Υπάρχει συνταγή επιτυχίας; Όχι δεν υπάρχει καμία συνταγή για την επιτυχία.
Η αλήθεια είναι πως είτε ζούμε κάτω από συνθήκες αναπηρίας είτε όχι θα πρέπει να αναγνωρίσουμε πως τόσο η επιτυχία όσο και η δημιουργικότητα και βεβαίως η καινοτομία εντάσσονται σε κάποιους κανόνες και προκύπτουν φυσιολογικά ως προϊόντα συγκεκριμένων κοινωνικών συμπεριφορών.
Δεν είναι δυνατόν να προσδοκούμε πως θα συναντήσουμε την επιτυχία και την καινοτομία όταν εξαντλούμαστε σε αρνητικές και ψυχοφθόρες σκέψεις ή όταν αναζητούμε την ευδαιμονία στην εμπορευματοποιημένη αναψυχή και διασκέδαση. Δεν είναι δυνατό κάθε φορά που αισθανόμαστε εκείνη τη μοναξιά, τη γνωστή μοναξιά που οι επιστολογράφοι του ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ έχουν περιγράψει σε όλους τους τόνους και σε όλα τα χρώματα, να σηκώνουμε το τηλέφωνο για να κανονίσουμε είτε την επόμενη έξοδό μας είτε την επόμενη επίσκεψη στο σπίτι μας.
Η δημιουργικότητα, η καινοτομία και η επιτυχία προκύπτουν φυσιολογικά μόνο από το συλλογισμό και πιθανώς την ενόραση. Δεν είναι δυνατό να εξαντλούμεθα σε αρνητικές σκέψεις ή να οδηγούμαστε σε εξάντληση από τα χημικά (αλκοόλ κ.ο.κ.) και να προσδοκούμε πως όταν βρεθεί η ευκαιρία που βρίσκεται πάντα η ευκαιρία θα μπορέσουμε να την αναγνωρίσουμε και να την διαχειριστούμε καταλλήλως. Δεν είναι δυνατόν να έχουμε την αυταπάτη πως εξαντλημένοι όντες και ούσες διατηρούμε την διακριτική ικανότητα να αντιληφθούμε την ευκαιρία.
Ευκαιρίες υπάρχουν πολλές. Οι ευκαιρίες είναι λιγότερες για τους ανθρώπους με επιπόλαιες αναπηρίες και ακόμη λιγότερες για όσους έχουν σοβαρές αναπηρίες.
Όμως θα ήταν λάθος να ισχυριστούμε πως δεν υπάρχουν ευκαιρίες. Ευκαιρίες πάντα υπάρχουν αρκεί να συντηρούμε ένα περιβάλλον στο πλαίσιο του οποίου να μπορεί να αναγνωριστεί η ευκαιρία.
Δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι δαπανούν πολύ φαιά ουσία για να δημιουργήσουν ένα περιβάλλον στο πλαίσιο του οποίου η ευκαιρία καθίσταται αόρατη και η επιτυχία ακρωτηριάζεται άλλοτε από συμπτώσεις και άλλοτε από σύγκρουση συμπτώσεων. Όλες οι δικαιολογίες είναι αληθινές αλλά παραμένουν δικαιολογίες.
Το ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ ίσως επειδή κατά λάθος βρέθηκε να κυνηγά ταλέντα από το 1993 έχει συναντήσει πολλούς ανθρώπους με επαρκείς ικανότητες καλές προθέσεις και άριστο κοινωνικό παρουσιαστικό. Ταυτοχρόνως έχει γίνει και μάρτυρας της πορείας αυτών των ανθρώπων στην κοινωνική και επαγγελματική τους αποτυχία. Ίσως το πρόβλημα είναι πρόβλημα ορισμού της επιτυχίας. Ίσως το ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ ορίζει διαφορετικά την επιτυχία. Ίσως οι άλλοι δίνουν ένα πιο εμπειρικό και υποκειμενικό ορισμό στην επιτυχία.
Όπως και να ορίσουμε την επιτυχία σημασία έχει πως όταν υπάρχει απουσία επιτυχίας, δημιουργικότητας και καινοτομίας το κενό καλύπτεται από την γκρίνια και τον τοιχοδιωκτισμό μιας εμπορευματικής ευδαιμονίας.
Ας αλλάξουμε. Το μονοπάτι που οδηγούμαστε ως άνθρωποι, ως κοινότητα και ως πολιτισμός είναι λάθος. Δεν έχει σημασία αν το λάθος είναι δικό μας ή των άλλων ή κανενός. Σημασία έχει πως η κοινότητα των ανθρώπων με αναπηρίες ως μειονότητα αναπαράγει τις ανεπάρκειες του νεοελληνικού πολιτισμού και υφίσταται τις συνέπειες.
Εάν θέλουμε να ζήσουμε καλύτερα χρειάζεται να εστιαστούμε, να συγκρατηθούμε, να αναλογιστούμε, να συσσωρεύσουμε ενέργεια και όταν χρειαστεί αυτή η ενέργεια να εκτονωθεί εκρηκτικά για να παράγει επιτυχία.