Το καλοκαίρι μας το περάσαμε κάπου στον Δήμο Κηφισιάς (επί του πεζοδρομίου της οδού Ελαιών, νούμερο 11 και γωνία με την οδό Κηφισού – για την απόλυτη ακρίβεια). Όχι, δεν πήγαμε σε νησί, γιατί δεν μπορέσαμε τελικά να φτάσουμε στο λιμάνι… Καθίσαμε λοιπόν και περιμέναμε πότε θα επιστρέψει η δημοτική αρχή από τα «μπάνια του λαού», μπας και βγάλουν τους πασάλους, ώστε να βρούμε κι εμείς τον δρόμο μας προς τη θάλασσα!
Αλλά ας τα πάρουμε απ’ την αρχή.
Τους 25 –περίπου- κατακόρυφους πασάλους που έκλειναν τη διάβαση του πεζοδρομίου της οδού Ελαιών, τους εντόπισε και κατήγγειλε πρώτος ο κ. Γεράσιμος Πόλης, Αρχιτέκτων Μηχανικός, και χρήστης αναπηρικού καθίσματος, ο οποίος για μήνες προσπαθούσε να κινητοποιήσει τον τοπικό κρατικό μηχανισμό με αλλεπάλληλες τηλεφωνικές συνεννοήσεις με τη Δημοτική Επιχείρηση Αναπτυξιακή Κηφισιάς. Δεν μπορούσε να διανοηθεί πως στη μέση της διάβασης των πεζών, σε ένα πεζοδρόμιο που διαθέτει κατά τ’άλλα ράμπες, είχε δοθεί άδεια για την τοποθέτηση τέτοιων ανυπέρβλητων για τους πεζούς εμποδίων (τα οποία μάλιστα αυξήθηκαν σε αριθμό κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού!).
Σε επιστολή του στην Αναπτυξιακή Κηφισιάς, στις 7 Σεπτεμβρίου, ζήτησε την άμεση αποξήλωση κάθε μορφής εμποδίου στη διάβαση αυτή, και ανάφερε μεταξύ άλλων:
«Ειλικρινά σας πληροφορώ ότι είμαι εμβρόντητος από το γεγονός ότι μπορεί ο φορέας σας, ως δημόσιος φορέας, να υλοποιεί ένα έργο, ακαλαίσθητο, οπτικά ρυπογόνο, (φυσικά προς έλεγχο για την νομιμότητά του) και πάνω από όλα έργο, που απαγορεύει την κυκλοφορία και την χρήση σε πολίτες του Δήμου, σε επισκέπτες και εν γένει σε κάθε άνθρωπο. Οι πολίτες με διάφορες αναπηρίες, κινητικές, αισθητηριακές και δυσκολίες μάθησης, είναι σύμφωνα με τις πιο επιεικείς στατιστικές προσεγγίσεις το 10% του γενικού πληθυσμού και εάν αναλογισθούμε, πόσοι κατά περίπτωση συνοδεύομε παιδιά, είμαστε πρόσκαιρα τραυματισμένοι και πόσοι από εμάς είμαστε ή οδεύουμε προς την τρίτη ηλικία, αντιλαμβάνεστε ότι προσεγγίζουμε, με επιστημονική τεκμηρίωση το 50% του πληθυσμού.»
Όποιος γνωρίζει την εν λόγω διάβαση, αντιλαμβάνεται αμέσως πως η παρουσία των πασάλων στο συγκεκριμένο σημείο ανάγκαζε πολλούς πεζούς συμπολίτες μας (ηλικιωμένα άτομα, γονείς με καροτσάκια μωρού, χρήστες αναπηρικών καθισμάτων, κ.ά.) να κατεβαίνουν στο οδόστρωμα προκειμένου να συνεχίσουν την πορεία τους, σε έναν δρόμο ταχείας μάλιστα κυκλοφορίας!
Και για να σας λύσουμε την απορία που σίγουρα σας ταλανίζει, σας ενημερώνουμε πως η ύπαρξη των πασάλων στόχευε στο να εμποδίζει τη διέλευση για τα μηχανάκια delivery συγκεκριμένου εστιατορίου της περιοχής!! Δεν θα μπορούσε, λοιπόν, να έρθει πιο φυσικά (και αγανακτισμένα!) το εξής ερώτημα του κ. Πόλη προς την Αναπτυξιακή Κηφισιάς: «Ερωτώ, λοιπόν, η πλήρης αποδοχή της κατάρρευσης κάθε έννοιας αστυνόμευσης, (δημοτική αστυνομία, τροχαία) αιτιολογεί την παραγωγή εμποδίων ως πρόταση επίλυσης;»
Αλλά για να είμαστε δίκαιοι -μιας & έχουμε τη φήμη!-, θα πούμε και τα καλά νέα:
Το θετικό είναι ότι στις 26 Σεπτεμβρίου η κατάληξη αυτής της ιστορίας δικαίωσε επιτέλους τον κ. Πόλη. Το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Κηφισιάς αποφάσισε την απομάκρυνση των πασάλων από το εν λόγω πεζοδρόμιο. Ο κ. Πόλης, με ιδιαίτερη χαρά, ευχαρίστησε και δημόσια (μέσω του blog του) τον Δήμαρχο και τους υπόλοιπους συμβούλους για την ομόφωνη απόφασή τους, και δήλωσε:
«Νοιώθω ότι υπάρχει ένα σύστημα που μπορεί να κάνει λάθη, αλλά μπορώ να παρέμβω, να ακουστώ και να διεκδικήσω τα δικαιώματά μου.»
Ο επιμένων νικά, θα μου πείτε…Αλλά χάνει ένα καλοκαίρι, 4-5 μήνες απ’ τη ζωή του, μερικά χιλιάδες σπασμένα νεύρα, κάτι εκατοντάδες ευρώ στα τηλεφωνήματα, και την ψυχική του ηρεμία βρε αδερφέ!
Μόνο που το πιο πάνω συμβάν δεν έρχεται παρά για να μας θυμίσει άλλη μια φορά το αυτονόητο: δεν «ζητάμε» την αποτελεσματικότητα των τοπικών αρχών. Την απαιτούμε. ΤΩΡΑ! 😉
Όλη η εξέλιξη της ιστορίας βρίσκεται καταγεγραμμένη στο προσωπικό blog του κ. Πόλη, στη διεύθυνση: http://aiolias.blogspot.com/
ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ,
email: info@disabled.gr