Το περασμένο φθινόπωρο, ο Barry West, πρώην κηπουρός, αγγλικής καταγωγής, έδωσε συνέντευξη στο περιοδικό Forward της Spinal Injuries Association, σχετικά με την επαγγελματική του «στροφή» μετά από σοβαρό ατύχημα, που είχε ως αποτέλεσμα την πλήρη κάκωση νωτιαίου μυελού στο επίπεδο μεταξύ 4ου και 5ου αυχενικού σπονδύλου (Α4-5). Ο Barry West εξηγεί πώς το χόμπι του εξελίχθηκε σε επάγγελμα και πώς έφτασε να χειρίζεται ακόμα και ραπτομηχανές υπό συνθήκες τετραπληγίας!
«Το χόμπι μου ξεκίνησε τυχαία η αλήθεια είναι. Ένας παλιός πελάτης μου στον οποίο δούλευα ως κηπουρός πριν το ατύχημά μου, μου χάρισε έναν υπολογιστή. Πραγματικά ήμουν ο χειρότερος αρχάριος. Στην αρχή χρησιμοποιούσα ένα πρόγραμμα φωνητικής υπαγόρευσης, αλλά είχα τόσους πολλούς επισκέπτες όλη την ώρα που ήταν πολύ δύσκολο να χρησιμοποιήσω το πρόγραμμα σωστά, γιατί έβγαζε συνέχεια τις λάθος λέξεις.
Έπειτα άρχισα να χρησιμοποιώ ένα ποντίκι στόματος (mouth stick) το οποίο είχε ένα κομμάτι βέλκρο σε κάθε άκρο, ώστε ο κέρσορας στην οθόνη να ακολουθεί την κίνηση του κεφαλιού μου. Πραγματικά χρειάστηκε πολύ υπομονή για να το χρησιμοποιώ σωστά. Κάθε φορά που μου ερχόταν κάποια καλή ιδέα, άρχιζα αμέσως εξάσκηση, που μπορούσε να κρατάει ατελείωτες ώρες κάθε μέρα. Ένας τεχνικός μού έδειξε τα βασικά εργαλεία στον υπολογιστή μου, αλλά και πώς να βρίσκω τα προγράμματα που χρειάζομαι.
Με τον καιρό συνειδητοποίησα ότι η χρήση του υπολογιστή ήταν κάτι που μπορούσα να κάνω απολύτως μόνος μου, μόνο με την κίνηση του κεφαλιού μου. Βρήκα ένα πρόγραμμα γραφιστικής για τον σχεδιασμό λογοτύπων, επαγγελματικών καρτών, επιστολών και πολλά άλλα. Άρχισα να πειραματίζομαι με ιδέες για φίλους και συγγενείς. Προς έκπληξή μου, μού άρεσε πολύ, κρατούσε το μυαλό μου απασχολημένο και αυτό με βοήθησε πολύ σε μια περίοδο όπου δεν ήξερα τί πορεία θα είχε η ζωή μου μετά την κάκωση νωτιαίου μυελού.
Ήταν ωραία να σηκώνομαι ξανά το πρωί με καινούρια κίνητρα για να δημιουργώ πράγματα με απόλυτη ανεξαρτησία.
Κάποια στιγμή αποφάσισα να προσπαθήσω να σχεδιάσω μπλουζάκια. Μετά από πολλές οικονομίες και μετά από πάρα πολλούς μήνες κατάφερα να αγοράσω μια μεταχειρισμένη τυπογραφική μηχανή.
Ήμουν πολύ ευτυχισμένος και πολύ πρόθυμος για δουλειά, μιας και είχα μαζέψει όλα αυτά τα χρήματα με πολύ κόπο. Με τη βοήθεια του τεχνικού που μου έδειχνε πώς να χρησιμοποιώ σωστά τον εξοπλισμό, σχεδίασα αρχικά ένα mouse mat για το ποντίκι του υπολογιστή μου. Μέσα σε λίγες κιόλας ώρες είχα καταφέρει να σχεδιάσω mouse mats, σουβέρ, παζλ και μπλουζάκια, σε πολύ καλή ποιότητα. Όπως καταλαβαίνετε είχα πάρα πολλές ιδέες για το τί θα μπορούσα να σχεδιάσω μετά!
Τους μήνες που ακολούθησαν γινόμουν όλο και καλύτερος στη χρήση του νέου εξοπλισμό και κατάφερα να αποκτήσω την φήμη καλού τυπογράφου στην πόλη μου. Άρχισα επίσης να έχω περισσότερες δουλειές στην εκτύπωση επαγγελματικών καρτών.
Μέχρι τότε ο πατέρας μου με βοηθούσε αφιερώνοντας πάρα πολλές ώρες στην κοπή των καρτών, χρησιμοποιώντας μια χειροκίνητη μηχανή ξακρίσματος – χρειαζόταν 2,5 ώρες για να κόψει 250 κάρτες! Κάποια στιγμή όμως αποφάσισα να έχω προσωπικούς βοηθούς ώστε να με βοηθούν να κόβω τις εκτυπώσεις και να ετοιμάζω τον εξοπλισμό μου, αλλά και να με βοηθούν με το φαγητό, το ντύσιμο, και τις υπόλοιπες προσωπικές μου ανάγκες μέσα στην ημέρα.
Κάποια μέρα ένας φίλος μου με πληροφόρησε για την ύπαρξη μιας ραπτομηχανής με οθόνη αφής, κι αποφάσισα να κάνω οικονομίες για να την αποκτήσω ώστε να κάνω μόνος μου και κεντήματα πάνω σε μπλουζάκια! Πράγματι την αγόρασα, αλλά δεν είχα ιδέα για το πώς δούλευε, μιας και η ανάγνωση οδηγιών χρήσεως δεν είναι το δυνατό μου σημείο!
Ευτυχώς η μητέρα μου ήξερε κάποια πράγματα από ραπτομηχανές και κάθισε υπομονετικά για ώρες μέχρι να μάθει πώς λειτουργεί και να με βοηθήσει να το καταλάβω κι εγώ.
Αρχίσαμε τις δοκιμές πρώτα στα δικά μου ρούχα. Η βοηθός μου κι εγώ περνούσαμε πολλές ώρες τυπώνοντας και κεντώντας, και γινόμασταν όλο και καλύτεροι, ενώ η μητέρα μου περνούσε τις κλωστές. Σύντομα όμως αποφάσισα να περνάω ο ίδιος τις κλωστές στις βελόνες της ραπτομηχανής, μόνος μου, με την χρήση του mouth stick. Και τα κατάφερα.
Για να μπορέσω να κολλήσω το βαμβάκι στην άκρη του mouth stick το έβρεχα λίγο κι έτσι μπορούσα να τραβάω και να περνάω τις κλωστές σε όλη την ραπτομηχανή. Χρειάστηκε αρκετή ώρα και πολλή υπομονή και το τελευταίο βήμα ήταν να περάσω την κλωστή μέσα από την βελόνα. Με βοήθησε η μητέρα μου να κόψουμε την άκρη της κλωστής που είχε φθαρεί, και τελικά κατάφερα να περάσω την κλωστή μέσα από τη βελόνα σε 1 ώρα και 45 λεπτά! Βέβαια πρόκειται για μια διαδικασία για την οποία η μητέρα μου χρειαζόταν μόλις 10 δευτερόλεπτα, αλλά μπορώ να είμαι τουλάχιστον υπερήφανος που προσπάθησα έστω και μία φορά και τα κατάφερα!
Τώρα πια έχω αναβαθμίσει τον εκτυπωτή λέιζερ και αγόρασα μια αυτόματη μηχανή εγκοπής για τις επαγγελματικές κάρτες. Αποφάσισα όμως πως δεν είναι ανάγκη να τα κάνεις όλα μόνος σου! Όπως για παράδειγμα… το σιδέρωμα! Χαίρομαι πολύ που δεν μπορώ να σιδερώσω – κι ελπίζω να μην σχεδιαστεί ποτέ σίδερο που να μπορώ να το χρησιμοποιήσω με το κεφάλι μου!
Σήμερα ζω ανεξάρτητος με τους βοηθούς μου, τον σκύλο μου και τα ψάρια μου. Παράγω όλο και περισσότερα μπλουζάκια και επαγγελματικές κάρτες και η δουλειά μου πηγαίνει καλά. Μπορώ να πω πως έχω μια καλή ποιότητα ζωής και είμαι ευτυχισμένος.»
Απόδοση στα ελληνικά: Ελένη Στρατή, Κοινωνιολόγος