Η ψυχραιμία που επέδειξε στην περιπέτειά της, οι μικρές «αταξίες» της στην εντατική και η απόφασή της να παραμείνει ενεργή στην πολιτική σκηνή.
Η υπουργός κυρία Μαριέττα Γιαννάκου έδινε την εικόνα μιας πεισματάρας, αλαζονικής ορισμένες φορές και με εμμονή αφοσιωμένης στα πιστεύω της πολιτικού. Σε μια στιγμή που η μοίρα τη χτύπησε σκληρά, απέδειξε ότι διαθέτει τη δύναμη να μετατρέπει τα ελαττώματά της σε προτερήματα: προσέφερε η ίδια τις πρώτες βοήθειες στον εαυτό της όταν γλίστρησε στη σχολική ράμπα και υπέστη το διπλό κάταγμα, βάζοντας ξανά στη θέση του ένα σπασμένο οστό, το οποίο προεξείχε. Συγκατατέθηκε, χωρίς δισταγμό, στον ακρωτηριασμό του δεξιού της ποδιού, όταν έγινε φανερό ότι δεν υπήρχε άλλη λύση. Και όταν ξύπνησε από τη νάρκωση, η ψυχολογική υποστήριξη που είχαν ετοιμάσει οι θεράποντες ιατροί της έμεινε στα χαρτιά. Με ένα «ό γέγονε γέγονε», άφησε πίσω το παρελθόν και προσπαθεί να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα της ζωής της, επιβλέποντας προσωπικά ακόμη και τις αλλαγές της γάζας στην πληγή.
Μέσα σε τέσσερις μήνες η κυρία Γιαννάκου είδε τη ζωή της να αλλάζει δραματικά. Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2007 δεν εξελέγη βουλευτής, για πρώτη φορά έπειτα από το 1993, έχοντας πίσω της μια δύσκολη θητεία στο υπουργείο Παιδείας. Ο κομματικός της βίος από εκείνο το σημείο κι έπειτα ήταν μοναχικός και ελάχιστοι όσοι επεδίωξαν να διατηρήσουν επαφές μαζί της. Αλλωστε και νωρίτερα, με αφορμή το βιβλίο της Ιστορίας της Στ´ Δημοτικού, το οποίο άναψε τα πάθη των συντηρητικών ψηφοφόρων της ΝΔ, οι περισσότεροι κομματικοί παράγοντες και οι βουλευτές είτε απέφευγαν να τη στηρίξουν είτε βρέθηκαν απέναντί της. Λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, ένα κάταγμα στον αστράγαλο κατέληξε σε μια προσωπική τραγωδία.
Η ίδια αντιμετώπισε και τα δύο πλήγματα με την ίδια ψυχραιμία. Στην περίπτωση του κατάγματος είχε εικόνα της κατάστασης από την πρώτη στιγμή. Ηταν αυτή που επέμεινε να γίνει το πρώτο χειρουργείο στο ΚΑΤ όπου τη μετέφερε το ασθενοφόρο και όχι στο «Ερρίκος Ντυνάν», όπως επέμεναν οι οικείοι της, επειδή εκεί θα είχε τη στήριξη στενών της φίλων όπως οι κκ. Στριγγάρης και Παπαδημητρίου. Η επέμβαση στο ΚΑΤ, διαβεβαιώνουν οι γιατροί της, υπήρξε χειρουργικώς άριστη. Αλλά ο διαβήτης τής είχε προκαλέσει χρόνια αγγειοπάθεια. Το παράπλευρο δίκτυο αγγείων που είχε δημιουργηθεί δεν μπόρεσε να αντεπεξέλθει εξαιτίας του κατάγματος.
* Η δύσκολη απόφαση
Το ενδεχόμενο του ακρωτηριασμού είχε μπει από τότε στις συζητήσεις. Μάλιστα, όταν τα πράγματα άρχισαν να παίρνουν άσχημη τροπή έγιναν επαφές με κορυφαία κέντρα του εξωτερικού για επιπλέον οδηγίες και παραγγέλθηκε ένα ειδικό φάρμακο για έγχυση στις φλέβες. Κατεβλήθη μεγάλη προσπάθεια για να σωθεί το πόδι, η οποία τελικώς δεν απέδωσε. Η κυρία Γιαννάκου, γιατρός και η ίδια, ήταν ενήμερη για όλες τις εξελίξεις. Γι’ αυτό και όταν τα πράγματα έφτασαν στο απροχώρητο οι γιατροί της δεν χρειάστηκε να την πείσουν για τη δύσκολη απόφαση.
Γνωρίζοντας ότι κινδύνευε η ζωή της, έδωσε την έγκρισή της και όταν ξύπνησε δεν σχολίασε την κατάστασή της. Ακουσε την ενημέρωση για το τεχνητό μέλος, απόρησε που έγινε η εφαρμογή προτού κλείσει η πληγή και που σε ένα με δύο μήνες θα είναι σε θέση, όπως τη διαβεβαίωσαν, να κυκλοφορεί χωρίς δυσκολίες. Η επιλογή του τεχνητού μέλους έγινε με τη βοήθεια του πρώην συζύγου της κ. Π. Κούτσικου, ο οποίος ήταν από την πρώτη στιγμή στο πλευρό της. Η κυρία Γιαννάκου είχε καθημερινή τηλεφωνική επικοινωνία με τη 14χρονη κόρη της και είχε τη στήριξη της αδελφής της Φανής.
Σε όλο το διάστημα της νοσηλείας της δεν υπήρξε το πρότυπο του πειθαρχημένου ασθενούς. «Είναι γνωστό ότι δεν μπαίνει σε καλούπια» ομολογούν οι στενοί της άνθρωποι και δεν κρύβουν ότι έκανε τις μικρές της παρασπονδίες, έτρωγε λίγο τσουρέκι που της αρέσει πολύ «για τη γεύση», κάπνιζε και κανένα τσιγαράκι.
* Τα σχόλια για τις επισκέψεις
Οσον καιρό έμεινε στην Εντατική, μόνη σε ένα δωμάτιο του πέμπτου ορόφου, οι γιατροί είχαν απαγορεύσει αυστηρά τις επισκέψεις. Πέραν των ιατρικών λόγων, δεν ήθελαν να κουραστεί ούτε διακινδύνευαν μεταπτώσεις στην ψυχολογία της, αφού όπως έλεγαν η Μαριέττα ήθελε να είναι πάντοτε περιποιημένη και στην εντατική ήταν αδύνατον να τη φροντίσουν.
Αυτή η απομόνωση έδωσε αφορμή για σχόλια ότι δεν την επισκέφθηκε ο Πρωθυπουργός ή ο υπουργός Υγείας. Το περιβάλλον της διαψεύδει ότι η ίδια εξέφρασε την επιθυμία να μην την επισκεφθεί κανένας. Το γραφείο του κ. Κ. Καραμανλή, λένε οι ίδιες πηγές, καθώς και ο κ. Δ. Αβραμόπουλος και ο Γραμματέας της ΝΔ κ. Ελ. Ζαγορίτης τηλεφωνούσαν καθημερινά ζητώντας ενημέρωση. Κάθε μέρα τηλεφωνούσε και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κ. Παπούλιας. Την πρώτη ημέρα που πήγε σε δωμάτιο την επισκέφθηκαν τόσο ο κ. Καραμανλής όσο και ο κ. Αβραμόπουλος.
Ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ κ. Γ. Παπανδρέου συνομίλησε στο «Ερρίκος Ντυνάν» με τους γιατρούς και τους οικείους της και με τον πρόεδρο του νοσοκομείου κ. Α. Μαρτίνη. Τους διηγήθηκε μάλιστα ότι εκείνη την ημέρα βρισκόταν σε μια προσυνεδριακή διαδικασία και εκεί κάποιο μέλος της Νεολαίας εξέφρασε την άποψη ότι το κόμμα θα πρέπει με κάποιον τρόπο να εκδηλώσει τη συμπαράστασή του στην πρώην υπουργό Παιδείας και τότε ο κ. Παπανδρέου αποφάσισε να πάει ο ίδιος στο νοσοκομείο. Οι υπόλοιποι πολιτικοί αρχηγοί τής ευχήθηκαν μέσα από τη Βουλή.
Η ΥΠΟΥΡΓΙΚΗ ΘΗΤΕΙΑ ΚΑΙ Η ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΗΤΤΑ
«Ανέλαβα όλες τις ευθύνες»
Η προσωπική της περιπέτεια σφράγισε μια θυελλώδη υπουργική θητεία, η οποία την οδήγησε εκτός Βουλής και συγκλόνισε τον πολιτικό κόσμο. Στενοί της συνεργάτες όπως ο κ. Χ. Καλούδης επιμένουν ότι είχε πλήρη συναίσθηση των συνεπειών που είχαν οι επιλογές της. «Το κλίμα πριν από τις εκλογές παρέπεμπε σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Ομως η υπουργός λειτουργούσε πάντα με βάση τα πιστεύω της και όχι το πολιτικό κόστος» παρατηρεί. Αλλά και η ίδια σε συνεντεύξεις που έδωσε ύστερα από τις εκλογές δήλωσε ότι είχε αντιληφθεί από νωρίς το αποτέλεσμα της κάλπης. «Χωρίς ιδέες δεν γίνεται τίποτα» δήλωσε στην εκπομπή της ΝΕΤ «Στα άκρα». «Και πάντως, χωρίς να έχεις πάντα στο νου σου πού θέλεις να πας, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Το βράδυ των εκλογών ήμουν στο γραφείο του Πρωθυπουργού με άλλους συναδέλφους και παρακολουθούσαμε το θέμα. Βέβαια, το κατάλαβα εγκαίρως ότι έχει συμβεί κάτι τέτοιο. Ηξερα τι γίνεται. Είμαι πολλά χρόνια στην πολιτική και στην Ελλάδα μιλάει ο κόσμος πάρα πολύ».
Αλλά και αργότερα, τον Ιανουάριο του 2008, στο φοιτητικό ηλεκτρονικό περιοδικό paso. gr, δήλωνε: «Προσωπικά ανέλαβα σε κάθε περίπτωση όλες τις ευθύνες που αφορούσαν το υπουργείο Παιδείας, αλλά και εκείνες που μου αναλογούσαν με την ιδιότητά μου ως μέλους του Υπουργικού Συμβουλίου και δεν διανοήθηκα ποτέ να “κρυφτώ” γιατί αυτό θα σήμαινε ότι έχω αυτοκαταργηθεί ως υπουργός. Σε τελευταία ανάλυση, στην Ιστορία αποδεικνύεται ότι συνήθως λίγοι άνθρωποι κάνουν πολλά πράγματα. Ο πολιτικός αυτό πρέπει να κάνει, να δουλεύει γι’ αυτά που θα συμβούν όταν δεν θα βρίσκεται πια στη θέση του, να διαβλέπει το αντίκρισμα των προσπαθειών του ύστερα από δέκα ή και είκοσι χρόνια. Αυτό σε μια χώρα που οι περισσότεροι σκέφτονται τι θα γίνει σήμερα, το πολύ αύριο το πρωί, δεν είναι εύκολο. Προσωπικά αισθάνομαι πολύ καλά, όλα όσα έκανα είχαν μια συγκεκριμένη στρατηγική, μπορεί να έγιναν κάποια μικρά λάθη αλλά δεν έγινε τίποτε που να μην είχε σχεδιαστεί». Οι συνεργάτες της λένε ότι η κυρία Γιαννάκου δεν έχει σκοπό να αποσυρθεί από την πολιτική. Θα συνεχίσει να εκφράζει τη γνώμη της «και μην ξαφνιαστείτε αν την ακούσετε σύντομα» προσθέτουν.
ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΡΟΥΣΤΑΛΛΗ
Το ΒΗΜΑ, 17/02/2008