουμε».
Ν.ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 16/04/2008