Στο σίριαλ «Της αγάπης μαχαιριά» υποδύεται τον ανάπηρο Ορέστη, θύμα κρητικής βεντέτας. Ρόλος που του μαθαίνει πολλά για τους ανθρώπους και τα πάθη τους.

Στα 25 του χρόνια ο Κωνσταντίνος Φάμης ονειρεύεται να κατέβει μια μέρα στην Επίδαυρο ως «Ορέστης». Για την ώρα, είναι ο επίσης τραγικός «Ορέστης Σταματάκης», ένα από τα θύματα της βεντέτας με τους «Λεβεντογιάννηδες», που θα βλέπουμε και την επόμενη χρονιά στο «Της αγάπης μαχαιριά» που προβάλλει ο ΑΝΤ1.

-Εκανες κάποια ειδική προετοιμασία γι’ αυτόν το ρόλο;

«Οχι, μόνο κάποιες πρόβες στο καροτσάκι, πώς να κινούμαι. Τώρα έχω πάρει τρελά το κολάι και πάω οπουδήποτε. Μόνο που δεν το σηκώνω σούζα, όπως κάνει ο Σόμμερ».

-Αλήθεια, το κάνει;

«Από την πρώτη στιγμή που κάθισε πάνω σηκώθηκε σούζα – και τώρα με μαθαίνει κι εμένα. Τα καταφέρνω, αλλά με κρατάει κιόλας. Ειδικές πρόβες δεν έκανα, λειτούργησε το ένστικτό μου περισσότερο. Ομως, χάρη στον Ορέστη, ένιωσα την τραγικότητα αυτών των ανθρώπων. Συνειδητοποίησα ότι πρέπει να έχουν μεγάλη θέληση για να αντεπεξέλθουν και να πάψουν να θεωρούνται και να θεωρούν κι οι ίδιοι τον εαυτό τους “νεκρό”».

-Είναι και πολύ «της μόδας» στα σίριαλ οι νεαροί άντρες με αναπηρία ή με ανίατες ασθένειες…

«Πραγματικά. Ξέρεις, βγάζει λίγο το ανυπεράσπιστο. Στην προκειμένη περίπτωση είναι και ο μικρός του σπιτιού, και συγκινεί. Αλλά είναι απίστευτα δίκαιος ως ρόλος. Παρά την κατάστασή του παραδέχτηκε -και στη δίκη του Κωνσταντή- ότι εκείνος του επιτέθηκε. Ο Κωνσταντής αμύνθηκε και γι’ αυτό έβγαλε όπλο και τον χτύπησε».

-Αν μπορούσες να διαλέξεις από την αρχή έναν ρόλο, ποιον θα διάλεγες;

«Τον Ορέστη. Οπως και πολλοί άλλοι θα τον διάλεγαν. Μου το έχουν πει».

-Είχες μέσο και τον πήρες εσύ;

«Πέρασα από κάστινγκ για να τον πάρω».

-Τις δουλειές σου μέσα από κάστινγκ τις βρίσκεις;

«Ναι, όλες. Δεν έχω πάρει κανέναν ρόλο ώς τώρα επειδή είχα γνωστό, και είμαι πολύ περήφανος γι’ αυτό».

-Πάντως, με τον Μαρκίδη έχεις ξανασυνεργαστεί.

«Εχω συνεργαστεί, αλλά τον ίδιο δεν τον ήξερα καν. Είχα αφήσει ένα βιογραφικό κάποτε και με κάλεσαν να κάνω έναν στρατονόμο στο “Ακροβατώντας”. Μετά με ξανακάλεσαν στο επόμενο κάστινγκ, πέρυσι το καλοκαίρι. Ετρεξα πάρα πολύ και συνεχίζω να τρέχω και για το θέατρο και για την τηλεόραση. Δεν θεωρώ ότι έχω δέσει το γάιδαρό μου».

-Εχεις κάποιον στόχο που κυνηγάς;

«Εχω έναν στόχο στη ζωή μου. Θέλω να παίξω τον Ορέστη στην Επίδαυρο. Κάνω πράγματα που σιγά σιγά με οδηγούν προς τα εκεί και ελπίζω μια μέρα να τα καταφέρω».

-Εχουν υπάρξει άνθρωποι που σε βοήθησαν να σταθείς στη δουλειά; Ή ο ανταγωνισμός υπερισχύει, ως συνήθως;

«Υπάρχουν άνθρωποι που με στηρίζουν πάρα πολύ. Η οικογένειά μου, ο αδερφός μου, η κοπέλα μου, φυσικά, που είναι κι εκείνη ηθοποιός. Με στηρίζουν και οι φίλοι μου, που είναι κυρίως εκτός θεάτρου».

-Μέσα απ’ τη δουλειά;

«Σ’ αυτήν τη δουλειά είναι δύσκολο να κάνεις φιλίες. Ο κόσμος είναι λίγο κλειστός. Και γενικότερα είναι πολύ δύσκολο να κάνει κανείς φιλίες στις μέρες μας. Δεν είναι ανοιχτοί οι άνθρωποι να γνωρίσουν καινούργιο κόσμο και να δεθούν μαζί του. Δηλαδή, όσοι έχουν φίλους, έχουν φίλους – κι όσοι δεν έχουν…»

-…δεν θα αποκτήσουν;

«Μάλλον».

-Εχεις γνωρίσει ποτέ κάποιο αληθινό θύμα βεντέτας;

«Οχι. Αλλά σοκαρίστηκα πάρα πολύ όταν είδα στην κρατική τηλεόραση κάποια βίντεο από χωριά της Κρήτης όπου υπήρχε βεντέτα και τώρα έχουν ερημωθεί. Ηταν τραγικό. Μια γιαγιά, π.χ., έλεγε ότι άλλοι σκοτώθηκαν, άλλοι φύγανε, “δεν υπάρχει ένας άνθρωπος να μας δώσει ένα ποτήρι νερό”».

-Θεωρείς ότι το 2006 ένα σενάριο για μια βεντέτα δεν είναι εξωπραγματικό;

«Καθόλου. Συνεχίζουν να υπάρχουν αυτά τα πράγματα».

-Εσύ ασχολήθηκες περισσότερο με το θέμα λόγω του σίριαλ;

«Απλώς συζητώ πολύ γι’ αυτό και προσπαθώ να έχω ανοιχτά τ’ αφτιά μου για να συλλαμβάνω πληροφορίες κάθε φορά που ακούω για κάτι τέτοιο. Από τη στιγμή που πήρα αυτόν το ρόλο, όμως, παρατηρώ πάρα πολύ τους ανάπηρους που βλέπω στο δρόμο».

-Τους πλησιάζεις;

«Δεν το έχω τολμήσει ακόμη. Προ ημερών εξεπλάγην όταν είδα μια παρέα ανάπηρων στο μετρό να φλερτάρουν μια κοπέλα που περνούσε δίπλα. Μου άρεσε πάρα πολύ αυτό. Και στην κοπέλα άρεσε, παρατήρησα την έκφρασή της. Ηταν πολύ γλυκό».

-Οι Κρητικοί τι λένε για το σίριαλ;

«Ξέρω τι λένε οι Κρητικοί στην Αθήνα. Τους αρέσει πολύ. Το παρακολουθούν, μάλιστα, πολλοί άντρες – κάτι που δεν φανταζόμουν. Φίλοι του αδερφού μου που είναι Κρητικοί το βλέπουν ακόμη και στην Αγγλία».

-Τώρα που είπες για άντρες, οι συνηθισμένοι άντρες έχουν τόση τεστοστερόνη όση έχουν οι Σταματάκηδες;

«Μάλλον όχι τόσο πολλή».

-Είσαστε πολύ άγριοι, ρε παιδί μου…

«Κοίταξε, ένας λόγος που αυτοί οι άνθρωποι είναι τόσο άγριοι είναι αυτή η βεντέτα».

-Ναι, αλλά είναι και με τις γυναίκες άγριοι. Σφάζονται για μια κουβέντα.

«Εχεις προσέξει γιατί συμβαίνει αυτό; Πάντα λόγω της βεντέτας. Ο Γιώργος, π.χ., είναι τόσο άγριος με τη Στέλλα και δεν την παντρεύεται γιατί δεν θέλει να την αφήσει χήρα. Κι ο Σήφης τσακώνεται με τον αδερφό του γιατί φοβάται ο ένας για τον άλλον. Πάντα υπάρχει αυτός ο φόβος, αυτό το πάθος για εκδίκηση».

-Στα γυρίσματα πώς περνάτε, εκτός απ’ το να κάνετε σούζες με το καροτσάκι;

«Χωρίς να φανεί κλισέ, επικρατεί πολύ ωραίο κλίμα. Συμβαίνει και να μην υπάρχει καλό κλίμα, αλλά όχι σ’ αυτήν τη σειρά».

-Εσύ θα ζήσεις για καιρό στο σίριαλ;

«Απ’ όσο ξέρω, ναι. Ο ΑΝΤ1 έχει ζητήσει άλλα 13 επεισόδια και ο κύκλος θα κλείσει τα Χριστούγεννα. Πιστεύω ότι θα είμαι και σε αυτά, αλλά δεν ξέρω αν θα είμαι σε όλα».

-Η παράταση σε μπλοκάρει; Είχες άλλα σχέδια;

«Οχι, με χαροποίησε πολύ. Εχω το Ηρώδειο το καλοκαίρι, αλλά τα γυρίσματα σταματάνε στις 20 Ιουνίου. Θα χαλαρώσω λίγο».

-Πόσα χρόνια δουλεύεις;

«Τέσσερα. Τελείωσα τη σχολή το 2004 και δουλεύω από το 2003. Θέατρο πιο πολύ».

-Είσαι διατεθειμένος να βουτήξεις πιο βαθιά στον κόσμο της τηλεόρασης;

«Ναι, μου αρέσει. Η τηλεόραση προσφέρει περισσότερα χρήματα και δημοσιότητα, η οποία σε βοηθάει πάρα πολύ στο θέατρο. Κακά τα ψέματα, είναι πολύ πιο εύκολο αν είσαι αναγνωρίσιμος από την τηλεόραση να σου γίνουν προτάσεις για το θέατρο».

-Ομως, και στην Επίδαυρο πέρυσι και στο Ηρώδειο φέτος παίζεις στο χορό. Ακόμα δεν έχεις εξαργυρώσει την αναγνωρισιμότητά σου με ρόλους.

«Οχι, όχι ακόμα. Μόνο στον κόσμο, στο δρόμο, το βλέπω – και τίποτα παραπάνω».

-Τι σου λένε στο δρόμο;

«Με ρωτάνε: “Θα περπατήσεις;”»

-«Θα τα φτιάξεις με τη δασκάλα;»…

«Ναι, και “γιατί τη διώχνεις;”».

-Σου λένε «αφήστε τα παιδιά να τα βρούνε»;

«Ναι, αυτά τα κλισέ. “Ο έρωτας πάντοτε κερδίζει” κ.λπ.».

-Εσύ τι λες; Κερδίζει πάντα ο έρωτας;

«Νομίζω, ναι. Είναι πολύ δυνατό συναίσθημα. Και φτιάχνει τα πράγματα».

WHO IS WHO

* Ο πατέρας του είναι Αιγύπτιος, αλλά ο ίδιος ξέρει μόνο λίγες λέξεις στα αραβικά.

*Εχει ζήσει 6 χρόνια στην Πάρο και τώρα πηγαίνει τα καλοκαίρια.

* Ανακοίνωσε στους γονείς του ότι θα γίνει ηθοποιός όταν πήγαινε ακόμη στο γυμνάσιο.

* Είναι φαν της Τάνιας Τσανακλίδου.

* Με τους φίλους του παίζουν επιτραπέζια και ρακέτες στις παραλίες.

*Τον Ιούλιο θα εμφανιστεί στους «Σφήκες» στο Ηρώδειο.

Συνέντευξη: Αγγελική Μπούμπουκα (boubouka@enet.gr) Φωτ.: Νίκος Κόκκας
Επιμέλεια: Σωτήρης Τσαγδής
ON OFF – 28/05/2006